Ποιος είναι ο ορισμός της μητρόπολης σήμερα; Ο πιο απλός είναι: όταν μπορείς περπατώντας μέσα στα όριά της να νιώσεις τη βουή όλου του πλανήτη. Το Λονδίνο για παράδειγμα. Όλα αυτά τα ζητήματα που απασχολούν τον κόσμο τα συναντάς μπροστά σου. Οικονομική κρίση, φόβος για τον πυρηνικό πόλεμο, επίδραση της τρομοκρατίας στην καθημερινότητα αλλά πάνω απ’ όλα ανισότητα, δύο ταχύτητες με τις οποίες κινούνται οι κοινωνίες.
Στον υπόγειο δρόμο προς το καρναβάλι του Notting Hill, αν ξεκινήσεις από ανατολικά, θα μπλεχτείς ανάμεσα σε μοσχομυριστούς χίπστερ, τουρίστες, την εργατική τάξη και τον τελευταίο τροχό της αμάξης: τις μειονότητες. Σχεδόν όλο το βαγόνι πάγωσε όταν μπήκε ένα κοριτσάκι με παραμορφωμένο πρόσωπο, τα μάτια κυριολεκτικά σαν κουμπότρυπες, τις δύο παλάμες κομμένες. Μαζί του ένα κορίτσι και ένα αγόρι, στην εφηβεία, ελαφρά παραμορφωμένα που προσπαθούσαν να δείχνουν πως έχουν ξεπεράσει τον καημό τους. Φυσικά δεν ήταν μόνοι τους, μια δυναμική λευκή τους επέβαλλε στον «υγιή» κόσμο μας και τους οδηγούσε λέγοντας τους συνέχεια να παίρνουν βαθιές ανάσες.Αυτονόητο ότι δεν σηκώνεις την κάμερα εκεί.
Τα θύματα και οι τραυματίες του πύργου Grenfell «περιφερόντουσαν» πάνω από το παραμυθένιο Notting Hill. Μάλιστα υπήρξε έντονη η συζήτηση αναβολής του καρναβαλιού αφενός στη μνήμη των νεκρών και αφετέρου εξαιτίας του φόβου της τρομοκρατίας. Οι μπάρες στην είσοδο του Notting Hill παράπεμπαν σε συνοριακά φυλάκια και σίγουρα δεν θα έλεγες διακριτική την παρουσία της αστυνομίας στο χώρο.
Το Notting Hill Carnival είναι η μέρα όπου τα χαμηλότερα στρώματα της κοινωνίας καταλαμβάνουν την περιοχή που συνήθως την περιδιαβαίνουν τυπάκια όπως ο Χιου Γκραντ και η Τζούλια Ρόμπερτς από τη σχετική ταινία. Μετράει 51 χρόνια ζωής και ξεκίνησε σαν μια προσπάθεια να γνωριστούν οι κουλτούρες μεταξύ τους. Γίνεται το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου που είναι και τριήμερο για τους Άγγλους. «Πρωταγωνιστές» είναι οι μετανάστες από τις Δυτικές Ινδίες, δηλαδή από τα νησιά της Καραϊβικής. Υπάρχει μια προκαθορισμένη κυκλική (περίπου) διαδρομή της παρέλασης και γύρω από αυτή γίνεται το σώσε. Σαν videogame. Έχεις μια ολόκληρη γειτονιά και 1.000.000 ανθρώπους να κάνεις ότι θες. Σχεδόν σε κάθε γωνία έχει στηθεί ένα Soundsystem και γύρω του υπάρχουν μικροπωλητές με μπίρες, ποτά και άπειρο Jerk Chicken (κοτόπουλο με μια καυτερή σος γαρνιρισμένο σε ρύζι.)
Δεν μοιάζει με της Πάτρας, δεν έχω βρεθεί στο Ρίο, δεν είναι το πιο κουλτουριάρικο πράγμα να κάνεις στο Λονδίνο αλλά είναι μια πολυπολιτισμική εμπειρία που σπάνια θα ξαναπετύχεις σε ευρωπαϊκό έδαφος.