Τελικά εμείς για ποιον γράφουμε ρε παιδιά;

Τα πάντα στο ίντερνετ είναι μετρήσιμα. Από το πόσα ζευγάρια μάτια είδαν ένα θέμα, μέχρι το πόση ώρα έκατσαν οι χρήστες σε μια σελίδα και το μέσο από το οποίο προήλθαν. Μιλάμε για την ευχή και την κατάρα του διαδικτύου: η πλήρης καταγραφή δεδομένων από τη μία, ο αυτοσκοπός των αριθμών από την άλλη. Ανεβάζει κάποιος περιεχόμενο (γιατί πλέον δεν μιλάμε μόνο για συγγραφή κειμένων) που αρέσει στον κόσμο, βλέπει τους αριθμούς του να αυξάνονται. Πώς όμως θα κάνει αυτόν τον κόσμο να του δώσει το πολυπόθητο «κλικ»;

Κάπου εδώ είναι που υπεισέρχεται αυτό το ρημάδι το “search engine optimization”, το SEO που θα ακούσετε πολλούς να επαναλαμβάνουν, σε απλά ελληνικά το πόσο «καλά στημένο» για μια μηχανή αναζήτησης (δηλαδή το Google) είναι ένα site ή εν προκειμένω ένα κείμενο, ένα κομμάτι περιεχομένου. Τι είναι πρακτικά το SEO; Η κάλυψη της ζήτησης με τη χρήση των κατάλληλων εργαλείων. Βλέπει δηλαδή ο δημιουργός περιεχομένου τι ψάχνει το κοινό, τι «χτυπιέται» στο διαδίκτυο και με βάση αυτό, παράγει κάτι που να καλύπτει αυτή τη ζήτηση, «χτίζοντάς» το ωστόσο με τρόπο τέτοιο που μια μηχανή αναζήτησης να το θεωρήσει ανώτερο από άλλα και να το ανεβάσει πιο ψηλά στα αποτελέσματά της.
«Ωραία, με τη βοήθεια του SEO καλύπτεις λοιπόν τη ζήτηση και τις ανάγκες των αναγνωστών. Πού είναι το κακό ρε Κηπουρόπουλε;», θα αναρωτηθεί κάποιος. Αμ το SEO δεν έχει να κάνει με την παραγωγή περιεχομένου αυτή καθαυτή αλλά με τη δομή του κατά τρόπο όχι σωστό, όχι φιλικό προς τον αναγνώστη αλλά κατανοητό από τη μηχανή αναζήτησης και τον αλγόριθμο της Google. Θα γράψω εγώ π.χ. ένα κείμενο με τίτλο «Όλα για την τιμή του iPhone 7» γιατί ο Αμανίτης μου ‘χει σφυρίξει πως καθετί σχετικό με iPhone «πουλάει», θα το πήξω μέσα στους αριθμούς, θα βρω τις λέξεις-κλειδιά που πατιούνται περισσότερο και έτοιμο: ο κόσμος θα μπει μεν (ειδικά αν ως προς τον τίτλο εφαρμόσω την τακτική του “clickbait” –ήτοι «Να ποια θα είναι η τιμή του νέου iPhone 7») όμως η Google θα το λατρέψει. Θα δει σούπερ τίτλο, θα δει ορθή χρήση keywords, θα δει συνοδευτικές εικόνες με σωστές περιγραφές, θα δει και καλή κίνηση, ε, δεν θέλει και τίποτε άλλο.

Κάπου εδώ όμως είναι που αρχίζει και αναρωτιέται κανείς, για ποιον γράφει τέλος πάντων; Για τον αναγνώστη ή τη Google; Χρειάζεται βαθιά γνώση του διαδικτύου για να επιλέξει κανείς το πρώτο: το δεύτερο άλλωστε είναι εκείνο που φέρνει το άμεσο αποτέλεσμα, τα ψηλά analytics, τους πελάτες. Στον βωμό της αμεσότητας όμως, θυσιάζει τη διάρκεια, τον πιστό και “returning” αναγνώστη που υπό άλλες συνθήκες όχι απλά θα κέρδιζε αλλά θα εκπαίδευε να διαβάζει και να εκτιμά το περιεχόμενό του. Παρατηρώντας κανείς τα trends που μας έρχονται από την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, θα διαπιστώσει μια μεταστροφή του κλίματος και μία τάση στην επένδυση στη μακροχρόνια σχέση μεταξύ μέσου και αναγνώστη. Μιλάμε για μια στρατηγική που ουσιαστικά έρχεται να αλλάξει εκ βάθρων τον τρόπο παραγωγής περιεχομένου, χωρίς φυσικά να είναι σε θέση να κάνει το ίδιο και με το διαδίκτυο.
Ο κόσμος άλλωστε πάντα θα «χτυπά» στο Google τον κώλο της Ριάνα, το Fifty Shades of Grey και το iPhone 7. Το ερώτημα είναι αν θα απομείνει κανείς που να νοιάζεται για τους εφήμερους επισκέπτες.

Υ.Γ. Κι αν ακόμα έχετε τις απορίες σας για το SEO και το τι ακριβώς σημαίνει μέσα σε ένα κείμενο, δεν έχετε παρά να ρίξετε μια ματιά στις λέξεις που θέλω να δει πρώτες το Google: είναι αυτές με bold…