Κλείσιμο σε 10 δευτερόλεπτα..
Κλείσιμο
Κλείσιμο σε 10 δευτερόλεπτα..
Κλείσιμο
popaganda
popagandaNEWS
02.11.2024

«Απόψε ένας φίλος μου έγινε αστέρι και κάπως αυτό με πονά»

Ο Sigmataf και ο Γιώργος Νίκας συνεργάζονται για πρώτη φορά γράφοντας ένα τραγούδι που κάπως κάνει την τρίχα να σηκώνεται.
«Απόψε ένας φίλος μου έγινε αστέρι και κάπως αυτό με πονά»
 
Ο Sigmataf ήταν το «Κοράκι» στους «Βαβυλώνα» και αργότερα ένα από τα ιδρυτικά μέλη των «Ερίσμα». Η αγάπη του για το hip-hop διακρίνεται και μέσα από τα προσωπικά του άλμπουμ και EP που έχουν κυκλοφορήσει από το 2010 μέχρι σήμερα, τα οποία ενώ κινούνται σε πιο ηλεκτρονικούς δρόμους, έχουν έντονο το στοιχείο της απαγγελίας. Άλλωστε αυτό είναι και το μεγάλο ταλέντο του Sigmataf, να «φτύνει» αλήθειες σαν παραμύθια.  
 
Τώρα, για πρώτη φορά, συνεργάζεται με έναν ακόμη ανήσυχο μουσικό, γνωστό από τους Zebra Tracks, τους Noise Figures και τους Holy Monitor, τον Γιώργο Νίκα. Το αποτέλεσμα είναι το τραγούδι “Απόψε ένας φίλος μου έγινε αστέρι“. Δεν θα πούμε πολλά, αφήστε τα μπάσα και τους στίχους να σας μιλήσουν. 

https://youtu.be/D0tT_iP_3uk

Στίχοι:

Τι να σου πω για αρχή

Ότι κι αν πω δεν αρκεί

κι απ’ το daDA πήγα ρομάντζο τώρα στο αμόνι σφυρί.

Σφυροκοπάν οι καιροί

Σφυροκοπάν οι καιροί

Κηδεία στη μπάρα κάνεις δε μιλά

μπουκάλια βαράν προσοχή

και δίπλα μας στα μουλωχτά

το φίδι γεννάει αυγά

και κρύβεται πάλι μες στις οθόνες

σε εικόνες χωρίς μυρωδιά

Σύννεφα πάρα πολλά

κι όλα τα τζάμια θολά

κι απόψε ένας φίλος μου έγινε αστέρι

και κάπως αυτό με πονά.

Μέρα τη μέρα η ζωή

κι όλοι μας περαστικοί

Μάτια κομμάτια ξεσπά η καρδιά

κι ορμάει μια τίγρη λευκή

Όσο παλιά η πληγή

τόσο βαθιά η ρωγμή.

Πού να τη βρεις την ευτυχία σε μια ιστορία που νοσεί;

Πού να τη βρεις την ευτυχία σε μια ιστορία που νοσεί;

Όποιος προλάβει γιατί (πολλοί)

όλοι ζητάν το χαρτί

Τραπάδες/σκυλάδες, βαλέδες και ντάμες.

Νταμάρια, μαφία και βουλή.

Σιωπή εκδρομή και φαϊ

Τελειώνει κι αυτή η Κυριακή

και στην αρένα έχουνε ματς

Λιοντάρια και Χριστιανοί.

Μια συμμορία με σκυλιά

τραβάει στο πουθενά.

Στην εκκλησία βαράει doom metal

και μια βαριά ζεμπεκιά

κι όσο θυμάμαι παλιά

η εργατική γειτονιά

Κλάψα στη κλάψα μα ούτε ένα δάκρυ

και οι φάκες γεμάτες τυριά

Δέκα χιλιάδες θυμοί

είναι κι αυτό εκδοχή

κι από την άλλη μια λύπη μεγάλη

με κυνηγά από παιδί.

Δέκα χιλιάδες θυμοί (Ναι Τι;)

συνειδητή επιλογή

έγινε η λύπη μου Θλίψη μεγάλη

τα λέω να μην εκραγεί.

Πού να τη βρεις την ευτυχία σε μια ιστορία που νοσεί;

popaganda
© ΦΩΤΑΓΩΓΟΣ ΕΠΕ 2024 / All rights reserved
Διαβάζοντας την POPAGANDA αποδέχεστε την χρήση cookies.