Methen προ του τέλους μακάριζε

Η ιδέα ενός fanzine, ο αριθμός μηδέν. Ένα clothing project. O Γιώργος Σουμπάσης, η Μαίρη Γιατρά-Ρίτσου και ο Τάσος Παπαγεωργίου συνθέτουν την ομάδα του MΕΤΗΕΝ.
Αυτή την Πέμπτη 22/1 μας καλούν για να γιορτάσουμε όλοι μαζί την έλευση του Methen στο showroom του Neon Raum (Λεωχάρους 17, 1ος όροφος). Μετά τις 8, με δόσεις αλκοόλ, μουσικές από τον Dreamer και το Γιώργο, με χαμόγελα και όνειρα. Μια παρέα.

Αδιαφορώντας για χιλιομετρικές αποστάσεις, διαφορετικές δραστηριότητες και ερεθίσματα, επικοινωνούν, δημιουργούν. Ίσως εκεί, να κρύβεται και η μαγεία τους. Ο Γιώργος, βρίσκει και χάνει τον εαυτό του κάπου εκεί, ανάμεσα σε οικογενειακές επιχειρήσεις, πραγματικότητα, METHEN, μουσικές και όνειρα. Αποφοίτησε από το τμήμα Βαλκανικών Σπουδών, το ξέχασε. “Μέσα σε όλο αυτό που στήνεται, μου είναι πολύ δύσκολο να προσδιορίσω το ρόλο μου. Το “κάνω αυτό και απέχω από το άλλο”, δεν ήταν ποτέ δικό μου. Προσπαθώ να κρατώ τις ισορροπίες σε οτιδήποτε τρέχει και σχετίζεται με το METHEN. Είναι όμορφο να παίρνεις ζωή από τα μικρά, που στο μυαλό σου είναι μεγάλα.”

Η Μαίρη Γιατρά-Ρίτσου και ο Γιώργος Σουμπάσης

Με τη Μαίρη μετρούν μαζί κάθε χιλιοστό του Methen χωρίς να κόβουν και να μοιράζουν. Μετά τις σπουδές της στην αρχιτεκτονική και τη μόδα και σε συνδυασμό με την εμμονική της σχέση με την ιστορία μόδας, τέχνης, μουσικής και κινηματογράφου, ο ρόλος της Μαίρης, επίσης δεν αρχίζει ούτε τελειώνει κάπου συγκεκριμένα. “Βρίσκομαι εκεί από το “μηδέν”. Design, illustrations, κείμενα, social media και οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί κανείς. Ανήκω σε αυτό ολοκληρωτικά και με εκφράζει. Έχω βρει έναν τρόπο και έναν τόπο για να εφαρμόζω όσα ξέρω και όσα δεν ξέρω. Και αν καμιά φορά αυτές μου οι εμμονές με παρασύρουν και χάνομαι ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα, έχω το Γιώργο να με επαναφέρει σε τάξη.”

Ο Τάσος, μέσα από εικόνες και σχέδια, δίνει το στίγμα του στο ΜΕΤΗΕΝ. Ασχολείται με τις γραφιστικές τέχνες, αλλά η μεγάλη του αγάπη είναι τα κολάζ. Γίνεται κομμάτι όλου αυτού, χωρίς να χρειάζεται λέξεις. “Όταν αντιλαμβάνεσαι τις ανάγκες ενός project, που συμβαδίζει με την αισθητική σου, και έχεις την δυνατότητα να δουλεύεις και να επικοινωνείς για αυτό, δεν μπορεί παρά να είσαι απόλυτα ικανοποιημένος.”

Πώς προέκυψε όμως όλο αυτό; O Γιώργος αναφέρει ότι θα ήταν ψέμα, αν έλεγε πως όλο αυτό υπήρχε στο μυαλό του από πάντα. Θυμάται ένα βράδυ, στα τέλη Μαρτίου, κάλεσε τον Τάσο, λέγοντάς του πως θα ήθελε να κάνουν κάτι σχετικό με clothing. Αρνητικός. Δεν πτοήθηκε όμως καθώς το μικρόβιο είχε εισχωρήσει. Προσέγγισε λοιπόν τη Μαίρη, για να της παρουσιάσει τι περίπου είχε στο μυαλό του. Ενδοιασμοί για το πώς και πού και πότε, γιατί. “Τα αφήσαμε πίσω. Προχωρήσαμε. Και το ολοκληρώσαμε.”

Αλλά γιατί Methen; O Γιώργος μου εξηγεί πως το MΕΤΗΕΝ, είναι η μετάφραση της Μαίρης στο Mηδέν, ως νούμερο, που ήταν η αρχική έμπνευση. “Θέλαμε να κράτησουμε με κάποιο τρόπο τον αριθμό αλλά παράλληλα να δώσουμε και μία όμορφη μετάφραση αυτού. Μετά από ένα/δύο ποτήρια κρασί, ειπώθηκε το Μe Then. Ήταν τελικά τόσο απλό. Έπειτα καταλάβαμε, πως το “εμείς, κάποτε”, ήταν πολλά περισσότερα.” Το ΜΕΤΗΕΝ συνοδεύεται και από τους αριθμούς 001100 και η Μαίρη λέει πώς για εκείνη είναι ίσως η ισορροπία ανάμεσα σε λογική και συναίσθημα. “Χρησιμοποιήσαμε τη σειριακή γλώσσα των υπολογιστών για να συνοψίσουμε σε μια λέξη την έννοια του zero. Ένα εννοιολογικό παιχνίδι αριθμών και γραμμάτων που για εμάς σημαίνει πολλά.”

Ο Τάσος, με ψαλίδι και χαράκι, φτιάχνει εικόνες από ανομοιόμορφα στοιχεία και αντικείμενα. Για μας. Στο μυαλό του, η τελική τους μορφή, ίσως να έπρεπε να είναι η αρχική. “Η έμπνευση των σχεδίων έχουν να κάνουν με την αισθητική μου, που είναι ασπρόμαυρη και σκοτεινή. Με μια μικρή δόση σουρεαλισμού. Πραγματικά κολάζ από παλιά βιβλία, περιοδικά, αρχεία και φωτογραφικό υλικό. Έμπνευση για μένα είναι οτιδήποτε.” Το μαύρο ειναι η σκιά του εαυτού μας ενώ το λευκό, το απόλυτο φως, τονίζει η Μαίρη. “Καπου εκεί σε μια αντίθεση είναι και το MeThen. Δυνατό και ταυτόχρονα ήρεμο. Επιβλητικό αλλά και ήσυχο. Συνήθως απόλυτο. Στο μαύρο και το λευκό, συνοψίζει κανείς όλα τα χρώματα.”

Τους ρωτάω ποιος σχεδιαστής είναι πρότυπό τους και μου λένε ότι είναι μια δύσκολη ερώτηση. “Ίσως να μην μπορούμε εύκολα να μιλήσουμε για πρότυπα αλλά για αδυναμίες. Σίγουρα λατρεύουμε την Ιαπωνική Σχολη αλλά και τους Βέλγους σχεδιαστές, όμως έμπνευση για εμάς είναι τα ταξίδια και η αρχιτεκτονική, η μουσική και η ζωγραφική, η ιστορία, οι υποκουλτούρες και το street style του 20ού αιώνα. Τα πάντα.”

Γνωρίζοντας την αγάπη του Γιώργου για τη μουσική (κάτι που διαπιστώνει κανείς και στη σελίδα που έχει δημιουργήσει, το enface.gr) ) τον ρωτάω, αν ήταν μουσική το ΜΕΤΗΕΝ, τι ήχοι θα έφταναν στα αυτιά μας. “Είναι φορές, που το ΜΕΤΗΕΝ, είναι μουσικές. Θα μπορούσε να χωρέσει τόσα πολλά διαφορετικά ακούσματα, τόσες εποχές. Και πάλι θα έμεναν εκτός τόσα και τόσα. Ας ξεκινούσε με τις τρομπέτες του John Coltrane στο Blue Train, εν συνεχεία Radiohead, ίσως το There There, Joy Division και Ceremony, Making Plans For Nigel από XTC, Μunich από Editors, Freelove από Depeche Mode, A House Is Not A Motel των Love, σίγουρα Nirvana, Conversation 16 και National, το Porno των Arcade Fire, LCD Soundsystem με All My Friends. Ίσως τελείωνε ιδανικά με το Come Together από Beatles ή το Heroes, από Bowie.”

To Methen βρίσκεται στην αρχή του. Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Ο Γιώργος αναφέρει πως πιάνει τον εαυτό του, διαρκώς, να ονειρεύεται, να σχεδιάζει και να φτάνει το METHEN όπου αυτό θέλει, χωρίς όρια και φραγμούς. “Σε άλλες χώρες, σε άλλες μορφές. Από την άλλη, τα όσα έχουν έρθει τους τελευταίους μήνες, ξεκινώντας χωρίς βάσεις και καλούπια, αλλά με θέληση, όρεξη, πείσμα, μας κάνουν να κοιτάζουμε το σήμερα και να χαμογελάμε. Ναι, ευτυχία. Κάπου εκεί, ισορροπούμε.”

Την κολεξιόν του Μethen μπορούμε να την βρούμε στην ιστοσελίδα me-then.com. “Αναζητούμε και μια επικοινωνία, περισσότερο “φυσική”. Ένα μικρό δίκτυο για αρχή, που περιλαμβάνει χώρους στους οποίους ταιριάζει το MeThen. Το Kulte στην οδό Μητροπόλεως 40 για Αθήνα και το Device One στην οδό Παύλου Μελά 38 για Θεσσαλονίκη. Επίσης, το Neon Raum είναι το τελευταίο μας στέκι.”