Γεώτρηση στον Κόλπο του Μεξικού φέρνει σπουδαία αποτέλεσματα

Η επιχείρηση γεώτρησης στον Κρατήρα Τσικξουλούμπ, στον Κόλπο του Μεξικού, χαρακτηρίσθηκε μεγάλη επιτυχία από τη βρετανο-αμερικανική επιστημονική ομάδα που έφερε σε πέρας το εγχείρημα, το οποίο μόλις ολοκληρώθηκε.

Ο μεγάλος, υποθαλάσσιος πλέον, κρατήρας σχηματίσθηκε, όταν ένας τεράστιος αστεροειδής, που είχε μέγεθος μιας πόλης, έπεσε στη Γη πριν από περίπου 66 εκατομμύρια χρόνια και αποτέλεσε τη βασική αιτία για την εξαφάνιση των δεινοσαύρων.

Οι ερευνητές, σύμφωνα με το BBC, μέσα σε επτά εβδομάδες έφθασαν σε βάθος περίπου 1.300 μέτρων και έλαβαν γεωλογικά δείγματα, τα οποία θα αναλύσουν στα εργαστήριά τους, ρίχνοντας έτσι περισσότερο φως στο τι συνέβη.

«Υπήρξε μια μεγάλη επιτυχία. Φθάσαμε βαθύτερα από ό,τι είχα φαντασθεί ότι θα κάναμε» δήλωσε ο επικεφαλής της αποστολής Ντέιβ Σμιθ της Βρετανικής Γεωλογικής Υπηρεσίας. Η αποστολή διοργανώθηκε από την ευρωπαϊκή κοινοπραξία ωκεάνιων γεωτρήσεων European Consortium for Ocean Research Drilling (ECORD) και από το διεθνές ερευνητικό πρόγραμμα International Ocean Discovery Program (IODP).

   Τα δείγματα από τη γεώτρηση, που φυλάσσονται πλέον σε ένα κοντέινερ με ψύξη, θα σταλούν αρχικά σε ένα αμερικανικό εργαστήριο, όπου θα αναλυθεί η εσωτερική δομή τους με τομογραφίες και άλλες μεθόδους. Στη συνέχεια, θα μεταφερθούν στη Βρέμη της Γερμανίας, όπου τα 33 μέλη της επιστημονικής ομάδας από πολλές χώρες θα τα υποβάλουν σε μια σειρά τεστ. Τελικά, τα ευρήματα θα καταλήξουν στο Τέξας, όπου κάθε ενδιαφερόμενος επιστήμονας θα έχει πρόσβαση σε αυτά.

 Εκτιμάται ότι η τρύπα στον φλοιό της Γης, που δημιουργήθηκε από τον αστεροειδή διαμέτρου πιθανώς 18 χιλιομέτρων, είχε αρχικά διάμετρο 100 χιλιομέτρων και βάθος 30 χλμ. Η μετέπειτα κατάρρευση και των γειτονικών εδαφών διεύρυνε τον κρατήρα στα 200 χλμ. Σήμερα το μεγαλύτερο μέρος του κρατήρα είναι θαμμένο στο βυθό του Κόλπου του Μεξικό, κάτω από ιζήματα πάχους 600 μέτρων.

Τα υλικά που θα εκτοξεύθηκαν στον ουρανό, μετά την κατακλυσμική πρόσκρουση, θα σκοτείνιασαν τη Γη επί μήνες, θα πάγωσαν τη θερμοκρασία και θα προκάλεσαν την εξαφάνιση πολλών άλλων ειδών, πέρα από τους δεινόσαυρους, οι οποίοι ήδη είχαν προβλήματα επιβίωσης.