Σκεπτόμενος κανείς τις διαφορές των φιλοσοφιών Facebook και YouTube, μεταξύ όλων όσων εντοπίσει υπάρχει και μία βαρύνουσας σημασίας: οι διαφημίσεις και το ποσοστό των εσόδων από την προβολή τους που καταλήγει στον χρήστη. Η Google δίνει τη δυνατότητα στον χρήστη να επιλέξει αν τα βίντεο και το κανάλι του στο YouTube θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα AdSense, με τον ίδιο να παίρνει έτσι ένα μερίδιο από τα έσοδα που προκύπτουν από την προβολή διαφημίσεων. Αδιαμφισβήτητα, για να φτάσει κανείς να έχει σεβαστά έσοδα από το AdSense (και λέγοντας «σεβαστά» εννοούμε ένα ποσό που να αντιστοιχεί σε έναν μισθό) χρειάζεται εξαιρετική προσπάθεια και ένας εξωφρενικός αριθμός προβολών και συνδρομητών.
Ποια είναι όμως η ουσία; Ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, το YouTube επιβραβεύει και πληρώνει. «Ψίχουλα», θα βιαστεί να πει κανείς. Ναι, όμως αν μη τι άλλο δίνει κίνητρο σε κάθε ενδιαφερόμενο για να προσπαθήσει σκληρότερα, θα προσθέσουμε εμείς. Όταν το απόλυτο μηδέν δώσει τη θέση του σε ένα χαρτζιλίκι των $10-20, ο χρήστης έχει πάρει το μήνυμα πως αν προσπαθήσει κι άλλο, τότε το πενιχρό αυτό έσοδο μπορεί να αυξηθεί: τα $20 θα γίνουν $50, αυτά $100 κι εκείνα $1.000. Με τον τρόπο αυτό, η Google δεν επιβραβεύει απλά τους χρήστες για το περιεχόμενο που δημιουργούν αλλά τους προκαλεί να δουλέψουν ακόμα περισσότερο ώστε να βγάλουν περισσότερα. Θα βγάλει κι αυτή αλλά θα βγάλουν κι εκείνοι. Πολλά αυτή, λίγα εκείνοι. Καλύτερα δεν είναι όμως από το τίποτα που προσφέρει το Facebook…;
Το δίκτυο του Μαρκ Ζάκερμπεργκ στο οποίο όλοι ξημεροβραδιαζόμαστε σε καθημερινή βάση (κάθε χρήστης είναι συνδεδεμένος περίπου μία ώρα τη μέρα) από την άλλη, αν και βασίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στις διαφημίσεις, δεν έχει δείξει καμία πρόθεση να μοιραστεί τον τζίρο του με τους χρήστες του, τους δημιουργούς του περιεχομένου του. Αλήθεια, έχετε αναρωτηθεί πώς μπορεί κανείς να βγάλει άμεσα χρήματα μέσω του Facebook; Οι διαθέσιμοι τρόποι είναι πρακτικά δύο: είτε βρίσκοντας χορηγούς και «ανεβάζοντας» πληρωμένο περιεχόμενο, είτε μπαίνοντας σε κάποιο πρόγραμμα affiliation και δημοσιεύοντας μηνύματα με links προς προϊοντικές σελίδες, ελπίζοντας πως όλο και κάποιος θα βρεθεί να κάνει «κλικ», να πειστεί και να αγοράσει, ώστε εκείνος να πάρει ένα ποσοστό που σπάνια ξεπερνά το 4-5%.
Πόσο διαφορετική θα ήταν όμως η κατάσταση αν το Facebook είχε προνοήσει και επιβράβευε όπως η Google στο YouTube τους δημιουργούς περιεχομένου (δηλαδή τα μέλη) του; Έστω, σε πρώτη φάση μια επιλεγμένη ομάδα “influencers” και σελέμπριτις, μέχρι να ανοίξει το πρόγραμμα στο ευρύτερο κοινό. Η λογική λέει πως αρχικά εκείνοι που θα είχαν την ευκαιρία να κερδίσουν πραγματικά μεγάλα ποσά θα ήταν οι πραγματικοί “opinion leaders”, όμως το μεγάλο κέρδος για το ίδιο το Facebook θα ήταν όλοι εκείνοι οι «χρήστες των $10» που θα επιδίδονταν με ακόμα μεγαλύτερο ζήλο στην παραγωγή περιεχομένου προκειμένου να κερδίσουν φίλους, likes και followers ώστε τα $10 να γίνουν $20 και ούτω καθ’ εξής.
Υπάρχει λόγος που μία τέτοια ενέργεια δεν έχει ξεκινήσει ακόμα; Ναι και είναι ο προφανής: από τη στιγμή που το κοινό του Facebook δημιουργεί ήδη με ζήλο περιεχόμενο, ποιος ο λόγος για το δίκτυο να μοιραστεί μαζί του έστω και ένα σχεδόν αμελητέο μέρος του τζίρου του; Το Facebook παραμένει πιστό στην αρχή με την οποία πορεύεται από το 2004, πως το πραγματικό του προϊόν είναι οι ίδιοι του οι χρήστες. Ως τέτοιους τους αντιμετωπίζει και ως εκ τούτου, η –όποια- συζήτηση τελειώνει κάπου εκεί, πριν καν αρχίσει δηλαδή. Ωραία δεν θα ήταν όμως; Αν μη τι άλλο θα είχε ενδιαφέρον…
