Πιθανόν όσο διαβάζεις αυτό το κείμενο να απολαμβάνεις τις πρώτες ηλιόλουστες μέρες της Άνοιξης αραχτός στο μπαλκόνι, ή να παρατηρείς, με ζήλια, από το παράθυρο του γραφείου, τον κόσμο να λιάζεται στο διπλανό καφέ. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που θυμούνται με νοσταλγία τις χιονισμένες ημέρες του χειμώνα, τις περιπέτειες στο βουνό, την πούδρα, τα σκαψίματα στο χιόνι, τα άλματα με το σανίδι, τις τούμπες, το κρύο και το άραγμα στο τζάκι μέχρι το επόμενο session.
Στις 4 και 5 Απριλίου, το #Parkoluna6 Snowboard Fest, φιλοξένησε όλους εκείνους τους οπαδούς του χιονιού, που ήθελαν να αποχαιρετήσουν την χειμερινή σεζόν, με τις καλύτερες συνθήκες. Ο ήλιος ήταν πιστός στο δεύτερο ραντεβού του, μιας και το χιονόνερο χάλασε τα αρχικά σχέδια των διοργανωτών, και το διήμερο έμεινε αξέχαστο σε όσους βρέθηκαν στο Χιονοδρομικό Κέντρο της Βασιλίτσας. Η ομάδα ξετρελάθηκε τόσο με την εμφάνιση του δυνατού ήλιου, που έστησε ένα καλοκαιρινό σκηνικό στο βουνό, με φόντο τις ολόλευκες κορυφές. Snowboarders με μαγιό, φοίνικες, φουσκωτοί καρχαρίες, μια παγωμένη πλαστική πισίνα, πολλή μουσική, σφηνάκια και μπύρες στο.. beach bar και πολλές ξαπλώστρες για άραγμα. Το πάρκο της Βασιλίτσας φόρεσε τα καλά του και ήταν έτοιμο να υποδεχτεί τους 41 riders. Στο πάνω section του πάρκου υπήρχε ένα Kicker ένα Hip και ένα Flat down box, ένα flat fat rail στην μέση, ενώ η πισίνα με ένα Flat Box ένα fat pipe over the pool, και τo Red Bull upbox συμπλήρωναν το set up (για τους γνώστες). Η διαδικασία ήταν απλή: Οι διαγωνιζόμενοι riders έπρεπε να περάσουν από όλα τα σημεία για να συγκεντρώσουν την μεγαλύτερη βαθμολογία.
Το parkoluna είναι εδώ και αρκετά χρόνια θεσμός για τους λάτρεις του snowboard. Πώς όμως έγινε από μια όμορφη ιδέα πράξη; Μιλήσαμε με τον Γεράσιμο Αβραμίδη, τον «γκουρού» του snowboarding, και μάθαμε τα πάντα για την ιστορική διαδρομή εκείνου και της παρέας του, από την άσφαλτο της Θεσσαλονίκης στην κορυφή της Πίνδου.
Τα πράγματα έχουν ως εξής: 34 χρόνια πριν, μια νεαρή παρέα έλιωνε τα ροδάκια των skateboards στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, όταν μια μέρα, αποφάσισαν να πειραματιστούν με μια μεγαλύτερη σανίδα σε ένα ψυχρότερο περιβάλλον. Έτσι, χωρίς δεύτερη σκέψη, φόρεσαν αδιάβροχα μπουφάν, γάντια και σκουφιά, προμηθεύτηκαν τον κατάλληλο εξοπλισμό και πήραν τα βουνά. «Στις κορυφές υπήρχε τότε άπειρο χιόνι και εμείς, οι πρώτοι που ανακαλύψαμε το snowboard στην Ελλάδα, περνούσαμε υπέροχα, γνωρίζαμε νέες εμπειρίες και ταξιδεύαμε συνεχώς. Από το άγριο Chamonix Valle de Blanche στην Γαλλία μέχρι την ήρεμη Νέα Ζηλανδία. Κανείς δεν φανταζόταν πως θα εξελισσόταν η σκηνή του snowboarding στην χώρα μας».
Η κεφάτη αυτή παρέα επισκέφθηκε όλα τα χιονοδρομικά της Ελλάδας και τελικά έγινε μόνιμη στο Χιονοδρομικό Κέντρο Βασιλίτσας, λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη τους. Για τον Γεράσιμο, αυτό είναι και το καλύτερο βουνό της Ελλάδας αφού έχει πολύ καλό τερραίν, είναι εύκολα προσβάσιμο, έχει καλή ποιότητα και ποσότητα χιονιού, μεγάλη για την χώρα μας ετήσια λειτουργία, και όλα αυτά σε ένα ειδυλλιακό περιβάλλον. Λίγα χρόνια μετά, το 1997, και όσο η παρέα συνέχιζε να τσουλάει στις πλαγιές της αθάνατης Πίνδου, οργάνωσαν το πρώτο «Big Air Event», μια γιορτή του snowboard, με διαγωνισμούς και πολλά παρτι. Η ομάδα δεν άργησε να εγκαταστήσει εκεί το πρώτο Halfpipe, δίνοντας έτσι ζωή στο snowpark της Βασιλίτσας, που πήρε το όνομα Parkoluna. «Για να εξελιχθεί σε έναν πραγματικό freeride παράδεισο χρειάζονται μερικές έξυπνες ιδέες, λίγα λεφτά και πολύ όρεξη. Δυστυχώς είναι λίγοι εκείνοι που αμείβονται από τα Χιονοδρομικά Κέντρα, γιατί οι υπεύθυνοι δεν το πήραν ποτέ στα σοβαρά, ώστε να επενδύσουν σε ένα αξιόλογο πάρκο. Σκέψου πόσο θα βοηθούσε κάτι τέτοιο τον τουρισμό. Είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι όπου υπάρχει snowpark η προσέλευση του κόσμου είναι πολύ μεγαλύτερη.»
Άλλωστε η επένδυση σε ένα πάρκο, είναι επένδυση και για τον αθλητισμό. Ο Γεράσιμος γνωρίζει πολλούς καλούς riders και παραδέχεται πως υπάρχει δυνατή σκηνή snowboarding στην Ελλάδα. «Δυστυχώς δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές ή ανάλογα πάρκα, ώστε να έχουν την ευκαιρία να προπονηθούν, να εξελιχθούν και να μπορέσουν έτσι να ανταγωνιστούν την ευρωπαϊκή σκηνή.»
Τα τελευταία χρόνια είναι πολλοί εκείνοι που ανεβαίνουν στο βουνό, με όρεξη να μάθουν καλό snow και τελικά ”κολλάνε” σε αυτό. Εξελίσσεται από ένα απλό χόμπι σε τρόπο ζωής! «Free spirit και αγάπη για το βουνό. Αυτά τα στοιχεία είναι αρκετά για κάποιον που θέλει να ξεκινήσει.», μου λέει ο Γεράσιμος και προσθέτει, «Είναι και αυτά τα ανάμεικτα συναίσθημα που έχεις όταν κατεβαίνεις την κορυφή με τη μια. Από έκσταση μέχρι τρόμος. Συναισθήματα που σε εθίζουν».
Τι γίνεται όμως όταν λιώνουν τα χιόνια; ο Γεράσιμος δεν χαλαρώνει ποτέ. Συνεχίζει να κατεβαίνει βουνά με το Mountain Bike του, κάνει freeride ποδήλατο, wakeboard, skateboard, ταξίδια και ενίοτε.. baby sitting. Και φυσικά ασχολείται με το κατάστημά του, γνωστό σε όσους ασχολούνται με extreme sports, το Micro Xtreme, μαζί με τη σημαντική βοήθεια του υπόλοιπου crew, με τον Άρη, τον Καρέ, τον Γιαννάκη και τον Ιωακείμ . «Αν με ρώταγες πριν 25 χρόνια τι θα ήθελα να κάνω στην ζωή μου θα σου απαντούσα skateboard και snowboard. Απλά πράγματα. Γιαυτό λοιπόν αποφάσισα να ανοίξω ένα μαγαζί σαν το Μicro Xtreme, όπου θα μπορεί ο κάθε rider να βρει αυτό που χρειάζεται, με τη βοήθεια ανθρώπων που έχουν τεράστια εμπειρία στο χώρο.»
και ένα σοβαρό βίντεο για το τέλος, με τους αθλητές που έκλεψαν την παράσταση:
