Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν πως το άρωμα είναι ο ιδρώτας του Ρα, του θεού του Ήλιου. Βάση αυτής της πεποίθησης, ένα ελληνικό αρχιτεκτονικό γραφείο σχεδίασε στο Παρίσι έναν χώρο στον οποίο το άρωμα αντιμετωπίζεται ως «ιερό». Αντλώντας έμπνευση από το φως, την υλικότητα, τις μορφές, τα χρώματα και τις υφές και το «genius loci» -το πνεύμα κάθε χώρου- κάθε έργο μετουσιώνεται σε μια σύγχρονη αρχιτεκτονική αφήγηση για την ομάδα του Mado Samiou Architecture.
Ένα από τα πιο πρόσφατα έργα του γραφείου, τo “Aroma” αποτελεί μία μπουτικ αρωματοποιίας στην καρδιά της γαλλικής πρωτεύουσας, που λειτουργεί ταυτόχρονα ως χώρος πώλησης, προβολής και παρασκευής αρωμάτων.
Κύρια σχεδιαστική πρόθεση αποτελεί η δημιουργία ενός χώρου που σχεδόν θυμίζει μουσείο αρωμάτων. Ένας χώρος που γίνεται αντιληπτός με όλες τις αισθήσεις. Οι πολλαπλές υφές, οι ποικίλες υλικότητες, η παστέλ χρωματική παλέτα, το φιλτράρισμα του φωτός, η αντανάκλαση του ήχου στις διαφορετικές επιφάνειες, τα αναδυόμενα αρώματα, «όλα διαμορφώνουν μία πρόσκληση σε έναν συναρπαστικό κόσμο», κατά του αρχιτέκτονές του.
Όπως εξηγούν, η πρόκληση που αντιμετώπισαν ήταν ο συνδυασμός των διαφορετικών χρήσεων σε ένα χώρο με ελεύθερη κάτοψη (le plan libre). «Παράλληλα, έπρεπε να εφευρεθεί μία νέα αρχιτεκτονική “γλώσσα” βάση της οποίας ο σύγχρονος σχεδιασμός μπορούσε να ενταχθεί σε ένα ιστορικό κτίριο».
Πηγή έμπνευσης θα αποτελέσει το ίδιο το κτίριο. «Οι καμάρες, στην είσοδο, τονίζονται με διακοσμητικό κονίαμα. Οι αψίδες θα επαναληφθούν στο εσωτερικό του αρωματοποιείου, σχηματίζοντας τον χώρο προβολής συλλεκτικών αρωμάτων. Για την κατασκευή των τριών αψίδων από μωσαϊκό, επιλέγονται συγκεκριμένα χρώματα και μεγέθη πετρωμάτων, προκειμένου να επιτευχθεί η κατάλληλη απόχρωση και κοκκομετρία».
Απέναντι, τοποθετείται ο χώρος προβολής των αρωμάτων της συλλογής, ενώ μέσα από μία αλληλουχία αψίδων, ο πελάτης μπορεί να περιηγηθεί σε μέρος του χώρου παρασκευής των αρωμάτων. Στο βάθος, τοποθετείται μία φωτιζόμενη ημιδιάφανη κατασκευή, η οποία λειτουργεί ως διαχωριστικό και ταυτόχρονα, ως τόπος αποθήκευσης των πρώτων υλών. Στο νότιο τμήμα, οι τοίχοι επενδύονται με ανάγλυφες γύψινες κατασκευές, που διαφοροποιούνται σε μέγεθος. Στο κέντρο της οροφής, τα ανάγλυφα γύψινα διακοσμητικά, με τις ηχοαπορροφητικές ιδιότητες, εξαλείφουν τις περιττές ηχητικές αντανακλάσεις.
«Τα ποικίλα υλικά συνδυάζονται περίτεχνα, προκειμένου να παρέχουν μία μοναδική αίσθηση πολυτέλειας. Η οριοθέτηση κάθε λειτουργίας του χώρου επιτυγχάνεται νοητά, μέσω της χρήσης μοναδικών υλικών και διαφοροποιημένων επιπέδων. Μαρμάρινα πλακίδια διακόπτουν τη συνέχεια του τσιμεντοκονιάματος, επιχρυσωμένες επιγραφές διακοσμούν τους σοβατισμένους τοίχους». Οι λεπτομέρειες από ορείχαλκο συμπληρώνουν τη ροζ χρωματική παλέτα κι οι επιφάνειες λευκού μαρμάρου, έρχονται σε αντίθεση με τις πράσινες αποχρώσεις του μωσαϊκού.
Κι όπως καταλήγουν οι αρχιτέκτονες γι’ αυτό τον εντυπωσιακό χώρο – που μόλις το είδαμε σκεφτήκαμε πως ίσως θα μπορούσαν να επιλέγουν το άρωμά τους ήρωες του Wes Anderson εκεί, «η επιλογή κάθε υλικού και δομής, πηγάζει από την επιθυμία να δημιουργήσουμε έναν κόσμο απλό και μεγαλειώδη, έναν κόσμο αρωμάτων».
