Φαντάσου ότι είσαι η Γκρέτελ, και, με ή χωρίς Χάνσελ (καλύτερα χωρίς για να μη σου λέει συνέχεια “άντε, βαρέθηκα, πάμε να φύγουμε”) σου ανοίγει μια πόρτα που σε οδηγεί σε έναν απίθανο κόσμο που δεν έχει γλυκά, αλλά τα πιο υπερβολικά, εξωπραγματικά αξεσουάρ που έχεις δει. Μπαίνεις δηλαδή σε έναν παραμυθένιο μαξιμαλιστικό κόσμο που τίποτα δεν αποκλείεται και όλοι οι συνδυασμοί υλικών και χρωμάτων είναι μέσα, όσο εκκεντρικά και ακατανόητα μπορεί να φαίνονται.

Τα αξεσουάρ Dolce & Gabbana στο μυαλό μου εμφανίζουν το εξής παράδοξο: ενώ είναι πολύ loud, πολύ αποφασισμένα να λένε το ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ πολύ φωναχτά και με πολλή εξαλλοσύνη, μού κολλάνε μια χαρά με το αρχέτυπο της χαμηλοβλεπούσας Σισιλιάνας, που σαν σιγανό ποταμάκι και καλή καθολική φοράει ολόμαυρα δαντελένια φορέματα κάτω από το γόνατο αλλά ξεδίνει σπάζοντας με παπούτσια και τσάντες κοροϊδεύοντας με διακριτικότητα τη σοβαρότητα και ξαλαφρώνοντας το βάρος της Γυναίκας της Νότιας Ιταλίας στα 50s. Η γυναίκα D&G είναι μια Malena που ναι μεν δεν μπορεί να αντισταθεί στα παιχνιδιάρικα πραγματάκια, στα λουλουδάκια, στα πουά, στα περίτεχνα prints και patterns, στις ψηλές πλατφόρμες, στα λεοπάρ, τα κρυσταλλάκια, το χρυσό και οοοοοόλα αυτά μαζί, αλλά σε μικρές ποσότητες επειδή δεν είμαστε και τίποτα παρδαλές.

ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ

Πουά με εμπριμέ μαζί, φελλός με ύφασμα μαζί, τρακτερωτό λάσιχο και πλεκτό σκοινί μαζί, λουστρίνι με ψάθα μαζί: τα παίρνεις, τους προσθέτεις χρώμα τόσο έντονο που καταντά σκανδαλιστικό και έχεις τα φετινά παπούτσια του οίκου. Ξαναλέω, μην φοβηθείς την πλατφόρμα από άποψη άνεσης, σου μιλάω εκ πείρας – είναι φιλικότερη προς το πατουσάκι σου από πολλά φλατ παπούτσια που έχεις φορέσει.

ΟΙ ΤΣΑΝΤΕΣ

Δεν. Υπάρχει. Περίπτωση. να μη βρεις στην ανοιξιάτικη συλλογή Dolce & Gabbana μια (τουλάχιστον) τσάντα που να μην την ποθήσεις. Το lookbook είναι σαν ένα case study, μια σπουδή βασισμένη σε έρευνες, θαρρώ, πάνω στο “τι τρελαίνει τις γυναίκες” ή κάτι εξίσου απλουστευτικό. Πιάνει…

… γιατί έχει πουά στο ΣΩΣΤΟ μέγεθος, όχι τα διακριτικά μικρά, αλλά αυτό το σωστό ρετρό, κυρίως σε άσπρο, μαύρο, κόκκινο, ακανόνιστα ή πολύ γεωμετρικά τοποθετημένα, καλοτυπωμένα ή με “ξεφτισμένο” χρώμα.

… γιατί έχει animal prints – δεν υπάρχει Σισιλιάνα χωρίς αδυναμία στα animal prints – τα οποία για ακόμα μεγαλύτερη πολυτέλεια, συνδυάζει με χρυσό και κροκό δέρμα. Αχ, κοίτα τη δεύτερη τσάντα με τα πορτοκαλί χερούλια, αχ.

… γιατί έχει επιλογή και για εσένα την πιο μίνιμαλ, με προτίμηση στην παλέτα του σιελ. Τρέλα ε; Και γενικά όπως ξέρεις είμαι πιο πολύ του βαθέος μπλε.

… γιατί έχει και τις εξίσου αγαπημένες σου με το πουά, ρίγες, σε ασπρόμαυρο. Κάτι κλασικό.

… γιατί έχει ωραία εμπριμέ φλοράλ.

Κοίτα τώρα εδώ τι γίνεται: πανδαισία χρωμάτων, σχεδίων, prints και υλικών με ένα φολκλόρ art direction Νότιας Ιταλίας που δίνει αριστουργήματα. Εγώ θα τα κρατούσα με μονόχρωμα, αλλά για τις πιο τολμηρές υπάρχουν και άλλοι δρόμοι.

ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΑ ΑΓΟΡΙΑ

Η ανατροπή έρχεται στο ότι τον άντρα οι Dolce & Gabbana τον θέλουν αφαιρετικό και συγκρατημένο στα αξεσουάρ του. Εγώ διάλεξα σνίκερς στο λατρευτό μου μπλε, που ειδικά συνδυασμένο με μαύρο με ξεσηκώνει, και το brogue με τα κεντηματάκια στην πάνω επιφάνεια. Όσο για τα backpacks, εντελώς κάζουαλ και μοντέρνα με έναν νεοϋορκέζικο τρόπο, δεν τα έχω καν για αποκλειστικά αντρικά. Αυτό με την παραλλαγούλα το καλοβλέπω κιόλας.

Μπόλικη μόδα από τη Χρύσα Οικονομοπούλου στο www.fashionism.gr