Τι γυρεύει η Popaganda στο εκπτωτικό χωριό McArthurglen Athens;

Σαν βγεις στον πηγαιμό για το εκπτωτικό χωριό McArthurglen Athens, να είσαι έτοιμος να θυμηθείς το LA… , λέει ο Θεοδόσης Μίχος.

To ταξίδι πρέπει να διήρκεσε περίπου 14 ώρες με το stop over που μάλλον έγινε στο Μόναχο. «Περίπου», «μάλλον», από αμφιβολία άλλο τίποτα, σωστά; Ολόσωστα. Γιατί τότε, το μακρινό 2008, το κοντέρ των 28 ετών μου επέτρεπε να ξεκινήσω για ένα πολύωρο, υπερατλαντικό ταξίδι στις 4 τα ξημερώματα, ενώ μόλις 1 ώρα νωρίτερα βρισκόμουν ακόμη στο κέντρο της Αθήνας, σε κατάσταση φεστιβαλικής ευφορίας (στο αείμνηστο Synch Festival). Και φτάνω που λες στο Λος Άντζελες, 2 μεζούρες hangover, 3 μεζούρες jet lag, ένα κοκτέηλ άλλο πράγμα, περπατούσα στο LA και νόμιζα ότι ήμουν στο Λουτράκι.

Και που πήγαινες, θα μου πεις. Πήγαινες στη Venice Beach για να δεις τους mainstream surfers, πήγαινες στο Hollywood για να «μυρίσεις» τον αέρα της πηγής της μισής κινηματογραφικής σου κουλτούρας, πήγαινες στο Beverly Hills για να δεις κανένα «Στηβ» ή ακόμη καλύτερα καμιά «Κέλι».

Fast forward στο Φλεβάρη του σωτήριου 2016, οπότε και βγήκα στον πηγαιμό για τα Σπάτα, αυτή τη φορά όμως όχι για το αεροδρόμιο, αλλά για το εκπτωτικό χωριό McArthurglen Athens, το πολυσυζητημένο εκπτωτικό χωριό της Αθήνας, όπου ακόμη κι όσοι δεν έχουν πάει ξέρουν ότι όρεξη να ‘χει κανείς, και μπορεί να φύγει με ολόκληρη βαλίτσα (μη γελάς, κάμποσοι τουρίστες που έρχονται στην Αθήνα το κάνουν) γεμάτη με καινούρια ρούχα από τα δεκάδες brands που υπάρχουν στα ισάριθμα καταστήματα – κι επειδή πρόκειται για εκπτωτικό χωριό, οι τιμές είναι ΤΟ δέλεαρ.

Χρειάστηκε να περάσει περίπου ένα δίωρο, για να το πάρω απόφαση ότι έπρεπε να ξαποστάσω (μπορεί hangover να μην είχα, αλλά το κοντέρ γράφει πια 36), να ακουμπήσω κάτω τις γεμάτες σακούλες και να ρίξω μια πανοραμική ματιά στο μέρος που βρισκόμουν, που ναι, μοιάζει με μικρή πολιτεία. Και τότε μου ήρθε η αναλαμπή. Τίποτα άλλο δεν μου έχει θυμίσει μέχρι σήμερα περισσότερο το Los Angeles. Ποια #falirofornia και σαχλαμάρες.

«Είναι ίδια παντού σε όλο τον κόσμο», πληροφορείται ο Σταύρος Διοσκουρίδης .

Από την Αμερική, μέχρι την Ιταλία, την υπόλοιπη Ευρώπη και την Ελλάδα. Άρα δεν χρειάζεται κανείς να ταξιδέψει στην άλλη άκρη του κόσμου όπως έκανε ο Θεοδόσης για να πετύχει ένα εκπτωτικό χωριό. Χτισμένο σαν ένα τεράστιο νεοκλασικό, με μεγάλα ανοίγματα σαν πλατείες και δεκάδες μαγαζιά να εκτείνονται στα δύο επίπεδα του. Το εκπτωτικό χωριό McArthurglen Athens είναι ό,τι πρέπει για τους άντρες που βαριούνται να ψωνίσουν.

Έρευνα αγοράς.

Τώρα ξέρετε τι εννοώ. Σαφώς και δεν υπάρχει άνθρωπος που βαριέται να ψωνίσει απλά υπάρχουν και οι ψυχές που μετά τη μια ώρα κλατάρουν. Όλο αυτό το κομμάτι του πληθυσμού που δεν χάνει χρόνο με την έρευνα αγοράς. Που θέλει να βρει αμέσως τη μάρκα που αναζητά, να κάνει την αναγκαία βόλτα, να δοκιμάσει αυτά που θέλει, να κοιτάξει την τιμή, στην συνέχεια να κοιτάξει το πορτοφόλι του και να κατευθυνθεί είτε στο ταμείο είτε στην έξοδο για το επόμενο. Με τέτοιες τιμές και τόσα καταστήματα δεν υπάρχει περίπτωση να μη βρεις αυτό που θες. Και για όλες τις ηλικίες, τα βίτσια, τις διαθέσεις, τις κομμώσεις, τις κουλτούρες και τις τσέπες. Το καταπληκτικό δε είναι πως όταν φτάνεις στο ταμείο διαπιστώνεις πως υπάρχει και άλλη έκπτωση πάνω στην έκπτωση κάτι που στις μέρες μας είναι τουλάχιστον ενθαρρυντικό.

Αυτοί που βαριούνται να ψωνίζουν ή καλύτερα να περιμένουν αυτές που ψωνίζουν έχουν σαν συνήθειο να λατρεύουν να κάθονται. Με τις ώρες. Και στο εκπτωτικό χωριό McArthurglen Athens, δόξα τον θεό του εμπορίου έχει τα παγκάκια του, τις άπλες του ώστε να μπορείτε να αράξατε όσο θέλετε και ν’ ατενίσετε την αττική γη που ξεδιπλώνεται μπροστά σας. Έχει και τα εστιατόρια και τα καφέ. Ιταλικό, κρέας, ταχυφαγεία, το ζαχαροπλαστείο Δέσποινα και άλλα είναι εκεί σε θέση να εξυπηρετήσουν τους χιλιάδες επισκέπτες που καταφτάνουν εβδομαδιαίως στο χωριό. Η εκλεκτή παρέα μας τσάκισε τόσες πίτσες που θα έφταναν να ταΐσουν ένα στρατόπεδο Ιταλών. Να ‘ναι καλά οι άνθρωποι από το Il Barretto που μας άντεξαν. Αν σας βγάλει εκεί ο δρόμος σας, δοκιμάστε οπωσδήποτε την Ταρτούφο με τα μανιτάρια και το λάδι τρούφας.

Παγκάκια για αυτούς που περιμένουν.

«Τρία Πράγματα Που Έμαθα Από Την Εκδρομή Στα Σπάτα», αποκαλύπτει ο Παναγιώτης Μένεγος

Ένα, ξεχάστε/βγάλτε από το μυαλό σας/μην επιμείνετε ποτέ σε μια συζήτηση, ότι στα outlets μπορείς να βρεις μόνο «παλιά», «ελαττωματικά», «παραμελημένα» κομμάτια απο τις κολεξιόν των διάφορων brands. Αυτό μπορεί να συνέβαινε κάποτε. Αλλά πια, καμία σχέση. Η αγορά των «εκπτωτικών χωριών» σαν το εκπτωτικό χωριό McArthurglen Athens είναι πια πολύ μεγάλη παγκοσμίως, προφανώς βοήθησε σε αυτό και η οικονομική κρίση, και τα brands δεν μπορούν να την αγνοούν ή να τη θεωρούν δευτερεύουσας σημασίας. Αντίθετα, σχεδιάζουν ειδικές κολεξιόν που απευθύνονται σε αυτό μέρος της καταναλωτικής πίτας και τις προσφέρουν σε πολύ ανταγωνιστικές τιμές. Τα δε εκπτωτικά κέντρα τηρούν πολύ αυστηρές προδιαγραφές. Π.χ. όλα τα McArthurglen έχουν κάποιους βασικούς κανόνες αρχιτεκτονικής, τοποθέτησης καταστημάτων και λοιπών προδιαγραφών, προκειμένου να βελτιώνεται η εμπειρία του shopping. Εντάξει στο εκπτωτικό χωριό της Βενετίας πας με γόνδολα, αλλά καταλάβατε τι θέλω να πω…

Δύο, μπήκαμε-βγήκαμε, ξαναμπήκαμε-ξαναβγήκαμε σε Nike, Adidas, Vans, Levi’s, Diesel, Hugo Boss, The Bostonians, Funky Buddha και πόσα άλλα ξεχνάω από τα δεκάδες brands που είναι διαθέσιμα και διαπιστώσαμε ότι όταν οι τιμές είναι τόσο καλύτερες απ’ όσο έχει συνηθίσει αυτά τα brands αλλού, δυσκολεύεσαι ευχάριστα. Αφού με το ίδιο μπάτζετ αγοράζεις ολόκληρη στολή, όχι μόνο π.χ. παπούτσια. Ευτυχώς, το κανονάκι της έξτρα έκπτωσης στο ταμείο (στη Levi’s, ας πούμε, μας έκαναν ένα επιπλέον 25% μετά από ένα όριο), μεγαλώνει ακόμα περισσότερο τις επιλογές.

Τρία, σας φαίνεται μακριά; Έτσι κι αλλιώς στο εκπτωτικό χωριό McArthurglen Athens δεν πας για να ψωνίσεις κάτι στα πεταχτά. Αλλά και να το κάνεις σκέψου το εξής: από το κέντρο της Αθήνας απέχει μόλις 30 λεπτά. Τίποτα δηλαδή. Μετά στο χωριό μέσα χάνεται ο χρόνος. Δεν βαριέσαι εμάς μας έκατσε μια χαρά, που για μια Τρίτη ήταν σαν πήγαμε εκδρομή με το σχολείο, αφήνοντας για αρκετές ώρες πίσω τα γραφεία της Popaganda.

Και η γνώμη της ειδικού. Από την Κατερίνα Παπαγεωργιάδη.

Το να πηγαίνεις για ψώνια όχι με έναν, ούτε με δύο αλλά με τρεις άντρες, ομολογουμένως είναι ότι παράξενο και πρωτόγνωρο ωστόσο στο πρώτο του άκουσμα φαντάζει και ελαφρά τρομακτικό!

Η αλήθεια είναι ότι στο μυαλό μιας γυναίκας που αγαπάει αυτό το άθλημα η ανδρική παρέα δεν είναι, αντικειμενικά η καλύτερη. Τι γίνεται όμως όταν αυτή αποτελείται από τη… μοναδική τριάδα των Παναγιώτη Μένεγο, Σταύρο Διοσκουρίδη & Θεοδόση Μίχο και ο προορισμός δεν είναι ένα απλό πολυκατάστημα αλλά ένα ολόκληρο χωριό;