Ο Αντώνης Κάνουρας ίδρυσε πριν 10 χρόνια τη Robotixlab προσφέροντας εκπαίδευση και καινοτομία σε μικρούς και μεγάλους. Υποστηρίζει πως αν ξεφύγουμε από τα στερεότυπα, ακόμη και το πλυντήριο ρούχων μας είναι ένα είδος ρομπότ.
Σπουδάσατε και περιπλανηθήκατε στην Αγγλία. Γιατί γυρίσατε στην Ελλάδα; Έφυγα για την Αγγλία στα 18 μου χρόνια, μετά από 7 χρόνια σπουδών αλλά και εργασίας σε ερευνητικά κέντρα πήρα αυτά που ήθελα σε επίπεδο γνώσεων αλλά και εμπειριών και αποφάσισα να γυρίσω να δραστηριοποιηθώ στην Ελλάδα. Εξάλλου έχοντας φύγει αμέσως μετά το σχολείο, χωρίς να έχεις βιώσει την παράλογη πραγματικότητα των κρατικών υπηρεσιών και του Ελληνικού επιχειρείν, έχεις άγνοια κινδύνου και βουτάς.
Πριν από περίπου 10 χρόνια, ιδρύσατε τη Robotixlab. Σε ποιος τομείς δραστηριοποιείται η εταιρεία; Η Robotixlab συνδυάζει την εκπαίδευση με την καινοτομία, τη δημιουργικότητα, το design και την τεχνολογία. Στόχος μας είναι να κάνουμε την εκπαίδευση μια αξέχαστη εμπειρία, δημιουργώντας concepts που βασίζονται στον πειραματισμό και στη βιωματική μάθηση μέσω της κατασκευής. Στα εργαστήριά μας χρησιμοποιούμε θεματικά σενάρια, προωθούμε επαναλαμβανόμενους σχεδιαστικούς κύκλους βελτιστοποίησης και έχουμε σαν βάση την κατασκευή και τον πειραματισμό. Από εργαστήρια ρομποτικής, προγραμματισμού και ηλεκτρονικών μέχρι 3D design και printing και από σχεδιασμό και κατασκευή διαδραστικών ρομποτικών εκθεμάτων για μουσεία και ειδικά ρομπότ για φωτογράφους μέχρι εκπαιδευτικά ρομποτικά κιτ για παιδιά, η ομάδα της Robotixlab έχει πάθος για δημιουργία.
Η ρομποτική έχει εφαρμογή στην καθημερινότητα; Κι αν ναι, δώστε μας ένα μικρό παράδειγμα. Ας ξεφύγουμε για λίγο από το στερεότυπο που έχουν δημιουργήσει οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας, όπου τα ρομπότ είναι μεγάλα ανθρωπόμορφα κατασκευάσματα που βγάζουν ακτίνες laser από τα μάτια και καταστρέφουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Τα ρομπότ είναι μηχανήματα τα οποία είναι σχεδιασμένα να κάνουν μια συγκεκριμένη λειτουργία με αυτοματοποιημένο τρόπο. Υπό αυτή την έννοια ακόμη και το πλυντήριο πιάτων και ρούχων που όλοι έχουμε στο σπίτι είναι ένα είδος ρομπότ. Δεν μοιάζει με τον Γουόλυ ή τον R2D2 αλλά από την στιγμή που μας βοηθάει με μια δουλειά της καθημερινότητας και το κάνει με αυτοματοποιημένο τρόπο είναι ρομπότ. Η τεχνολογία έχει εξελιχθεί και τα ρομπότ γίνονται όλο και πιο έξυπνα και προσαρμοστικά στις εξωγενείς συνθήκες. Τεχνικές, όπως γενετικοί αλγόριθμοι και νευρωνικά δίκτυα αλλά και αισθητήρες ακριβείας και γρήγοροι επεξεργαστές μας δίνουν την δυνατότητα να κατασκευάζουμε ρομπότ που μαθαίνουν και προσαρμόζουν την συμπεριφορά τους με στόχο ένα βέλτιστο αποτέλεσμα στην διαδικασία που πρέπει να κάνουν. Για παράδειγμα, οικιακές ρομποτικές σκούπες έχουν την δυνατότητα να σκουπίζουν το σπίτι μας χωρίς να καταστρέφουν τα έπιπλά μας, χωρίς να πέφτουν από τις σκάλες, χωρίς να μπλέκονται στα καλώδια των συσκευών, αποφεύγοντας τα κατοικίδιά μας και επιμένοντας για περισσότερη ώρα στα σημεία με περισσότερη σκόνη. Ακόμη και αν μείνουν από ενέργεια βρίσκουν μόνες τους την βάση φόρτισης και πάνε να γεμίσουν τις μπαταρίες τους.
Με βάση την εμπειρία σας, πόσο ανοιχτόμυαλοι είναι οι γονείς για να στείλουν τα παιδιά τους σε ένα εργαστήριο ρομποτικής; Τα πρώτα χρόνια το αντικείμενο ήταν πολύ καινούργιο για την Ελλάδα. Με τον καιρό μετά από αρκετές δράσεις μας, οι γονείς άρχισαν να καταλαβαίνουν τα πολλαπλά οφέλη συμμετοχής των παιδιών σε ένα εργαστήριο με αντικείμενο την ρομποτική και την τεχνολογία, βασισμένο στην μέθοδο “out of the box learning” που αναπτύξαμε και εφαρμόζουμε στην Robotixlab. Το ενδιαφέρον είναι ότι πολύ από τους μικρούς μας εφευρέτες, άρχισαν να βλέπουν μαθήματα όπως τα μαθηματικά και η φυσική από άλλη οπτική και με μεγαλύτερο ενδιαφέρον μέσα από μια πιο πρακτική, απτή προσέγγιση. Έχουμε μαθητές που ξεκίνησαν στο δημοτικό, συνέχισαν στο Γυμνάσιο και σήμερα είναι φοιτητές σε κάποια σχολή του πολυτεχνείου ή της πληροφορικής.
Ποια είναι η πιο περίεργη ερώτηση – παρατήρηση που σας έχει κάνει κάποιος μαθητής; Μια μαθήτρια δευτέρας δημοτικού, κατά την διάρκεια καταιγισμού ιδεών για μια καινούργια εφεύρεση πρότεινε να κατασκευάσει με την ομάδα της ένα ρομποτικό πιρούνι για μακαρονάδα που θα περιστρέφεται και θα φτιάχνει την μπουκιά με τα μακαρόνια. Ένας μαθητής Β’ Γυμνασίου μας ρώτησε πριν 2 χρόνια, αν ο 3D printer μπορεί να φτιάξει μια πλακέτα για ηλεκτρονικά κυκλώματα, κάτι το οποίο είναι ήδη προς έρευνα και μελέτη από κάποιες ερευνητικές ομάδες.
Ποια είναι η πιο ευφάνταστη κατασκευή που έχετε δημιουργήσει; Εξαρτάται πως βλέπει ο καθένας το ευφάνταστο. Η πλειοψηφία του κόσμου μπορεί να εντυπωσιάζεται με ένα απλό ρομπότ που χορεύει, κάνει περίεργους ήχους, αναβοσβήνει πολλά λαμπάκια και μπορεί να μοιάζει με άνθρωπο και να αδιαφορεί για ένα πολύπλοκο κατασκευαστικά και προγραμματιστικά ρομπότ που μπορεί να είναι ένα μαύρο κουτί αλλά να λύνει ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα. Για μένα η πιο ευφάνταστη κατασκευή μου είναι ένα σύστημα ταυτοποίησης και διαχωρισμού γυάλινων μπουκαλιών προς ανακύκλωση το οποίο έγινε παγκόσμια πατέντα.
Τελικά, στο μέλλον θα έχουμε ρομπότ να κάνουν τις «βαριές δουλειές»; Τα ρομπότ κάνουν ήδη αρκετές βαριές και επικίνδυνες δουλειές κυρίως στην βιομηχανία. Ρομπότ συναρμολόγησης οχημάτων ή βαριών μηχανημάτων σε γραμμές παραγωγής, ρομπότ που κατασκευάζουν οικίσκους εκτάκτου ανάγκης για περιπτώσεις φυσικών καταστροφών, ρομπότ που επιχειρούν σε πυρηνικά ατυχήματα είναι μερικά παραδείγματα.
Ο Αντώνης Κάνουρας είναι ομιλητής στο φετινό TEDxThessaloniki. Περισσότερες πληροφορίες για το Robotixlab θα βρείτε εδώ.
