Αγριοκάτσικα που βόσκουν δίπλα στις ανεμογεννήτριες. Κρυφές λίμνες μέσα στα δέντρα που προσφέρονται για ιδιωτικές βουτιές. Υπεραιωνόβιες καστανιές που θυμίζουν τα μαγευτικά δάση του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Πέτρινα αρχαία σπίτια κτισμένα πάνω στο βουνό που έσμιξε ο Δίας με την Ήρα. Μέλι νόστιμο και αναζωογονητικό σαν νέκταρ. Ακολουθούν πέντε κάδρα που δεν περίμενες να δεις από τη Νότια Εύβοια.
Δυο διαφορετικές εικόνες από το ίδιο μέρος. Αρχές Απριλίου, άγριες καστανιές γυμνές από φύλλα, που από μακριά μοιάζουν με καμένες. Τρεις μήνες αργότερα, τα δέντρα έχουν ντυθεί στα πράσινα και θυμίζουν δάσος βγαλμένο από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Γιγάντιοι κορμοί, που στέκονται εκεί αγέρωχοι πάνω από διακόσια χρόνια, συνθέτουν μια εικόνα σπάνιας φυσικής ομορφιάς.
Ο Καστανόλογγος, αυτό το αιωνόβιο δάσος άγριας καστανιάς που εκτείνεται σε υψόμετρο περίπου χιλίων μέτρων στις πλαγιές της Όχης, έχει ταλαιπωρηθεί πολύ από την ανθρώπινη απληστία. Η πλειοψηφία των δέντρων έχει κακοποιηθεί, καθώς οι άνθρωποι «σκοτώνουν» τους κορμούς ανοίγοντας τεράστιες τρύπες για να πάρουν το πολύτιμο καστανόχωμα, ενώ από την άλλη η ανεξέλεγκτη βοσκή δεν επιτρέπει στο δάσος να αναπτυχθεί. Η περαιτέρω συρρίκνωσή του δάσους θα σταματήσει, αφού η εταιρεία Enel Green Power Hellas, η οποία πρόκειται πολύ σύντομα να λειτουργήσει στον Καφηρέα, την μεγαλύτερη συστοιχία αιολικών πάρκων της χώρας, να προχωρήσει στην αναδάσωση του Καστανόλογγου. Το σχέδιο, που αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2021, υλοποιείται σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία και υπό την επίβλεψη της Δασικής Υπηρεσίας, προβλέπει την αναδάσωση περίπου 630 στρεμμάτων με καρπούς από τις καστανιές του δάσους.
Υπάρχει ένα τοπικό ανέκδοτο στη Νότια Εύβοια για το «ζευγάρωμα των κατσικιών», που σίγουρα θα στο πει με χαρά κάποιος από τους θαμώνες των μικρών καφενείων. Σύμφωνα λοιπόν με όσους εναντιώνονται στα αιολικά πάρκα, οι τράγοι δεν ζευγαρώνουν γιατί αποπροσανατολίζονται από την κίνηση του πτερυγίου της ανεμογεννήτριας και δεν μπορούν να εστιάσουν στην κατσίκα! Πέραν πάντως της πλάκας, είναι σουρεαλιστικό να συναντάς αγριοκάτσικα να βόσκουν ανάμεσα στις ανεμογεννήτριες, και ακόμη πιο σουρεαλιστικό, να βλέπεις στάνες και μαντριά κατά μήκος των αιολικών πάρκων. Αν σε πιάσουν και μποφόρ -προφανώς συχνό φαινόμενο της περιοχής- και ακούς συνέχεια τα κουδούνια τους να χτυπούν θαρρείς ότι βρίσκεται σε βαλκανικό φεστιβάλ χάλκινων.
Κατσίκια παντού
Κι ένα πρόχειρο μαντρί.
Η Όχη, που σύμφωνα με τη μυθολογία είναι το όρος όπου έσμιξαν η Ήρα και ο Δίας, εκτείνεται από την Κάρυστο ως το ακρωτήριο του Καφηρέα, γνωστό και ως Κάβο Ντόρο. Εδώ λοιπόν, πάνω στις διάφορες κορυφές και τα υψηλά πλατώματα του βουνού, υπάρχουν μοναδικά οικοδομήματα που είναι φτιαγμένα με τεράστιους -ασήκωτους- γκρίζους λίθους. Αν βρεθείς μπροστά τους θα πιστέψεις ότι τα έχτισαν γίγαντες με τις φτερωτές τους μπότες. Σύμφωνα με την παράδοση, αυτές οι κατασκευές φτιάχτηκαν από δράκους – εξού και η ονομασία τους δρακόσπιτα- πριν τον 6ο αιώνα π.Χ. Μάλιστα, υπολογίζεται ότι πλάκα, το ταβάνι δηλαδή, που σκεπάζει το σπίτι ζυγίζει περίπου δέκα τόνους. Ίσως το πιο εντυπωσιακό από τα συνολικά είκοσι τρία δρακόσπιτα βρίσκεται στην κορυφή της Όχης, το οποίο θεωρείται ότι εκτός από ιερό αφιερωμένο στο θεϊκό ζευγάρι του Ολύμπου, λειτουργούσε στην ρωμαϊκή εποχή και ως κατοικία αυτών που φρουρούσαν τα λατομεία. Από τα λατομεία έβγαινε η διάσημη πέτρα Καρύστου, το γνωστό «τσιπολίνο», που στα λατινικά σημαίνει κρεμμυδάκι. Ένα από τα λατομεία, που λειτουργούσε κατά την ρωμαϊκή περίοδο, ανακαλύφθηκε στον Καφηρέα, στη θέση «Ανατολή», κατά τη διάρκεια κατασκευής της συστοιχίας αιολικών πάρκων της Enel Green Power Hellas.
Βουτήξτε στο φαράγγι του Πανοχωρίου.
Εκεί που βρίσκονται τα πέτρινα γιοφύρια.
Και ο μύλος έξω από το χωριό Πλατανιστός.
Mπορεί η Νότια Εύβοια να έχει υπέροχες παραλίες για όλα τα γούστα, ωστόσο οι πιο ωραίες βουτιές γίνονται στο βουνό! Στον Πλατανιστό, το πρώτο χωριό που συναντάμε αφήνοντας την Κάρυστο με κατεύθυνση στο Κάβο Ντόρο, υπάρχει ένα σημείο ξεχωριστής ομορφιάς στο φαράγγι του Πανοχωρίου. Γιγάντιοι πλάτανοι που απλώνουν τα κλαδιά τους σε ακτίνα μέχρι και δέκα μέτρων, περήφανες ιτιές και καμαρωτά σκλήθρα, σχηματίζουν μια όαση δροσιάς. Εκεί, με φόντο τον παλιό μύλο και το πέτρινο γιοφύρι, μπορείς να βουτήξεις στα παγωμένα νερά λες και είσαι σε ιδιωτικό τζακούζι στη φύση, να κλείσεις τα μάτια και να καθαρίσεις το μυαλό σου από τα άγχη του χειμώνα.
Ο κ. Κώστας Τσαπέπας, μελισσοκόμος
Το χρώμα του είναι σκούρο, η υφή του σχετικά βουτυρένια, η γεύση του ούτε πολύ γλυκιά ούτε πικρή. Το κισσούρι, το μέλι δηλαδή που προέρχεται από ένα χαμηλό θάμνο που φύεται εν αφθονία στην Καρυστία, είναι πλούσιο σε σίδηρο και έχει μεγάλη θρεπτική αξία. Ο τρύγος του τοπικού νέκταρ διαρκεί μέχρι τα μέσα Οκτώβρη, ενώ κάποιες πρώτες σοδειές βγαίνουν στο εμπόριο μετά τις πρώτες δυο βδομάδες του Σεπτέμβρη. Σημαντική πληροφορία είναι ότι λόγω υψηλής συγκέντρωσης γλυκόζης το μέλι κρυσταλλώνει γρήγορα και το χρώμα του γίνεται πιο κόκκινο. Μάλιστα, πολλοί μελισσοκόμοι προτιμούν να τοποθετούν τις κυψέλες τους μέσα στα αιολικά πάρκα, για δύο λόγους – πρώτον, γιατί νιώθουν πιο ασφαλείς για τις μέλισσές τους, και δεύτερον, διότι εκεί σε κάποια σημεία το κισσούρι έχει πολύ μεγάλες συγκεντρώσεις.
