Όλα τα smartphones που θα κυκλοφορούν στην αγορά της Ινδίας από το 2017 κι έπειτα, θα πρέπει να διαθέτουν ένα κουμπί πανικού (“panic button”) για την άμεση κλήση υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης. Σύμφωνα με τα προβλεπόμενα μέτρα, αν δεν υφίσταται τέτοιο πλήκτρο, τότε η λειτουργία αυτή θα πρέπει να ενεργοποιείται με παρατεταμένο πάτημα των πλήκτρων 5 ή 9 ενώ σε αυτό το πλαίσιο, θα ενεργοποιηθεί και ενιαίος αριθμός έκτακτης ανάγκης, αντίστοιχος του ευρωπαϊκού 112 και του αμερικάνικου 999. Μάλιστα, τα προαναφερθέντα μέτρα θα ακολουθήσουν κι άλλα όπως για παράδειγμα το υποχρεωτικό GPS σε κάθε συσκευή από το 2018. Τα παραπάνω αποφασίστηκαν με στόχο την προστασία των γυναικών και των παιδιών: στην Ινδία σημειώνεται ένας βιασμός κάθε 30 λεπτά με τα κρούσματα να ξεπερνούν τα 25.000 σε ετήσια βάση.
Σύμφωνοι, η Ινδία αποτελεί μια ιδιάζουσα χώρα όμως, γενικά μιλώντας, η ενσωμάτωση ενός κουμπιού πανικού στα smartphones δεν είναι κακή σαν ιδέα. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση βέβαια έχουμε το 112, τον αριθμό έκτακτης ανάγκης, η κλήση προς τον οποίο από όλα τα τηλέφωνα (σταθερά, κινητά, ακόμα και τηλεφωνικούς θαλάμους) είναι δωρεάν, κάτι που π.χ. στην Ινδία δεν υφίσταται μέχρι και σήμερα. Με μία κλήση στο συγκεκριμένο νούμερο, μπορεί να συνδεθεί κανείς με την Αστυνομία, την Πυροσβεστική, το ΕΚΑΒ ή το Λιμενικό Σώμα, να συνομιλήσει με εξειδικευμένο προσωπικό σε μία από τις κύριες ευρωπαϊκές γλώσσες και μάλιστα, σε περίπτωση που καλεί από κινητό τηλέφωνο, θα είναι σε θέση να «πιάσει γραμμή» ακόμα κι αν αυτό δεν διαθέτει κάρτα SIM! Όλα τα παραπάνω μοιάζουν να καλύπτουν επαρκώς την περίπτωση της έκτακτης ανάγκης, όποια κι αν είναι αυτή, όμως υπάρχει ένα πολύ βασικό ερώτημα: τι ποσοστό των χρηστών γνωρίζει την ύπαρξή του;
Χαρακτηριστικό γνώρισμα μιας περίπτωσης έκτακτης ανάγκης είναι ο πανικός εξ’ αιτίας του οποίου το μυαλό παύει να σκέφτεται καθαρά, με αποτέλεσμα ενέργειες που υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν απλούστατες (όπως η κλήση ενός τριψήφιου αριθμού επί παραδείγματι), αυτό που στα αγγλικά λέγεται “brainless”, να μη θεωρούνται δεδομένες. Με την ύπαρξη ενός κουμπιού πανικού λοιπόν, διασφαλίζεται πως ακόμα και σε τέτοιες περιπτώσεις, η κλήση του αριθμού έκτακτης ανάγκης θα μπορεί να γίνει ακόμα πιο εύκολα, ακόμα κι αν κάποιος έχει «μπλοκάρει». Βέβαια κάτι τέτοιο θα συναντούσε αντίσταση από το λόμπι των κατασκευαστών συσκευών smartphones που θα έβλεπαν το design των προϊόντων τους να πηγαίνει… περίπατο, χώρια που θα επικαλούνταν τις κοινωνικές και πολιτισμικές διαφορές μεταξύ Ινδίας και Δύσης.
Και θέλετε και το άλλο; Μπορεί τα προβλήματα που ώθησαν τους Ινδούς στην υιοθέτηση αυτών των μέτρων να μην είναι τόσο μείζονος σημασίας στην Ευρώπη ή τον δυτικό κόσμο γενικότερα, αλλά αυτό δεν μειώνει στο ελάχιστο την αξία ενός κουμπιού πανικού σε μια συσκευή που οι περισσότεροι από εμάς έχουμε σε ακτίνα ίση με το μήκος του χεριού μας 24/7. Μέχρι στιγμής πάντως, δεν έχει ακουστεί κάτι σχετικό για τα μέρη μας ούτε καν ως φήμη, οπότε με δεδομένο πως δεν κρίνεται πιθανή μια τέτοια εξέλιξη, το καλύτερο για όλους θα ήταν μια ενισχυμένη καμπάνια για τη δράση του 112, ιδίως στους νέους ανθρώπους. Είναι αμαρτία να παίζουν τόσα apps στα δάχτυλα και να αγνοούν κάτι τόσο βασικό. Μία φορά θα το χρειαστούν…
