OK, όλοι νεότεροι είμασταν το 2006, απλά ο Nathan Fake ήταν μόλις 23. Προστατευόμενος του James Holden, ενταγμένος στο ρόστερ της Border Community που αποτελούσε ένα από τα πιο καυτά labels της εποχής τσιγκλίζοντας ταμπού αισθητικής με τις trancey μελωδίες (κυρίως των πρώτων κλασικών hits του ίδιου του Holden). Σχεδόν από το πουθενά (είχαν προηγηθεί κάποια λίγα 12”), εμφανίστηκε τούτος εδώ ο πιτσιρίκος από το Νόρφολκ με ένα αψεγάδιαστο άλμπουμ χωρίς ούτε ένα περιττό στοιχείο -πόσο μάλλον κομμάτι- που πατούσε γερά στο IDM μονοπάτι των 90s, υποστήριζε την στροφή των Radiohead μετά το μιλένιουμ κι από την άλλη έμοιαζε να μεταφράζει στα ηλεκτρονικά όλα εκείνα τα στοιχεία που έκαναν τους Pink Floyd θρύλους πριν γίνουν οι αποδιοπομπαίοι τράγοι των πανκ κλισέ.
Το Drοwning In a Sea of Love ήταν ένας από τους καλύτερους δίσκους της περασμένης δεκαετίας, αποτελώντας -παρά το νεαρό της ηλικίας του δημιουργού του, μαζί με το Orchestra of Bubbles της ίδιας χρονιάς από Ellen Allien & Apparat-, κάτι σαν προπομπό για τις σπουδαίες δουλειές που είδαμε στη συνέχεια από Jon Hopkins, Rival Consoles, James Holden ακόμα και Four Tet ή Caribou. Για να είμαστε ειλικρινείς, ο Nathan Fake -35 ετών σήμερα- ποτέ δεν τον πλησίασε. Ωρίμασε όμως ως ένας παραγωγός που ποτέ δε φοβόταν να πάρει το ρίσκο και να εντάσσει καινούρια στοιχεία στο ύφος του στα τρία άλμπουμ και τα αρκετά EPs που ακολούθησαν. Δεν απορροφήθηκε από την κρεατομηχανή του clubbing, διατηρώντας την καλλιτεχνική του ακεραιότητα κι αποτελεί πια μέλος του ρόστερ της αναγεννημένης Ninja Tune.
Τον περιμένουμε να μας τα δείξει όλα αυτά live στο Winter Plisskën Festival (αν και τον αδικεί ότι εμφανίζεται σχετικά νωρίς, 21.05, το Σάββατο 8/12 στο Piraeus 117 Academy) και τον βάλαμε να διαλέξει μερικούς δίσκους για να μπούμε στο κλίμα:
Ο Δίσκος που σε έκανε να ασχοληθείς με την electronica
https://www.youtube.com/watch?v=l7mfmouVURY&feature=youtu.be
To In Sides, τέταρτο άλμπουμ των Orbital, πίσω στο 1996.
Ένα Κομμάτι σου που παραμένει killer και κάνει πάντα τον κόσμο να χορεύει…
https://www.youtube.com/watch?v=J8uBRCYbLhQ
To “Fentiger” από τον δίσκο Hard Islands του 2009.
Ένας Δίσκος από τον αγαπημένο σου παραγωγό αυτήν την στιγμή…
https://www.youtube.com/watch?v=CFr2xLxVf6w&feature=youtu.be
O Josh Quirke έρχεται από το Λονδίνο.
O Δίσκος που αποτελεί το αγαπημένο δικό σου remix σε άλλους…
https://www.youtube.com/watch?v=Crh83Jg0Fzw&feature=youtu.be
To 2009 ξαναδουλεύοντας το “Growl’s Garden” του Clark.
Το αγαπημένο remix που έκανε άλλος σε δικό σου κομμάτι…
https://www.youtube.com/watch?v=BEvpWkbmFFI&feature=youtu.be
Η δουλειά του Kieran Herden σε ένα κομμάτι από τον πρώτο δίσκο.
O Δίσκος που αποτελεί τον δικό σου απόλυτο guilty pleasure…
https://www.youtube.com/watch?v=ZBR2sraqEVI&feature=youtu.be
One house wonder του σκωτσέζουν John Reid που κυκλοφόρησε το 1992.
O Αγαπημένος σου Δίσκος από τον αγαπημένο σου καλλιτέχνη…
https://www.youtube.com/watch?v=4bhsqDLGZNg&feature=youtu.be
Μια εβδομάδα πριν, οι Σκωτσέζοι έπαιζαν στην ίδια σκηνή.
O Δίσκος που ακούς αυτήν την στιγμή που απαντάς…
https://www.youtube.com/watch?v=dHl1Vx7JNHk
Kool Keith ή αλλιώς Dr. Dooom, 20 χρόνια πριν.
Ο
Nathan Fake εμφανίζεται το Σάββατο 8/12, 21.05, στο Piraeus 117 Academy, στο πλαίσιο του
Winter Plisskën Festival που ξεκινά εκείνη την ημέρα από τις 19.30 και συνεχίζεται μέχρι το πρωί στο Wave Athens (Ηρακλειδών 61).
Πλήρες πρόγραμμα
εδώ. Εισιτήρια 33€.
