Την Τρίτη το απόγευμα εκατομμύρια χρήστες του Facebook και του Instagram έμειναν “κλειδωμένοι” έξω από τις πλατφόρμες για περίπου μία ώρα (ίσως και παραπάνω). Το αποτέλεσμα του πώς το βιώσαμε, το περιγράφει τέλεια σε άλλο άρθρο ο Δημήτρης Πάντσος, αλλά πέρα από την ταραχή της στιγμής και το γεγονός ότι ξαφνικά νιώσαμε λες και δεν είχαμε νερό να πιούμε στην έρημο, ήρθε και η συνειδητοποίηση του πόσο πιο χαλαροί και ήρεμοι και κοινωνικοί θα ήμασταν χωρίς τα σόσιαλ μίντια.
Δεν είναι η πρώτη φορά, θα μου πεις, που το αντιλαμβανόμαστε αυτό, το θέμα είναι τι κάνουμε για να μάθουμε και πάλι να ζούμε όπως παλιά και να μαζευόμαστε παρέες ή να πηγαίνουμε για καφέ, φαγητό και ποτό χωρίς να περνάμε την περισσότερη ώρα καρφωμένοι σε μία οθόνη.
Το τελευταίο διάστημα φαίνεται ότι όλο και πιο πολλοί ανά τον κόσμο νιώθουν την ίδια ανάγκη και το σκέφτονται, αλλά δεν μένουν μόνο στη σκέψη. Το κίνημα Digital Detox είναι εδώ και ολοένα πιο δυνατό. Με δράσεις ευαισθητοποίησης, εκπαιδευτικά σεμινάρια και ψυχαγωγικές εμπειρίες, που σκοπό έχουν να βοηθήσουν στην ευαισθητοποίηση σχετικά με τη σωστή χρήση των ψηφιακών συσκευών.
Σε διάφορες χώρες τα καφέ αναρτούν επιγραφές για το γεγονός ότι έχουν απαγορεύσει το wifi στον χώρο τους ώστε ο κόσμος να αρχίσει να κοινωνικοποιείται αλλά πλέον εγκαινιάζονται και καφέ που απαγορεύουν γενικώς τη χρήση κινητού, λάπτοπ, ipad, smartwatch κτλ., έτσι ώστε οι πελάτες να προτιμήσουν να διαβάσουν ένα βιβλίο ή να μιλήσουν μεταξύ τους.
Στο Άμστερνταμ έχει δημιουργηθεί η ομάδα The Offline Club που διοργανώνει διαρκώς σε διάφορα καφέ, συναντήσεις χωρίς τη χρήση ψηφιακών συσκευών. Οι άνθρωποι συζητούν, διαβάζουν βιβλία, ζωγραφίζουν και παίζουν επιτραπέζια.
Στη Βρετανία η τάση άρχισε να γίνεται όλο και πιο ζωντανή μετά την εποχή της καραντίνας, σε μια προσπάθεια να έρθουν όλοι και πάλι πιο κοντά και να ξεφύγουν από την οθόνη που αναγκαστικά είχαν συνηθίσει όλο το διάστημα του εγκλεισμού.
Στο Brighton, όλο και περισσότερα καφέ μπαίνουν στη λίστα του digital detox. Η πινακίδα στην πόρτα του Dough Lover για παράδειγμα, είναι ξεκάθαρη: «Αυτή είναι μια ζώνη χωρίς φορητούς υπολογιστές», με σκιτσάκι υπολογιστή αλλά και ακόμη μία επισήμανση για το ότι δεν υπάρχει wifi στον χώρο.
Dough Lover
Δεν είναι λίγοι αυτοί που πλέον αντιδρούν στην επέλαση των digital nomads, οι οποίοι για να μην εργαστούν στο σπίτι τους, γεμίζουν τις βιτρίνες των καφέ με τα λάπτοπ τους. Από την άλλη και οι ίδιοι οι μαγαζάτορες πιστεύουν ότι κάποιος που κάθεται να δουλέψει σε ένα καφέ, θα κάνει την ελάχιστη κατανάλωση ενώ θα παραμείνει εκεί περισσότερη ώρα (χρησιμοποιώντας και ρεύμα σε πολλές περιπτώσεις), με αποτέλεσμα να μην αλλάζουν οι πελάτες και να χάνουν σε τζίρο.
Η ιδιοκτήτρια του Dough Lover έχει στηρίξει αυτή της την απόφαση: «Χωρίς φορητούς υπολογιστές, οι άνθρωποι έχουν έναν φυσικό κύκλο χρόνου -πίνουν τον καφέ τους, τρώνε λίγο φαγητό, συνομιλούν και φεύγουν. Όμως όταν ανοίγουν έναν υπολογιστή, πάνε πέρα από αυτόν τον φυσικό κύκλο και χάνουν την επαφή με το περιβάλλον γύρω τους».
Enghave Kaffe
Στη Νέα Υόρκη, η μικρή αλυσίδα των Café Grumpy, δεν επιτρέπει τους φορητούς υπολογιστές στις εγκαταστάσεις της. Η ιδιοκτήτρια λέει ότι έτσι «είναι πιο διασκεδαστικό, πιο διαδραστικό, και μοιάζει περισσότερο σαν τη Νέα Υόρκη». Ένα άλλο καφέ-εστιατόριο, το August First, που βρίσκεται στο Βερμόντ, τη χρονιά μετά την απαγόρευση που έκανε σε φορητούς υπολογιστές, ανέφερε αύξηση 14% στις πωλήσεις του.
Στη Δανία, το Enghave Kaffe, το οποίο θεωρείται από πολλούς foodies ένα από τα καλύτερα στην Κοπεγχάγη, οι ψηφιακές συσκευές παραμερίστηκαν και οι θαμώνες πηγαίνουν εκεί για να διαβάσουν ένα βιβλίο ή να συζητήσουν.
Το έχουμε δει και στα ελληνικά νησιά τα τελευταία καλοκαίρια. Ταμπέλες έξω από καφέ και εστιατόρια δηλώνουν ότι δεν υπάρχει wifi και προτρέπουν τους πελάτες να μιλήσουν μεταξύ τους και κάτι μου λέει ότι θα αρχίσουμε να το βλέπουμε ακόμα πιο συχνά τα επόμενα χρόνια.
