Όταν ήμουν παιδούλα έκανα πολύ ελεύθερο κάμπινγκ με μαμά, μπαμπά, τους φίλους τους, τις κιθάρες τους, τα παιδάκια τους και δεν θυμάμαι κι εγώ πόσοι μαζευόμασταν. Θυμάμαι όμως μια χρονιά κάπου στις αρχές των ‘80s (μην πω τέλη ‘70s), στο Καμάρι της Σαντορίνης, εκεί που τώρα κάνουν παρέλαση οι χαβαγιάνας, τα μοχίτοζ και οι γκόμενες που τους μπάρμεν τους λένε μιξόλοτζιστς, που είχαμε στήσει τη σκηνούλα μας κάτω από ένα δεντρί και δεν υπήρχαν άλλοι άνθρωποι στην παραλία, παρά μόνο σε απόσταση χιλιομέτρων ή έκαναν καμία cameo εμφάνιση. Εκεί λοιπόν η μανούλα μου, μου έμαθε μερικά πράγματα για να μην καταστρέφω τη φύση, το τοπίο, τη σιγαλιά των διακοπών και το κέφι κανενός ξέμπαρκου που έσκαγε ενίοτε παραδίπλα. Μετά ήρθε το lifestyle και πήγαινα για χρόνια μόνο σε ξενοδοχεία. Μετά πέθανε το ιλουστρασιόν και ήρθε το lifestyle της οικονομίας και ξαναθυμήθηκα τη σκηνή, τα πασαλάκια, τα εμπριμέ φαγωμένα σεντονάκια και τα κουνούπια.
Επειδή οι περισσότεροι κάπως έτσι θα τη βγάλουμε και φέτος, πριν τα πετάξουμε όλα επάνω στη σκηνή του διπλανού στην παραλία, ας έχουμε στο μυαλό μας τουλάχιστον τα βασικά.
1. Τα πασαλάκια σας, αυτά τα τόσο αναγκαία για να μη σας πάρει το μπουρίνι και σας σηκώσει (που σιγά μη σας πάρει με τόσα που έχετε κουβαλήσει μέσα στη σκηνή αλλά τέλος πάντων), μην τα καρφώνετε ανάμεσα στα πασαλάκια των διπλανών σας. Γενικώς μην τα καρφώνετε εκεί που υπάρχει ένας απειροελάχιστος χώρος που μπορεί ο άλλος να βάλει την πατούσα του μέσα στην άγρια νύχτα για να πάει για το ψιλό του. Εκτός αν θέλετε να σωριαστεί επάνω σας, να αγκαλιαστείτε ουρλιάζοντας όλοι μαζί, να μπλεχτείτε, να ξυπνήσουν και οι άλλοι, να γίνει φασούλα. Όπως τη βρίσκει κανείς.
2. Να έχετε μαζί σας πολλές σακούλες, να μαζεύετε όλα τα σκουπίδια σας και να τα πετάτε σε κάδους. Αν δεν υπάρχουν κάδοι κοντά, να μαζεύετε τις σακούλες σας κάπου συγκεκριμένα όλοι μαζί και όταν πηγαίνετε τη βόλτα σας εκτός παραλίας να τις πετάτε εκεί που πρέπει. Θα έλεγε κανείς ότι είναι αυτονόητο αλλά δυστυχώς δεν είναι. Α, ναι και ειδικά οι γυναίκες που βρίσκεστε στις στραβές σας ημέρες, παραπάνω προσοχή στο τι πετάτε, που το πετάτε και πώς το πετάτε. Δεν θα έρθει κανένας Eric Northman να σας ερωτευτεί και να σας μπήξει τα fangs του, το True Blood πέθανε ή έστω πεθαίνει, λίγα επεισόδια έμειναν μόνο (ζήτω το True Blood).
3. Κάντε σεξ όσο γουστάρετε. Φωνάχτε κιόλας (εμένα δεν με ενοχλεί, αντιθέτως) αλλά όταν είναι να το φωνάχτε και να ρίξετε και τα μπατσάκια σας και να τους ξεταπώσετε τους φελλούς (φελλούς είπα, μην αλλάζετε τα γράμματα, δεν παίζουμε σκραμπλ), φροντίστε να το κάνετε σε ώρα που ο κόσμος δεν κοιμάται ή ακόμη καλύτερα σε ώρα που όλοι κολυμπάνε και τη βρίσκουν με τα καραβάκια που αρμενίζουν. Στη σιγαλιά της νύχτας, το «πλοπ-πλοπ» και το «αχ βαχ» ταράζει κόσμο. Με κάθε έννοια. Ειδικά τους φρεσκοχωρισμένους.
Επίσης αν είστε παρέα χαβαλεδιάριδων (όλοι θέλουμε να είμαστε αλλά υπάρχει μία νοητή γραμμή που διαχωρίζει τον χαβαλέ από τον κωλοπαιδισμό) και πάρετε χαμπάρι ότι κάποιοι καημένοι προσπαθούν να ενωθούν εις σάρκαν μίαν μέσα στη μούγκα, μην πάτε έξω από τη σκηνή και αρχίσετε να χειροκροτάτε τη στιγμή που η σκηνή σταματήσει να πηγαίνει σαν κατάρτι μαούνας που περνάει το Κάβο Ντόρο. Έχει συμβεί σε γνωστό μου ζευγάρι στη Σίφνο και δεν τους άρεσε να ξέρετε. Αν είναι φίλοι σας, τραμπουκίστε τους άφοβα. Τους ξένους αφήστε τους στον έρωτά τους. Όχι τίποτε άλλο, μη φάτε και καμιά παντόφλα.
4. Το θέμα του ροχαλητού είναι ένα θέμα αλλά εγώ δεν μπορώ να μιλήσω γιατί έχω ξυπνήσει άνθρωπο σε ξενοδοχείο στην Ικαρία που κοιμάται σε δωμάτιο άλλου ορόφου. Επειδή όμως είναι ένα θέμα που δεν έγκειται στην κακή πρόθεση του ανέμελου κάμπερ, καλό θα είναι να έχετε πάντα μαζί σας ένα ζευγάρι ωτασπίδες. Δικαιολογίες τύπου «δεν τις μπορώ, κολλάνε, δεν ξέρω πώς μπαίνουν, γλιστράνε, δεν μπορώ να νιώθω ότι είμαι απομονωμένος κλπ.» δεν υφίστανται. Πλέον υπάρχουν όλων των ειδών βουλώματα για τα αυτιά που ταιριάζουν σε κάθε τρύπα και όσο για το θέμα της απομόνωσης (επειδή το εξασκώ το άθλημα από τότε που η μάνα μου γέννησε την αδερφή μου και ούρλιαζε μέσα στη νύχτα γιατί άλλαζε δόντια και άστα να πάνε, οπότε ξέρω), βάζετε μόνο τη μία τάπα στο ένα αυτί, κοιμάστε επάνω στο άλλο, μέχρι να γυρίσετε πλευρό σας έχει πάρει ο ύπνος πλέον και θέμα κλειστοφοβίας δεν παίζει με το ένα αυτί γυμνό. Πάει το λύσαμε και αυτό.
5. Η μουσική. Ωραίο πράγμα η μουσική. Ευφραίνει καρδίαν. Όταν δεν βαράει στα 127 ντεσιμπέλ that is. Γιατί όταν βαράει, βαράνε και οι καμπάνες της αποκάλυψης. Και μετά αρχίζουν τα αντίποινα και για να σου τη σπάσει ο άλλος που έβαλες Καρά τέρμα, θα βάλει Slayer και μετά μία άλλη γκόμενα θα πεισμώσει και θα βάλει Rihanna και τα indie τυπάκια θα αρχίσουν να ουρλιάζουν «the mousy girl screams violenceeeeee, violenceeeeeeeee» (μιας και το έφερε η κουβέντα, μη χάσετε τα δύο live των Of Montreal στο six d.o.g.s, θα καεί το πελεκούδι, πηγαίνετε μετά διακοπές) και ο εναλλακτικός φοιτητής που θα θέλει να σου δείξει τι πα να πει πχιότητα θα αρχίσει να τραγουδάει την Πριγκιπέσα και τα ψάρια θα βγουν από το νερό, ο ήλιος δεν θα δύσει για 60 μέρες, θα μετατοπιστούν οι πόλοι, γενικώς όχι καλή φάση. Δεν θα είναι ωραία πιστεύω.
6. Δεν «δανειζόμαστε» τα μανταλάκια, σκοινάκια για άπλωμα, αντικουνουπικά, κρέμες, αφρόλουτρα ή οτιδήποτε άλλο μας φαίνεται χρήσιμο από τους διπλανούς εν αγνοία τους και χωρίς την έγκρισή τους.
7. Μην απλώνεστε ρε παιδιά. Ξέρω, θέλετε να νιώθετε σαν στο σπίτι σας και έχετε πιθανότατα κουβαλήσει, στρώματα, καρέκλες, φουσκωτούς καναπέδες, αιώρες, τάπερ, τάβλι και όλα τα συναφή αλλά ‘νταξ. Μην καβαλάτε τους άλλους. Μαζευτείτε λίγο. Και μην κρεμάτε την αιώρα σας επάνω από το κεφάλι του διπλανού εκτός αν κάτι προσπαθείτε να του πείτε (δεν ξέρω τι αλλά μπορώ να φανταστώ διάφορα).
8. Α, και μιας και ανέφερα το τάβλι. Χαλαρώστε λίγο με τα πούλια, ε; Ε; Εεεε; Ναι εντάξει είστε και πολύ μάγκες και θερμόαιμοι και δεν σηκώνετε μύγα στο σπαθί σας και γαμώ την αδικία, την γκαντεμιά μου και τα ντόρτια σου μέσα αλλά θα σας πω κάτι που ίσως δεν έχετε ματαφανταστεί. Αυτό που όλοι θυμόμαστε μετά από τη θεατρική έξοδο με δυνατό κλείσιμο του ταβλίου, πέταγμα ζαριών στον αέρα και ταυτόχρονη κλωτσιά στην άμμο με βουτιά σαγιονάρας στο βυθό, είναι ότι πολύ απλά δεν ξέρετε να χάνετε, ότι είστε κακομαθημένοι, attention seekers, κωμικές καρικατούρες. Έτσι θέλετε να σας θυμούνται δηλαδής; Αν ναι, οκέι, συνεχίστε ό,τι κάνατε (λίγο πιο ήσυχα όμως).
9. Η αφόδευσις καλό θα είναι να γίνεται σε κοντινά μαγαζιά ή στις τουαλέτες του κάμπινγκ. Αν δεν υπάρχει τίποτε από τα δύο, πηγαίνετε μακριά, πολύ μακριά, πάρα πολύ μακριά και μετά θάφτε τα καλά. Γιατί πρέπει να σας το πω εγώ αυτό;
10. Όταν ξυπνάτε με τις κότες (γιατί πολλοί το κάνετε, το ξέρω), απομακρυνθείτε ἡσύχως από τον χώρο των σκηνών και αναλύστε στον φίλο σας που ξύπνησε και αυτός ή στον φίλο σας που πήρατε στο κινητό και αρμενίζει σε άλλο νησί ή φλέγεται στο γραφείο ή το διαμέρισμά του, το πώς σας έκατσε ή δεν σας έκατσε εχτές η Νεφέλη (η γενιά της μάστιγας των Νεφελών που είχε χτυπήσει όλες τις λεχώνες μάνες στα ‘90s έχει μεγαλώσει πια και γυρίζει τα νησιά με καυτά σορτσάκια, ξέρω τι λέω) χωρίς να σας πάρουν χαμπάρι και υπόλοιπες Νεφέλες. Γιατί μια παρέα είμαστε όλοι, εκτός του ότι θα ξυπνήσετε τους ξενύχτηδες, θα το μάθει και η Νεφέλη της διπλανής σκηνής, θα το πει στην άλλη Νεφέλη, θα φτάσει στ’ αυτιά της δικής σας και μετά θα γίνει της Νεφέλης το κάγκελο, βοήθειά μας.
11. Τα παιδιά. Καλά είναι και τα παιδιά. Τα γλυκούλικα. Που τρέχουν με τα ποπουδάκια τους γεμάτα άμμο και φέρνουν δώρο στους γονείς έναν πεθαμένο μαριδάκι που έχει κολλήσει επάνω σε κάτι σκουρόχρωμο που μοιάζει με κακά σκύλου. Λατρεία. Αλλά να σας πω κάτι; Μήπως είναι καλύτερα να επιλέγετε να πηγαίνετε οικογενειακές διακοπές εκεί που πάνε οικογένειες και όχι εκεί που είναι τίγκα στους μπακούρηδες και στα καψουροζευγαράκια; Λέω.
12. Αν δεν έχετε φορτιστή και δεν μπορείτε να αντέξετε λεπτό χωρίς όλα τα «i» του ελέους αλλά ελπίζετε ότι κάποιος θα βρεθεί να σας δανείσει, μην φύγετε από την πόλη. Απλά μην φύγετε από την πόλη. Αλλά και φορτιστή να έχετε, μπορεί να μην έχει πρίζες εκεί ή να έχει ελάχιστες που να μη φτάνουν κάθε μέρα για όλους. Πάρτε μαζί σας βιβλία. ΒΙΒΛΙΑ. Κάνουν καλό. Έχουμε και πολλές προτάσεις στο σάιτ, θα βρείτε πολλά να διαλέξετε, δεν έχετε δικαιολογία, αφήστε την τεχνολογία στο σπίτι. Μάλλον τσάμπα γράφω αλλά είπα να κάνω μία προσπάθεια.
13. Αν είστε σε σχέση-άσχετη -κοινώς αν γκρινιάζετε συνεχώς, είστε σε ρουτίνα ή είστε φρεσκοδεσμευμένοι και δεν ξέρετε αν ταιριάζετε στις διακοπές-, θα σας συμβούλευα να κλείσετε ένα δωμάτιο ή να στήσετε τη σκηνή μακριά από όλους τους άλλους. Δεν υπάρχει τίποτα πιο άβολο, ενοχλητικό και εκνευριστικό, από ένα ζευγάρι που γκρινιάζει και τσακώνεται στις διακοπές. Δηλαδή στην πόλη σας τι γίνεται; Έρχεται κάθε βράδυ ο πολιτσμάνος να σας μαζέψει; Εμείς πότε θα χαλαρώσουμε αν εσείς δεν σταματάτε την κρεβατομουρμούρα; Α, και που είστε, όχι να τα μαζεύετε όλη μέρα για να του τα ψάλετε το βράδυ στη σκηνή «που θα είστε μόνοι σας», εσείς και άλλοι 40 νοματαίοι τριγύρω. Από ύφασμα είναι το ρημάδι το αντίσκηνο όχι από τσιμέντο.
14. Τα αντικουνουπικά είναι απαραίτητα αλλά επειδή κάποιοι είναι αλλεργικοί στα τόσο δημοφιλή φιδάκια (εγώ δηλαδή), προτιμήστε τα φαναράκια με ρεσό σιτρονέλας (μακριά από θάμνους, ξερόκλαδα και δέντρα, μπορεί να είναι φαναράκια αλλά ποτέ δεν ξέρεις) ή τα άπειρα αντικουνουπικά σπρέι που κυκλοφορούν για όλους τους τύπους δέρματος και σε φυτικά προϊόντα (δεν έχω τιμοκατάλογο αλλά υπάρχουν πολλά πλέον, έχω ακούσει πάντως ότι η καλέντουλα κάνει καλή δουλειά, μπορείτε να βάζετε και στο σκύλο σας για να μην πάθει καλαζάρ, μου το έχει πει κτηνίατρος, αλήθεια λέω, είπα και στον Θεοδόση να ψεκάζει τον Ζαχαρία).
15. Τώρα που ανέφερα τους σκύλους. Και τα σκυλιά φανταστικά είναι. Έχω κι εγώ έναν φανταστικό, τεράστιο, άσπρο, χαρούμενο και ζωηρό, θα σας τον δείξω άλλη φορά, δεν θέλω να μου τον ματιάσουν. Λοιπόν, ναι, είναι φανταστικά. Ιδίως όταν σκάβουν δίπλα στη σκηνή του άσχετου και γεμίζουν τα ταπεράκια του με χώμα, ούρα και μυρμήγκια είναι η καλύτερη φάση. Για εμάς που γελάμε μόνο. Για τον άσχετο όχι και τόσο. Ελέγξτε τα. Συγκρατείστε τα. Μην τα αφήνετε να γυρνάνε παντού μόνα τους όσο αξιολάτρευτα και αν είναι.
16. Πρέπει να μιλήσουμε για τους μπάφους. Και το λέω εγώ που έχω κάνει πολλά στη ζωή μου, δεν το αρνιέμαι. Αλλά πρέπει να μιλήσουμε για τους μπάφους παιδιά, αλήθεια. Πρώτα πρέπει να σας πω ότι δεν αρέσουν σε όλους (σε περίπτωση που δεν το είχατε αντιληφθεί) και ίσως δεν θέλουν να το μυρίζουν δίπλα στη μούρη τους. Τι ίσως δηλαδή που έτσι είναι, οπότε αν δεν σας κάνει κόπο, εσείς που δεν θέλετε με τίποτα να το κόψετε το ρημάδι, κάντε το κάπου μακριά στην ακτή, με θέα το ηλιοβασίλεμα, χαλαρή μουσικούλα, φασούλα με το γκομενέτο, να πιάσει και ωραία τόπο ρε παιδί μου. Το δεύτερο που θέλω να σας πω είναι ότι (και σας το λέω επειδή παίζει με τόσους μπάφους που πιθανότατα έχετε πιει να μην το θυμάστε καν το περιστατικό αυτό, το οποίο όμως συμβαίνει, το έχω δει πολλές φορές, να ορκίζομαι) όταν το σκάτε κοντά σε κόσμο, το πιθανότερο είναι ότι θα σας κατσικωθούν άλλοι πέντε (που αν είστε άντρες στην αρχή θα είναι μία γκόμενα μόνο η οποία μετά χωρίς να το καταλάβετε θα φέρει και την παρέα της ή αν είστε γυναίκες θα έρθει το τεκνό και μετά θα φέρει και όλους τους φίλους του) και δεν θα μείνει τίποτα για εσάς γιατί θα το κάνουν όλο οι ξένοι που επειδή το βρήκαν και τσάμπα θα το κρατάνε και μισή ώρα και μετά θα ξυπνήσουν και αυτοί που κοιμούνται παραδίπλα από τα: «έλα να γυρίζειιιιιιιιιιι, τι το κρατάς μία ώρα σαν τα αμερικανάκια ρε» και τα σχετικά και μετά θα γίνει μάχη στο Γαλατικό χωριό, θα ‘ναι (προφανώς σαν να μπαίνει η Άνοιξη αλλά δεν θέλω να εστιάσω σε αυτό) σαν να βουλιάζει ο Τιτανικός, ο πιανίστας θα συνεχίζει να παίζει και γύρω θα πέφτουν πιστολιές και καμία Ντόλι να σας σώσει δεν θα υπάρχει, απλά θα χαθείτε στο ηλιοβασίλεμα σαν φτωχοί και μόνοι καουμπόηδες.
17. Μην είστε ακατάδεκτοι, σνομπ και μονοφαγάδες γενικά πάντως. Αν έχετε -είτε αυτό είναι τσίπουρο, είτε τσιγάρα, είτε στρώματα παραλίας, είτε οτιδήποτε-, μοιράστε το απλόχερα. Είναι σίγουρο ότι θα ανταμειφθείτε με κάποιον τρόπο. Όλο το σύμπαν συνωμοτεί και τα σχετικά (λέμε τώρα). Το σίγουρο είναι ότι αν είστε γενικά έξω καρδιά, χαρούμενοι, δεκτικοί και με διάθεση για παρέα, θα σας κάτσει να γνωρίσετε και την καλή παρέα. Αλλιώς… που να σας φάνε τα κουνούπια και να ξημερώνει από τις τέσσερις. Χο. Χο.
Άντε καλές διακοπές βρε!
