Ένα νέο σύστημα εγκαινιάζει στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού το FBI. O λόγος για το Next Generation Identification system ή αλλιώς NGI, ένα σύστημα το οποίο έχει δυνατότητα ταυτοποίησης του προσώπου ενός πολίτη περασμένου στη βάση δεδομένων του με εκείνο ενός υπόπτου ή καταζητούμενου. Πρακτικά αυτό επιτρέπει στις αμερικανικές Αρχές να ταυτοποιούν καταζητούμενους, όχι μόνο από τα δακτυλικά αποτυπώματα αλλά και από τη φωτογραφία τους. Μάλιστα, το όλο σύστημα θα αντλεί δεδομένα και από τις βάσεις άλλων υπηρεσιών ασφαλείας που φιλοξενούν στοιχεία εγκληματιών και καταζητούμενων.
Η νέα τεχνολογία «εγκαινιάστηκε» τον Αύγουστο όταν ένας δραπέτης που καταζητούταν επί 14 έτη, εντοπίστηκε στο Νεπάλ. Ο έλεγχος ξεκίνησε με τα βιομετρικά στοιχεία του εγκληματία τα οποία συνδυάστηκαν με την «αφίσα καταζητούμενου» που του είχε ετοιμάσει το FBI. Η φωτογραφία, κατόπιν ανάλυσης αποδείχθηκε πως ανήκε σε άλλο πρόσωπο και κάπως έτσι οι Αρχές έφτασαν στο Νεπάλ όπου βρισκόταν ο περί ου ο λόγος, Neil Stammer. Όπως υποστηρίζεται, η βάση δεδομένων του FBI εμπλουτίζεται διαρκώς με πληροφορίες για καταζητούμενους, καταδικασθέντες, υπόπτους αλλά και αθώους και μέχρι του χρόνου αναμένεται να έχει ξεπεράσει τις 52 εκατ. εγγραφές!
Βέβαια, όσο ευεργετικό είναι το όλο concept, άλλο τόσο επικίνδυνο μπορεί να αποδειχθεί, ιδίως αν οι Αρχές βασιστούν τυφλά πάνω του. Όπως επισημαίνει το αμερικάνικο Κέντρο Πληροφόρησης για το Ηλεκτρονικό Απόρρητο (Electronic Privacy Information Center ή πιο απλά… EPIC), η εν λόγω τεχνολογία έχει ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό σφάλματος περίπου 20%! Αυτό σημαίνει πρακτικά πως για μία στις πέντε υποθέσεις ο ύποπτος που θα «δείχνει» το σύστημα θα είναι ο λάθος, γεγονός που θα οδηγήσει στις προσαγωγές, τις συλλήψεις και την καταδίκη αθώων. Επιπλέον αμφισβητείται η νομιμότητα και η διαφάνεια του τρόπου με τον οποίο οι Αρχές απέκτησαν πρόσβαση σε τόσα στοιχεία, ακόμα κι από πολίτες που ουδέποτε απασχόλησαν τη Δικαιοσύνη.
Το θέμα είναι ότι στις ΗΠΑ οι Αρχές χρησιμοποιούν για άλλη μια φορά την Τεχνολογία προκειμένου να κάνουν αποτελεσματικότερα τη δουλειά τους. Το «φακέλωμα» των πολιτών βέβαια δεν είναι ακριβώς θεμιτό αλλά αυτό μοιάζει να μην απασχολεί ιδιαίτερα τους Αμερικάνους οι οποίοι είναι σε θέση να θυσιάσουν το απόρρητο του πολίτη (ψηφιακό και φυσικό) προκειμένου να επιτύχουν τον σκοπό τους, ούτως ειπείν την προστασία του τελευταίου. Αυτό που λένε «αποφασίζοντας για ‘μας, χωρίς εμάς».
