Στο Unknown Territory η τέχνη και η μόδα γίνονται ένα

Ο Τίμος Λειβαδίτης είναι από τους ανθρώπους που τους αρέσει να καταπιάνονται με πολλά πράγματα στη ζωή τους, αυτό που λέμε δηλαδή «η επιτομή του καλλιτέχνη». Σπούδασε στην Αμερική οικονομικά και κοινωνιολογία και τα χρόνια που ακολούθησαν εργάστηκε επάνω στο μάρκετινγκ και τη διαφήμιση, γρήγορα όμως κατάλαβε ότι δεν θέλει να ζήσει μια ζωή μέσα σε εταιρείες με κοστούμι και γραβάτα και τα άφησε όλα πίσω του. Μεγαλωμένος σε ένα παλιό, μεγάλο νεοκλασικό στη Φυλής, σκοτεινό και με βαριά έπιπλα, από μικρός είχε ως όνειρο μια μέρα να ανοίξει το δικό του καμπαρέ, έτσι μπήκε στον χώρο της εστίασης, πρώτα με το εστιατόριο ΖΑΖΑ και αργότερα μαζί με τέσσερις φίλους, δημιούργησαν το Messiah Club Restaurant στο Κολωνάκι.

Το 2008, αφού κατάλαβε ότι δεν είναι παιδί της νύχτας, αποφάσισε να κάνει τη δεύτερη μεγάλη αλλαγή στη ζωή του και να αφοσιωθεί στην τέχνη που τόσο αγαπούσε παρακολουθώντας μαθήματα ζωγραφικής και σεμινάρια για την ιστορία της τέχνης, με έμφαση στη Μοντέρνα, από τον δάσκαλό του και αργότερα επιμελητή του, Δημήτρη Αντωνίτση. Πήρε μέρος σε ομαδικές εκθέσεις, παρουσίασε την ατομική του στη γκαλερί της Ιλεάνας Τούντα, συμμετείχε στο Art Athina το ‘13 και από τότε άρχισε να συνδυάζει την τέχνη με τη μόδα και το design, μέχρι που αποφάσισε λίγο πριν ξεσπάσει η πανδημία να ανοίξει το δικό του art shop στην Αθήνα. 

Το Unknown Territory βρίσκεται κάτω από την Ακρόπολη, σε μία περιοχή που είναι γεμάτη με μικρά μαγαζάκια με είδη τέχνης, εργαστήρια κοσμημάτων, τεχνίτες και όμορφα νεοκλασικά, άλλα περιποιημένα και κάποια παρατημένα που όμως κρατούν ακόμη τη «μυρωδιά» της παλιάς τους αίγλης. Ένα σημείο που στην προ-covid εποχή έσφυζε από ζωή, τώρα χαρακτηρίζεται από μια ουσιαστική ηρεμία, αυτή που σου επιτρέπει να δεις περισσότερα. Το art shop του Τίμου ξεχωρίζει από μακριά και ας είναι ένα με τη γη, αφού είναι γεμάτο χρώματα και ζωντάνια. Κατεβαίνοντας τα λίγα σκαλιά που οδηγούν στον χώρο, καταλαβαίνει κανείς αμέσως ότι πρόκειται για το μικρό του καταφύγιο. Μπροστά πίνακες, ρούχα, μαγιό και στο βάθος ο ίδιος ζωγραφίζει τα πρωτότυπα T-shirts του. Τον επισκέφθηκα ένα μεσημέρι και τον άφησα να μου διηγηθεί την ιστορία που κρύβεται πίσω από το δημιούργημά του.

«Έφτιαξα αυτόν τον χώρο γιατί ήθελα να συνδυάσω ένα ατελιέ με ένα μαγαζί στο οποίο θα μπορεί κάποιος να μπει και να αγοράσει ό,τι φτιάχνω. Ένα art shop που να βγάζει μια χαλαρότητα. Επειδή έχω ρίξει το βάρος μου προς το παρόν στα T-shirts τα οποία πουλάω και μέσω του e-shop, ένιωσα ότι ήταν ψυχρό και άψυχο αυτό, ήθελα να μπορεί ο κόσμος να έρθει να τα δει από κοντά, να μιλήσουμε, να γνωριστούμε». 

«Πάντα με τραβούσε το νέο και άγνωστο, γι’ αυτό και το όνομα Unknown Territory. Σε όλα, στη μουσικη, στο φαγητό και ιδιαίτερα στα κλαμπ. Επίσης είναι ένα όνομα που αντικατοπτρίζει και την κατάσταση όλη, δεν ξέρω πού θα καταλήξω, προς τα πού θα με πάει, ποιοι δρόμοι θα ανοιχτούν μπροστά μου».

«Ο συγκεκριμένος χώρος είναι αυτό που στη Νέα Υόρκη ονομάζουν “Οff Broadway”, ίσως στρατηγικά να μην είναι πολύ σωστό αλλά αυτό μου αρέσει. Γιατί αυτά τα μικρά μαγαζιά που ανακαλύπτεις στις βόλτες σου στο εξωτερικό, είναι και αυτά που συνήθως σε ξετρελαίνουν. Σαν μικρά διαμαντάκια. Ποτέ δεν πρόκειται να πάω πίστα-κέντρο αλλά σίγουρα κάποια στιγμή θα ήθελα έναν μεγαλύτερο χώρο».

«Στο U.T. κάποιος θα βρει προς το παρόν ζωγραφισμένα T-shirts (όχι τυπωμένα), φούτερ, στρατιωτικά τζάκετ, τυπωμένα κιμονό, φορέματα και μαγιό, μικρούς πίνακες ζωγραφικής. Στο πλάνο είναι κάποια στιγμή να υπάρχουν εδώ έπιπλα ντυμένα με δικά μου τυπώματα, φωτιστικά, χαλιά κτλ. Από εκεί και πέρα είμαι ανοιχτός σε οτιδήποτε και οποιαδήποτε πρόταση. Συνεχώς ψάχνομαι επάνω στη δημιουργία». 

«Αγαπημένα μου υλικά είναι τα ακρυλικά χρώματα, τα σπρέι, οι ακουαρέλες. Αντλώ έμπνευση από παντού. Κυρίως από εικόνες από τις οποίες κυρίως ξεχωρίζω τα χρώματα. Βλέπω δηλαδή μια καταχώρηση ή ένα βίντεο κλιπ και το μάτι μου θα τραβήξει ένα χρώμα, μια απόχρωση. Μετά μου έρχεται η ιδέα, την οποια εξελίσσω. Τωρα αν αυτή η ιδέα θα καταλήξει σε T-shirt, πίνακα ή τύπωμα σε ρούχο, έχει να κάνει με τη δύναμη της στιγμής, στην οποία πιστεύω πολύ. Η στιγμή. Η ζωή μας είναι αυτό. Πολλές στιγμές. Θα ήθελα οταν πια φτάσω σε προχωρημένη ηλικία και αναπολώ, να έχω να θυμηθώ πολλές τέτοιες στιγμές. Έρωτες, βόλτες, συμπτώσεις, καταστάσεις, έξαλλες ή μη».