Αν ήταν ταινία το καλοκαίρι μου θα ήταν Καλοκαίρι και καταχνιά. Πάντα με λίγο Τένεσι, να σπάει την αντηλιά.
Και τραγούδι To Aκρογιαλιές δειλινά. Τσιτσάνης να το τραγουδάει φορώντας παλτό. Δεν είναι ακριβώς καλοκαιρινό τραγούδι, αλλά έχει κρυμμένους καύσωνες.
https://www.youtube.com/watch?v=8d_2fQGGKj8
Το βιβλίο που θα πάρω φέτος είναι του Εγγονόπουλου, τα άπαντα. Να νιώσω ωραίος ως Έλληνας.
Πάντα θα θυμάμαι το μπάνιο στην παραλία σαν μπάνιο στην κολυμπήθρα
Και ότι ήθελα ν’ αγοράσω ένα σπίτι στο Κάπρι. Γκρεμός και θάλασσα. Αυτό είναι το καλοκαίρι μου.
Μια φωτογραφία που μου θυμίζει πολλά κάτι σχισμένες που προσπαθώ να θυμηθώ τι μου θυμίζουν.
Και η ανάμνηση που έχω σαν παιδί είμαι πάντα μέσα σε νερό. Υδρόφιλος,σαν βαμβάκι.
Το πρώτο φιλί που έδωσα στο χέρι μου, για δοκιμή.
Πάντα στις διακοπές ήθελα να φιληθώ πολύ.
Αυτό που με εκνευρίζει είναι ότι ποτέ δεν καήκαμε μέχρι να ηρεμήσουμε.
Οι γάτες είναι αυτό που φοβάμαι πιο πολύ στην εξοχή. Επειδή είναι εκτός του φυσικού τους περιβάλλοντος που είναι ένα σπίτι στην πόλη.
Αν μου έχει μείνει στον ουρανίσκο ένα φαγητό είναι αυτό ήταν στο στόμα ενός άλλου προσώπου. Ήθελα να με αλέσουν εκείνα τα δόντια που έτρωγαν και έσταζαν.
Το φρούτο του καλοκαιριού ένα καρπούζι που έπεσε από την καρότσα του πλανόδιου και έβαψε κόκκινη την άσφαλτο.
Και στο μυαλό ένα hangover είναι συνώνυμο μιας αξέχαστης ηλίασης
Πάντα κοντοστέκομαι για λίγο στις διακοπές όταν πρέπει να κατεβάσω τα χειμωνιάτικα. Σκοτεινιάζω ξαφνικά και θέλω πίσω τον ήλιο μου.
Το πρώτο πράγμα που κάνω όταν γυρίζω πίσω είναι να περπατήσω στα πλακάκια με την άμμο ακόμα ανάμεσα στα δάχτυλα. Να κολλήσει αμμουδιά το σαλόνι.
Αυτό που έχω κρατημένο στο σπίτι σαν σουβενίρ είναι κάτι παιδικά μπρατσάκια. Έχω ξεχάσει πια αν είναι δικά μου ή των παιδιών μου.
Η απόφαση που παίρνω κάθε καλοκαίρι για το φθινόπωρο και δεν τηρώ ποτέ να μην ξαναεμπιστευθώ τον Αυγουστο. Και τον ξαναεμπιστεύομαι.
