Η συμμετοχή ηθοποιών σε videogames δεν είναι κάτι το πρωτόγνωρο. Οι περιπτώσεις που κάποιο γνωστό όνομα έχει συμμετάσχει στην παραγωγή ενός τίτλου, επιτρέποντας στους δημιουργούς του να «πλάσουν» την ψηφιακή του εκδοχή, όχι μόνο δεν είναι λίγες αλλά μας έχουν χαρίσει και ορισμένα από τα καλύτερα παιχνίδια στην ιστορία του gaming. Ποιος ξεχνά τον Γουίλεμ Νταφόε και την Έλεν Πέιτζ στο Beyond: Two Souls, τον Κέβιν Σπέισι στο Call of Duty: Advanced Warfare και τις Τζάκι Άινζλι και Τζούντι Μπίτσερ (το σώμα και η φωνή της Madison Page αντίστοιχα) στο Heavy Rain; Όλα αυτά βέβαια φαντάζουν σαν… ταινίες μικρού μήκους μπροστά στο Quantum Break, τη φιλόδοξη προσπάθεια της Remedy που μετά από κάμποσα χρόνια κατάφερε να βρει τον δρόμο προς τα ράφια των καταστημάτων.
Το Quantum Break, που λέτε, είναι ένα παιχνίδι δράσης με αρκετά ενδιαφέρον σενάριο και ιντριγκαδόρικη πλοκή. Πρωταγωνιστής είναι ο Jack Joyce ο οποίος ξαναγυρνά στο πανεπιστήμιο του Riverport έχοντας δεχτεί το κάλεσμα του παιδικού του φίλου, Paul. Ο τελευταίος χρειάζεται τη βοήθεια του αδερφού του Jack, William, πάνω σε ένα μυστικό πρότζεκτ που έχει να κάνει με το ταξίδι στον χρόνο και τη στρέβλωση του χωροχρόνου. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του πειράματος κάτι πάει στραβά με αποτέλεσμα Jack και Paul να εκτεθούν σε μίας μορφής ενέργεια (“chronon energy” για τους λάτρεις του Doctor Who, χρονική ενέργεια για τους υπόλοιπους), αποκτώντας έτσι υπερφυσικές δυνάμεις ως προς τον έλεγχο του χρόνου. Από εκείνο το σημείο κι έπειτα, αρχίζει ένα τρελό ταξίδι στον χρόνο, στην προσπάθειά τους να σώσουν, καθείς με τον τρόπο του, τον κόσμο από την καταστροφή μέσω του περάσματος σε μίας μορφής καθηλωμένο χρόνο, απόρροια της διατάραξης του χωροχρονικού συνεχούς (κοινώς, από το να «παγώσουν» τα πάντα για πάντα).
Το κόνσεπτ του Quantum Break είναι πολύ ενδιαφέρον και αν μη τι άλλο το στόρι «έχει ψωμί». Η Remedy προσπαθεί να το εξηγήσει και επιστημονικά (στην παραγωγή συμμετείχε μέχρι και άνθρωπος του CERN!) και «μπακαλίστικα» κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, ως επί το πλείστον μέσω emails που θα διαβάσετε σε υπολογιστές και tablets που θα συναντήσετε στον δρόμο σας. Γενικότερα υπάρχει κάμποσο “background”, οπότε αν και σε ορισμένες περιπτώσεις τα κείμενα είναι κατεβατά ολόκληρα, έχει αξία η ανάγνωσή τους αφού θα σας βάλουν ακόμα πιο βαθιά στον κόσμο του Quantum Break. Το έργο της Remedy αποτελείται από δύο τμήματα: το παιχνίδι και τη σειρά. Μετά από κάθε πράξη στο πρώτο, ακολουθεί η δεύτερη με ένα επεισόδιο διάρκειας περίπου 20 λεπτών, στο οποίο πρωταγωνιστούν οι πραγματικοί ηθοποιοί! Η σειρά εστιάζει ως επί το πλείστον σε χαρακτήρες που δεν έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο παιχνίδι, συμπληρώνοντας τυχόν κενά του και δημιουργώντας μια πληρέστερη εικόνα του περιρρέοντος περιβάλλοντός σας. Δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα από την ποιότητά της στο σύνολό της, όμως αν μη τι άλλο σαν προσέγγιση έχει ενδιαφέρον.
Περνώντας στο παιχνίδι αυτό καθαυτό, είναι ένα τυπικό action τρίτου προσώπου. Το shooting έχει τα θεματάκια του, ωστόσο την κατάσταση σώζουν οι δυνάμεις που επιτρέπουν στον Jack Joyce να «ελέγχει» τον χρόνο: θα τον δείτε να κινείται αστραπιαία, να δημιουργεί αλεξίσφαιρες ασπίδες, να «παγώνει» τον χρόνο σε συγκεκριμένα σημεία και γενικώς να κάνει πράγματα που θα σας χαρίσουν τη ζητούμενη ηθική ικανοποίηση καθώς θα ξεπαστρεύετε τους αντιπάλους σας χωρίς αυτοί να καταλάβουν από πού τους ήρθε. Δυστυχώς απουσιάζει εντελώς η προοπτική μίας stealth προσέγγισης ενώ στο normal επίπεδο δυσκολίας, η A.I. δεν είναι αυτό που θα λέγαμε «ξυράφι». Πέραν του «πίου-πίου» με αδιάφορα σε γενικές γραμμές όπλα, θα κληθείτε να βρείτε λύση σε διάφορους περιβαλλοντικούς γρίφους, και πάλι εκμεταλλευόμενοι όσο καλύτερα γίνεται τις δυνάμεις σας. Τα διάφορα εφέ είναι εντυπωσιακά, ιδίως στις περιπτώσεις που ο χρόνος γύρω σας έχει σταματήσει ή, ακόμα καλύτερα, σε εκείνες που ο χωροχρόνος καταρρέει –κι εσείς πρέπει να βρείτε τον δρόμο σας!
Η διάρκεια του παιχνιδιού δεν είναι μεγάλη (8-10 ώρες το playthrough), ωστόσο υπάρχουν διάφορα collectibles που μπορείτε να μαζέψετε στον δρόμο, ικανότητες για να αναβαθμίσετε και διαφορετικές αποφάσεις για να πάρετε –αυτές οι τελευταίες καθορίζουν και τα επεισόδια της σειράς που θα δείτε. Μιλώντας γι’ αυτή την τελευταία, στον ρόλο του Jack Joyce συναντάμε τον Σον Άσμορ (Iceman στους X-Men) ενώ σε αυτούς του Paul Serene και του William Joyce τους Άινταν Γκίλεν (Littlefinger του Game of Thrones) και Ντόμινικ Μόναχαν (ο Charlie του Lost). Ως προς την ποιότητα παραγωγής της, στην οποία αναφερθήκαμε και νωρίτερα, σαν εξτραδάκι δεν είναι άσχημη, όμως από μόνη της δεν θα μπορούσε να σταθεί επ’ ουδενί. Με δεδομένα τα εξωπραγματικά σε ορισμένες περιπτώσεις γραφικά του παιχνιδιού (ο τεχνικός τομέας, παρεμπιπτόντως, θα σας αποζημιώσει πλήρως), είναι απορίας άξιο πώς η Remedy δεν γύρισε τα επεισόδια της σειράς με την in-game μηχανή γραφικών του τίτλου της…
Εν τέλει, μιλάμε για μια συμπαθέστατη αποκλειστικότητα, μία «τίμια» κυκλοφορία που δεν πειραματίζεται απλώς με το ταξίδι στον χρόνο αλλά και με μία περίεργη μίξη videogame/σειράς. Της δίνουμε “credit” γιατί εξηγεί λεπτομερώς όλα όσα απεικονίζει και μάλιστα με τρόπο πειστικό, τη στιγμή που αναρωτιόμαστε αν όντως υπήρχε λόγος, με τέτοια έξυπνη ιστορία, να στηριχτεί τόσο πολύ στο πιστολίδι… Εν τέλει, ένα ενδιαφέρον παιχνιδάκι για το Xbox One, ρίξτε του μια ματιά και αφήστε το να σας ταξιδέψει. Τώρα, στο παρελθόν, στο μέλλον, αυτό είναι μια άλλη ιστορία…
http://youtu.be/d4or8YE-6P4
#instareview: Ενδιαφέρον κόνσεπτ, πραγματικοί ηθοποιοί και μία μίξη videogame/τηλεοπτικής σειράς που δεν έχουμε συνηθίσει. Σαν παιχνίδι είναι καλό. Σαν πρότζεκτ, ίσως ο χωροχρόνος να μην ήταν ακόμα έτοιμος…
Μια δεύτερη γνώμη
Το Quantum Break ΔΕΝ είναι το καλύτερο παιχνίδι που μπορεί κανείς να παίξει στο Xbox One (ή στο PC) του. Τώρα που το ξεκαθαρίσαμε αυτό μπορούμε να προχωρήσουμε στην ουσία των πραγμάτων και να δούμε επιγραμματικά τους λόγους για τους οποίους το Quantum Break είναι ένα παιχνίδι που «επιβάλλεται» να παίξει κανείς στο Xbox One (ή στο PC) του…
Ο τεχνικός τομέας είναι τόσο εντυπωσιακός που βίντεο του παιχνιδιού θα πρέπει να τοποθετηθούν ως παραδείγματα δίπλα στον ορισμό του “jaw dropping” κάθε λεξικού που σέβεται τον εαυτό του (ακόμα και στα 720p ανάλυσης του Xbox).
Τα 4 live action «τηλεοπτικά» επεισόδια που συμπληρώνουν το παιχνίδι (και αυτός είναι ο ορθότερος όρος χρήσης των εν λόγω), είναι καλογυρισμένα μεν, έχοντας κατά νου το περιορισμένο budget μιας τέτοιας παραγωγής δε.
Οι επιλογές του παίκτη επηρεάζουν την έκβαση του -ενδιαφέροντος- σεναρίου, έχουν όμως την ίδια τελική κατάληξη, κάτι που κάνει την ιδέα επόμενων playthroughs, σαφώς λιγότερο ελκυστική
Οι επιδόσεις των ηθοποιών και στις δύο «πλευρές» του παιχνιδιού είναι εξαιρετικές, με φωτεινή εξαίρεση τον Άινταν Γκίλεν (ναι, για τον Littlefinger μιλάω) που προφανώς είχε το μυαλό του στη Sansa…
To action κομμάτι του παιχνιδιού βασίζεται σε γνωστούς cover shooting μηχανισμούς με άκρως εντυπωσιακά (και ιδιαίτερα απολαυστικά) time-manipulation τεχνάσματα. Και οι 3 ξενικοί όροι που χρειάστηκαν σε μια πρόταση για να το περιγράψω ήταν απολύτως απαραίτητοι, πιστέψτε με!
Εν κατακλείδι, ύστερα από χρόνια προσμονής και αλλεπάλληλων καθυστερήσεων, το φιλόδοξο σχέδιο πρόσμιξης του κόσμου των videogames με αυτόν της τηλεόρασης, από την -αγαπημένη- Remedy πήρε επιτέλους σάρκα και οστά. Δεν είναι εκείνο το ακραία καινοτόμο πρότζεκτ που κάποτε μας υποσχέθηκαν (αλλά σχεδόν κανείς δεν περίμενε), αυτό όμως δεν θα εμποδίσει κανέναν από το να το απολαύσει δεόντως. Επιβάλλεται…
Κωνσταντίνος Δημόπουλος
