«Στην κάρτα μου είμαι πρόεδρος. Στο μυαλό μου είμαι σχεδιαστής παιχνιδιών. Όμως στην καρδιά μου, είμαι gamer».
Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον Σατόρου Ιγουάτα, τον τέταρτο κατά σειρά πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της Nintendo που έφυγε από τη ζωή το Σάββατο σε ηλικία 55 ετών νικημένος από την επάρατη νόσο. Όσους λαγούς κι αν είχε βγάλει από το καπέλο του κατά τη διάρκεια της θητείας του στον ιαπωνικό γίγαντα, όσο καλός παίκτης κι αν ήταν, ο Ιγουάτα αυτή τη φορά δεν μπόρεσε να αποφύγει το game over, βυθίζοντας στο πένθος ολόκληρη τη βιομηχανία του gaming. Άπαντες έσπευσαν να εκφράσουν τη λύπη τους για την απώλεια της πιο αγαπητής, πιθανότατα, “corporate” φιγούρας στον χώρο, ενός ανθρώπου που ξεκίνησε ως game developer πριν αναλάβει τα ηνία μίας εκ των κορυφαίων εταιρειών ψυχαγωγίας παγκοσμίως.
Αυτό ήταν και το μεγάλο του πλεονέκτημα έναντι των ομολόγων του σε άλλες εταιρείες. O Ιγουάτα δεν γνώριζε μόνο από μάνατζμεντ αλλά και από game development: είχε άλλωστε πτυχίο στην Πληροφορική από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Τόκιο και πριν προσληφθεί στη Nintendo, είχε θητεύσει με επιτυχία στη HAL Laboratory, μία εταιρεία που συνεργαζόταν στενά με τη Ninty. Έχοντας αναρριχηθεί ταχέως στην ιεραρχία στη HAL, ξεκίνησε να εμπλέκεται σε παραγωγές της ίδιας της Nintendo: τα Pokemon Gold & Silver και Pokemon Stadium ήταν και οι τίτλοι που αποτέλεσαν το «διαβατήριο» του Ιγουάτα για τη «μεταγραφή» του στη Nintendo το 2000. Δύο χρόνια αργότερα, διαδέχθηκε στην προεδρία της εταιρείας τον Χιρόσι Γιαμαούτσι. Έγινε μάλιστα ο πρώτος πρόεδρος στην ιστορία της που δεν είχε συγγένεια με την οικογένεια Γιαμαούτσι!
Μια εταιρεία, σωστό χρυσορυχείο
Όταν ο Ιγουάτα μεταπήδησε στη Nintendo, τα πράγματα εκεί δεν πήγαιναν και τόσο καλά: το GameCube έβλεπε την πλάτη των ανταγωνιστικών συστημάτων και ήδη οι third-party εταιρείες είχαν δείξει ανοιχτά την προτίμησή τους στο PS2 και το Xbox. Ο Ιγουάτα επέλεξε τον δύσκολο δρόμο και αντί να βαδίσει στα χνάρια του προκατόχου του, προχώρησε σε βαθιές αλλαγές και σημαντικές καινοτομίες. Η Ninty ξεκίνησε να δουλεύει σε νέα πρότζεκτ και το DS ήταν ο πρώτος καρπός των προσπαθειών της το 2004. Το Wii ήρθε δυο χρόνια αργότερα για να ενισχύσει κι άλλο το προφίλ της εταιρείας και παράλληλα να «αναγκάσει» την αγορά να εξετάσει σοβαρά το motion gaming. Το 3DS συνέχισε από εκεί που σταμάτησε ο προκάτοχός του το 2011 (αν υποτεθεί ότι σταμάτησε ποτέ…) ενώ το μοναδικό μελανό σημείο στο χρονολόγιο της εταιρείας ήταν το Wii U το οποίο ουδέποτε μπόρεσε να δικαιώσει τις προσδοκίες.
Η αποτυχία του Wii U και οι τελείως εσφαλμένες προσδοκίες των ανθρώπων της Nintendo, αμαύρωσαν την εικόνα της εταιρείας, οδηγώντας τη στην πρώτη αρνητική χρονιά της ιστορίας της! Η απόφαση για την ανάπτυξη του διαδόχου του Wii U, της κονσόλας που θα οδηγήσει τη Nintendo στη νέα εποχή πάρθηκε όταν ο Ιγουάτα και οι σύμβουλοί του πείστηκαν πως δεν υπήρχε τίποτε άλλο που να μπορούσαν να κάνουν για να «σώσουν» το Wii U. Η ιαπωνική εταιρεία δουλεύει χρόνια τώρα πάνω στο NX και πρόκειται να το παρουσιάσει του χρόνου –φήμες μάλιστα λένε πως θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2016. Τι κρίμα που ο Ιγουάτα δεν θα μπορεί να δει πώς θα τα πάει ένα ακόμα προσωπικό του στοίχημα… Εν τω μεταξύ πάντως, πρόλαβε να δώσει την έγκρισή του για την ανάπτυξη των Amiibo, των φιγούρων πάνω στις οποίες έχει στηριχθεί τα τελευταία χρόνια η Nintendo και που χάρη σε αυτές έχει δει ζεστό χρήμα να μπαίνει και πάλι στα ταμεία της.
Ο πρόεδρος της καρδιάς μας
Ο Ιγουάτα καλλιέργησε με προσοχή το προφίλ του, δίχως να παίξει κάποιον ρόλο. Πρωταγωνιστούσε στα Iwata Asks, μια σειρά αυτοτελών εκπομπών στις οποίες «ανέκρινε» σπουδαίες προσωπικότητες από τη βιομηχανία του gaming. Bloggαρε σε κάθε ευκαιρία και, το κυριότερο, ήξερε από video games. Όντας παίκτης και ο ίδιος, ο Ιγουάτα ήταν που έστησε τα Nintendo Direct και τροποποίησε σημαντικά την παρουσία της Nintendo στην E3, θέλοντας έτσι να εστιάσει περισσότερο στους πελάτες της εταιρείας του, τους ίδιους τους παίκτες, και όχι στις εντυπώσεις για τις οποίες ούτως ή άλλως μάχονταν Sony και Microsoft. Η Nintendo άλλωστε είναι μια παραδοσιακή «παιχνιδοεταιρεία», ένα brand απ’ αυτά που μπορεί να «δεθεί» κανείς: δύσκολο να γίνει το ίδιο με μια εταιρεία που φτιάχνει λειτουργικά συστήματα ή έναν κολοσσό που κατασκευάζει… βίντεο και τηλεοράσεις. Γνήσιος Ιάπωνας, ο Ιγουάτα βγήκε μπροστά κατά τους δύσκολους τελευταίους μήνες που πέρασε η εταιρεία του, μειώνοντας τον μισθό του (λίγο πάνω από τις £500.000) στο μισό, στο πλαίσιο των γενικότερων περικοπών που ανακοινώθηκαν σε μία ιδιαίτερα συμβολική κίνηση.
Όταν ο Ιγουάτα ανέλαβε πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Nintendo, πήρε μια εταιρεία, η μετοχή της οποίας ήταν στα $17,25, την έφτασε μέχρι και τα $78,50 για να την αφήσει λίγο πάνω από τα $20 μεν, αλλά με απίστευτα αποθεματικά και εξωφρενικά ενισχυμένο brand name δε. Αν νομίζετε πως όλα αυτά συνέβησαν επειδή ο εκλιπών ήταν σπουδαίος μάνατζερ, είχε πεντέξι πτυχία, διδακτορικά και MBA ή είχε φροντίσει να ενισχύσει τα λόμπι που τον ενδιέφεραν, πλανάστε. Οι τεχνικές του γνώσεις, η εμπειρία του στο game development και η διάθεσή του να παίζει όσο περισσότερο μπορούσε (στο μυαλό του γεννήθηκαν τα Pokemon, εκείνος αναμόρφωσε το Mario), είναι στοιχεία που σπάνια συναντά κανείς στον CEO μιας εταιρείας του διαμετρήματος της Nintendo. Λαμβάνοντας δε υπ’ όψιν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι πολυεθνικοί κολοσσοί πλέον και τη διαδικασία διά της οποίας προκύπτουν οι διευθύνοντες σύμβουλοί τους, πολύ δύσκολα θα βρούμε Ιγουάτα στο μέλλον.
Δεν έχει σημασία τι κονσόλα διαθέτει κανείς, δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο αν στα αγαπημένα του παιχνίδια συγκαταλέγονται τα Pokemon, τα Zelda και τα Mario. Όλοι εμείς, οι αγνοί gamers, σε ευχαριστούμε για όσα έκανες για εμάς Ιγουάτα-σαν. Σε ευχαριστούμε που ήθελες να μας κάνεις να περνάμε καλά. Όπως περνούσες κι εσύ…
別れ岩田さん。
:’(
