«Κάνα κλαμπάκι έχει εδώ;» Μια από τις συνηθισμένες ερωτήσεις που κάνουν οι νεαροί όταν βρίσκονται για πρώτη φορά στο νησί. Έτσι αναρωτήθηκε και ο γραφών βουτηγμένος στις ρακές και στις πενιές του Μάρκου στο Αρμενάκι για να πάρει την απάντηση, «κοίτα προς τα κάτω. Σε λίγο θα δεις την κεραία που θ’ ανάψει. Εκεί γίνεται η φάση.» Για όσους δεν έχουν εικόνα το Αρμενάκι βρίσκεται στη χώρα, είναι μια βεράντα που έχει, ας πούμε, όλο το λιμάνι πιάτο.
Οι Μάντρες όπως φαίνονται από τη Χώρα.
Η αντένα άναψε για πρώτη φορά το 1997. Πριν από αυτό, όπως μας λέει η Έφη Καλογεροπούλου, «ήταν μάντρες για τα κατσίκια του παππού. Έχουμε διατηρήσει δύο πέτρινους τοίχους, πίσω από τη μπάρα, με βυζαντινό χτίσιμο. Όλοι σαν Μάντρες ήξεραν έτσι την περιοχή. Όπως έχει πει και ένας βοσκός “κάποτε εκεί μάντρωναν τα ζώα, τώρα μαντρώνουν τσι ανθρώποι”.» Πως ήταν όμως πριν είκοσι χρόνια η Ανάφη; «Η Ανάφη πριν 20 χρόνια είχε λιγότερα αυτοκίνητα, δωμάτια και μαγαζιά. Φορούσε 90ς και ήταν κούκλα.» Όπως και τώρα άλλωστε αφού «Η Ανάφη τώρα… δεν έχει αλλάξει πολύ. Εξακολουθεί να αποπνέει χαλαρή και παρεΐστικη διάθεση. Ο κόσμος που ερχόταν πριν από είκοσι χρόνια, συνεχίζει να έρχεται, φέρνει νέους φίλους, φίλες, παιδιά, νέους έρωτες μαζί με παλιούς, παλιούς χωρίς νέους και η ιστορία συνεχίζεται.»
Οι Μάντρες ανοίγουν Ιούλιο μέχρι τέλος Αυγούστου. Πίσω από τις Μάντρες είναι ο Δημήτρης Καλογερόπουλος. «Η κόρη του Μπέτη έχει βάλει το χεράκι της στη μουσική. Εκείνη συνέχισε το alternative rock που ξεκίνησαν μεγαλύτεροι οικογενειακοί φίλοι. Εγώ είμαι support team και για αρκετά χρόνια μαζί με τον τότε άντρα μου υπεύθυνη για το μπαρ και τα κοκτέιλ.»
Η Έφη Καλογεροπούλου δεξιά, η Μπέτη Καλογεροπούλου αριστερά.
Περπατώντας στον κεντρικό δρόμο στη Χώρα της Ανάφης κάθε μέρα γίνεται η απαραίτητη στάση έξω από το ταξιδιωτικό πρακτορείο. Πέρα από τα εισιτήρια εκεί μπορείς να ενημερωθείς για το ποιοι θα είναι οι βραδινοί δισκοθέτες στις Μάντρες και στο Μύλο. «Οι “djs” έρχονται και μας βρίσκουν. Για να παίξουν για την παρέα τους και τελικά για όλο το νησί. Δεν είναι όλοι επαγγελματίες γιαυτό το έβαλα σε παρένθεση. Είναι μουσικόφιλοι και τους αρέσει να παρτάρουν μέχρι το πρωί.» Οι φωτογραφίες που θα δείτε είναι είναι ενδεικτικές του κλίματος.
Βρίσκονται στο σωστό σημείο. Ανάμεσα σε όλα. Στη χώρα, στο λιμάνι, στο Κλεισίδι, μπορείς να βρεις εύκολα ότο στοπ για να πας στο Ρούκουνα. Μια χρονιά έχω κατέβει ξυπόλυτος από τις Μάντρες στο λιμάνι ώστε να υποδεχτώ ένα πρόσωπο που ερχόταν με το πλοίο. Δεν το συστήνω σε κανέναν. Άλλοι βέβαια κατέβαιναν για ν’ ανεβούν λίγο αργότερα. Όπως θυμάται η Έφη Καλογεροπούλου για τις πρώτες μέρες του μαγαζιού, «χαιρετούσαμε ένα σκασμό κόσμο από το μαγαζί, γιατί θα έφευγαν με το πλοίο το ξημέρωμα και σχεδόν όλοι το έχαναν μέχρι να πάνε στο λιμάνι. Τους συναντούσαμε μετά από λίγες ώρες και τους ξανακαλοσωρίζαμε. Κάποιοι έχαναν το πλοίο κάνα μήνα. Έμεναν χωρίς λεφτά, χωρίς δουλειά, χωρίς γυναίκα και παιδιά. Τώρα δε συμβαίνει το ίδιο. Όποιοι το χάνουν είναι μέχρι το επόμενο. Δυο τρεις μέρες παράταση το πολύ.»
Κάθε νησί μπορείς να το εκτιμήσεις για τις παραλίες του ή για το φαγητό του. Θα το αγαπήσεις όμως στο τέλος για τις νύχτες του. Αν δεν υπήρχαν οι Μάντρες σε έναν τόπο όπως η Ανάφη θα έπρεπε να τις εφεύρουν. Αλλιώς πως θα είχαμε αντικρίσει πάνω στη μέθη μας στην προ ίνσταγκραμ εποχή μας εικόνες σαν και αυτή. Είναι όμορφα σου λέω, όταν χαράζει στο Αιγαίο.
