Αν πας πρωί που έχει δροσιά και θάλασσα λάδι, θα πετύχεις κάποιους τυχερούς που μένουν κοντά να κάνουν βόλτα με κανό ή βάρκα γύρω απ’ τις σπηλιές. Το μεσημέρι θα δεις την Ερωτοσπηλιά σαν ένα μικρό νησί με καυτές παρουσίες ολόγυρα, μουσική απ’ το κοντινό beach bar ενώ όταν πέσει ο ήλιος θα γίνεις ένα με την άμμο και το βότσαλο καθώς με μια μπύρα στο χέρι θα βρίσκεις το νόημα του καλοκαιριού. Ο Παναγιώτης, ιδιοκτήτης του μπαρ που έχει φάει όλα τα παραπάνω με το κουτάλι, με ξεναγεί και μου εξηγεί ότι το πρώτο που θα γράψω για την παραλία πρέπει να είναι: «Έρωτοσπηλιά = Ουσμάν». Δεν τον κοιτάω όμως με απορία αφού πρόλαβα να καταλάβω τι ακριβώς εννοεί. Ο νεαρός Ουσμάν απ’ το Πακιστάν, βοηθάει στις δουλειές της παραλίας εδώ και τέσσερα χρόνια και απ’ το χαμόγελό του καταλαβαίνεις πόσο του αρέσει η τοποθεσία. «Είμαι πέντε χρόνια στην Ελλάδα. Εδώ περνάμε πολύ ωραία, αφού το κλίμα και ο κόσμος, είναι τέλεια. Και οι Ελληνίδες είναι φυσικά πολύ ωραίες κοπέλες».
Η ζωή κυλάει ξέγνοιαστα στην Ερωτοσπηλιά παρότι τα τελευταία χρόνια την ανακαλύπτουν όλο και και περισσότεροι κάτοικοι της Αθήνας. «Προσωπικά, αν δεν ήμουν απ’ την περιοχή πάλι εδώ θα ερχόμουν για μπάνιο. Απέχει μισή ώρα απ’ το κέντρο της Αθήνας και παρόλα αυτά νιώθεις σα να βρίσκεσαι σε νησί», εξηγεί ο Παναγιώτης και για ακόμη μια φορά δε δυσκολεύομαι να τον πιστέψω. Οι ουρές απ’ τα παρκαρισμένα αμάξια φτάνουν ως τον Άγιο Σπυρίδωνα στο Πόρτο Ράφτη. Σε περίπτωση που προσπαθήσεις να βρεις θέση κοντά στην παραλία, το πιθανότερο είναι πως θα σταθείς άτυχος, ενώ σίγουρα θα σε σταματήσει ο υπομονετικός φύλακας/τροχονόμος που κρατάει το πόστο του λίγο μετά την οδό Αγάπης. «Με το πάρκινγκ υπάρχει θέμα, αλλά αν είσαι νέος δε σε νοιάζει να περπατήσεις. Ίσως γνωρίσεις και τον έρωτα της ζωής σου στην παραλία», λέει χαμογελώντας ο Παναγιώτης.
Μια βουτιά στα βαθιά μα πεντακάθαρα νερά της ανατολικής Αττικής, η θέα στον Ευβοϊκό και τα δύο μικρά νησάκια, ο Ράφτης και η Ραφτοπούλα που μοιάζουν να είναι τόσο κοντά σου, συνθέτουν ένα απόλυτα καλοκαιρινό σκηνικό χαλάρωσης. Τα καμπυλωτά βράχια υπήρξαν κάποτε ευνοϊκές ερωτικές φωλιές, εμπνέοντας έτσι το όνομα της τοποθεσίας και κατατάσσοντάς την στη λίστα με τις πιο «σέξι» παραλίες. Η πρόσβαση είναι ελεύθερη , οι λουόμενοι φέρνουν καλούδια από το σπίτι ή εφοδιάζονται απ’ το beach bar με τις εξαιρετικά χαμηλές τιμές, ενώ το μόνο σίγουρο είναι πως κανείς δε δείχνει να ενοχλείται από την πολυκοσμία, αφού ο χρόνος έχει σταματήσει κάπου ανάμεσα στις σπηλιές. Χαιρετάω τον Ουσμάν και τον Παναγιώτη και φεύγω έχοντας επιβεβαιωθεί πως η Ερωτοσπηλιά είναι ένα νησί μέσα στην πόλη, ένας άλλος πλανήτης που σε καλεί να ανακαλύψεις τις ομορφιές του.
