Γαλλία: Μια «συριακή οικογένεια» μεταξύ πολέμου και επιβίωσης

Επιβιώνοντας καθημερινά μέσα στις βόμβες και στα πυρά των ελευθέρων σκοπευτών, είναι το θέμα της ταινίας «Μια συριακή οικογένεια», της δεύτερης ταινίας, γροθιά στο στομάχι, του Βέλγου Φιλίπ Βαν Λεού που προβλήθηκε χθες στις γαλλικές αίθουσες.

Σε μια Συρία που σπαράσσεται από τον πόλεμο, η Ουμ Γιαζάν προσπαθεί όσο το δυνατόν καλύτερα να προασπίσει τη ζωή μιας απλής οικογένειας με τρία παιδιά, τον γαμπρό της και τον πεθερό της. Παρά τις ελλείψεις και τους κινδύνους, η γυναίκα αυτή δέχτηκε στο σπίτι της και ένα ζευγάρι γειτόνων με το νεογέννητο παιδί τους.

Στο μέσο ενός κτιρίου λεηλατημένου και έρημου, οι πρωταγωνιστές κλεισμένοι μέσα σε ένα διαμέρισμα παλεύουν μεταξύ του φόβου και της ελπίδας, της επιλογής να διαφύγουν ή να μείνουν.

Μετά την ταινία «Η μέρα που ο Θεός έφυγε ταξίδι» ο Φιλίπ Βαν Λεού επανέρχεται δυναμικά με αυτή τη νέα ταινία, πέρα από καλές προθέσεις.

Τόπος, χρόνος και δράση: όπως σε μια κλασική τραγωδία, η ταινία «Μια συριακή οικογένεια» εστιάζει στην πλοκή. Αυτή μιας ξεχωριστής ημέρας για άμαχους πολίτες που είναι αντιμέτωποι με τον πόλεμο και με μοναδικό σκοπό να επιβιώσουν.

Κι αν ο 63χρονος σκηνοθέτης φροντίζει να εντάξει ήσυχα τον θεατή στην καθημερινότητα της οικογένειας αυτής, η ένταση ανεβαίνει καθώς περνά η μέρα μέχρι που κλιμακώνεται σε μια σκηνή ακραίας βίας.

Παρότι ο Φιλίπ Βαν Λεού επιλέγει να δείξει από απόσταση και κεκαλυμμένα τον πόλεμο, η ταινία παραδόξως υπογραμμίζει τη βία παρά τη συγκαλύπτει.

Οι βόμβες, οι ελεύθεροι σκοπευτές και αυτοί που επωφελούνται από τον πόλεμο είναι έξω από το σπίτι. Όταν το διαρρηγνύουν για να επιδοθούν σε έναν βιασμό, ο θεατής ακούει, όπως και η οικογένεια, που είναι κλεισμένη σε ένα δωμάτιο, τις κραυγές του θύματος. Χωρίς να μπορεί να επέμβει.

«Ξεκίνησα από αυτή την οργή, από αυτό το συναίσθημα της αδυναμίας απέναντι σε φρικτά πράγματα που συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας» για να κάνω αυτή την ταινία, εξηγεί ο σκηνοθέτης.

Η ταινία εστιάζει στην «ανθρώπινη καρδιά» μακριά από πολιτικές έριδες. «Δεν κάνω πολιτική», δηλώνει ο σκηνοθέτης: στην ταινία δεν υπάρχουν ούτε κακοί ούτε καλοί, μόνο αυτοί που επιτίθενται -για τους οποίους δεν γνωρίζουμε ούτε το στρατόπεδο στο ο«οίο ανήκουν- και θύματα του πολέμου.

Στην ταινία ξεχωρίζουν οι δύο βασικές ηθοποιοί, η Χίαμ Αμπάς στο ρόλο της Ουμ Γιαζάν και η Ντιαμάν Αμπου Αμπούντ σε αυτόν της Χαλιμά.

«Η Χίαμ γεννήθηκε στην Παλαιστίνη, μεγάλωσε μέσα στις βόμβες. Ήταν σημαντικό για μένα ο καθένας να βασιστεί στα βιώματά του», εξηγεί ο σκηνοθέτης που επέλεξε Σύρους ηθοποιούς εκτός από τη Ζιλιέτ Ναβίς και τη Ντιαμάν Αμπου Αμπούντ επίσης.

(ΑΠΕ-ΜΠΕ)