Το πιο πρόσφατο έργο και εντυπωσιακό των Mold architects αφορά στην ανακαίνιση ενός εμβληματικού για την νέα Σμύρνη καταστήματος οπτικών που μετρά 40 χρόνια παρουσίας σε μια περίοπτη θέση, στην πλατεία της περιοχής επί της λεωφόρου Ελ. Βενιζέλου.
Ζητούμενο των πελατών ήταν η ριζική ανακαίνιση αλλά και συνολικά η διαμόρφωση μιας νέας και αναγνωρίσιμης ταυτότητας για την επιχείρηση. Το πρόβλημα στο οποίο κλήθηκαν να απαντήσουν οι αρχιτέκτονες ήταν η υπερσυγκέντρωση της πληροφορίας σε έναν περιορισμένο χώρο 50 τετραγωνικών μέτρων. Το πλήθος διαφορετικών στοιχείων υποδομής, σταντ γυαλιών, πάγκοι, συρτάρια, έπιπλα, φωτιστικά σώματα, εμφανή συστήματα κλιματισμού, σε συνδυασμό με μια μεγάλη ποσότητα ετερογενους προϊόντος για έκθεση, «δημιουργούσαν ένα περιβάλλον κουραστικό για τον χρήστη και ελλειπές για την ανάδειξη του προϊόντος – που από μόνο του καλύπτει ένα ευρύ φάσμα υλικών και χρωματικής παλέτας», όπως περιγράφουν την εικόνα που είχαν να αντιμετωπίσουν και να αλλάξουν.
Η αρχιτεκτονική σύνθεση βασίστηκε στην ιδέα της αφαίρεσης όλων -κατά το δυνατόν- των στοιχείων υποδομής και η θεώρηση της ίδιας της μονάδας του προϊόντος ως δομικό στοιχείο, η επανάληψη του οποίου παράγει αρχιτεκτονικό χώρο.
Ο χώρος αποδομήθηκε, και οι οχτώ κατακόρυφες και οριζόντιες επιφάνειες που προέκυψαν, ομαδοποιήθηκαν σε τέσσερα ζεύγη επιφανειών διαφορετικής υλικότητας με ξεκάθαρα διαφοροποιημένη λειτουργία, που στο σύνολό τους δημιουργούν έναν χώρο καθαρό, εύκολα αναγνώσιμο και λειτουργικό.
Το πρώτο ζεύγος επιφανειών -που καλύπτει την όψη και τη μια βασική πλευρά του καταστήματος- είναι ένα μεταλλικό πλέγμα σχεδιασμένο για να υποδέχεται τα γυαλιά ηλίου, τους απαραίτητους για τη λειτουργία του καταστήματος καθρέφτες και τα λογότυπα των εταιρειών. «Η μεταλλική αυτή κουρτίνα παράχθηκε απο τον πολλαπλασιασμό μιας αρχικής μονάδας -στην κλίμακα ενός ζευγαριού γυαλιών- και στο σύνολό της παραπέμπει στο αρχετυπικό δομικό στοιχείο μιας μπατικής τοιχοποιίας. Η αυστηρή αυτή δομή επιτρέπει τον μεγαλύτερο βαθμό ελευθερίας και ανανέωσης του τρόπου έκθεσης των γυαλιών».
Απέναντι από τον τοίχο του πλέγματος χωροθετήθηκαν τα γυαλιά οράσεως. Χρησιμοποιήθηκαν τα υπάρχοντα συρτάρια χωρητικότητας 500 ζευγαριών που ήταν διασπαρτα σε όλες τις πλευρές του μαγαζιού, αποτελώντας πλέον όχι μεμονωμένα έπιπλα αλλά τμήμα μιας καθαρής λευκής κατακόρυφης επιφάνειας που χρησιμοποιείται παράλληλα και για έκθεση. Η λευκή επιφάνεια αναδιπλώνεται για να δημιουργήσει το δάπεδο όπου ένα μεταλλικό τραπέζι τριών μέτρων εξυπηρετεί τη δοκιμή των γυαλιών.
Το τρίτο ζεύγος επιφανειών είναι ένα Γ από ενιαία επιφάνεια καθρέφτη μήκους τεσσάρων μέτρων η οποία τυλίγει το υπάρχον πατάρι σχεδόν εξαφανίζοντάς το. «Η ανακλαστική αυτή επιφάνεια πολλαπλασιάζει τις διαστάσεις του χώρου και σε συνδυασμό με μια γραμμική άλλη ανακλαστική επιφάνεια στο δαπεδο δημιουργεί μια αέναη επανάληψη του πλέγματος, οδηγώντας τον χρήστη να αποτραβηχτεί από το χάος που ξεδιπλώνεται μπροστά του και να επικεντρωθεί στο προϊόν».
Το ζήτημα του φωτισμού αντιμετωπίστηκε επίσης με τη λογική της αφαίρεσης, μετατρέποντας τις υπάρχουσες επιφάνειες σε ενιαίες φωτιστικές επιφάνειες και αποφεύγοντας την πληθώρα αντικειμένων και φωτεινών πηγών.
Στην πρόσοψη, μια φωτιζόμενη όψη από μια λευκή και μια χάλκινη διάτρητη λαμαρίνα, δημιουργεί την αίσθηση του βάθους, καθώς οι σκιές της μεταβάλλονται ανάλογα με το σημείο προσέγγισης και την ώρα της ημέρας. Η διάτρηση έχει βασιστεί στο μοτίβο του πλέγματος και λειτουργεί ως «προοίμιο» του εσωτερικού.
Το πλέγμα, οι ανακλαστικές και οι φωτιστικές επιφάνειες, η απουσία του χρώματος, η πλήρης απουσία σκιών, η ελάχιστη παρουσία αντικειμένων (εκτός των γυαλιών), τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα και οι αντανακλάσεις τους «συντελούν στη δημιουργία ενός χώρου σχεδόν μη ρεαλιστικού, απόκοσμου και συμβολικού με σκοπό την ανάδειξη και την συγκέντρωση του βλέμματος στο γνώριμο προϊόν που προσφέρεται σε ποικιλία και το κατάστημα επιδιώκει να προβάλει», καταλήγουν οι αρχιτέκτονες.
Περισσότερες πληροφορίες για το αρχιτεκτονικό γραφείο θα βρείτε εδώ.
