Όλοι έχουμε χρησιμοποιήσει κάποια στιγμή στη ζωή μας τουλάχιστον κάποιο emoticons. Και όταν λέω «όλοι», το εννοώ, ιδίως από τη στιγμή που μέχρι κι η μαμά μου άρχισε να εμπλουτίζει τα μηνύματά της με τέτοια. Τι είναι τα emoticons; H λέξη αποτελεί προϊόν της ένωσης του “emotion” και του “icon”, εικονίδιο που δείχνει συναίσθημα σε ελεύθερη μετάφραση. Οι περισσότεροι τα έχουμε κατά νου σαν αυτές τις μικρές φατσούλες που χρησιμοποιούμε στις διάφορες πλατφόρμες chatting και messaging, συμπληρώνοντας τον λόγο μας ή πολλές φορές αντ’ αυτού. Αν νομίζετε βέβαια πως εμφανίστηκαν εκεί γύρω στο 2000, κάνετε τεράστιο σφάλμα…
«Αιώνια» emoticons 😛
Η πρώτη νύξη για τη θέσπιση των emoticons, έστω κι αν η λέξη τότε δεν υφίστατο καν, έγινε το 1912 από τον Ambrose Bierce, Αμερικάνο δημοσιογράφο ο οποίος και πρότεινε οι προτάσεις με χιουμοριστικό ή ειρωνικό ύφος να συνοδεύονται στο τέλος από το σύμβολο ‿ (μια παρένθεση περιστρεμμένη κατά 90 μοίρες δεξιόστροφα). Το 1862 βέβαια, το κείμενο λόγου που εκφώνησε ο Abraham Lincoln περιείχε τη φράση (applause and laughter;) αν και εκείνος ο συνδυασμός ελληνικού ερωτηματικού και παρένθεσης στο τέλος, ποτέ δεν αποσαφηνίστηκε αν είχε γίνει ηθελημένα ή επρόκειτο απλά για τον «δαίμονα του τυπογραφείου». Αν θέλετε, πάμε και πιο πίσω, στο 1857, όταν σύμφωνα με το National Telegraphic Review and Operators Guide (τον οδηγό πάσης φύσεως κωδίκων για τις ΗΠΑ), ο αριθμός 73 σήμαινε “love and kisses” («αγάπη και φιλιά» που στη συνέχεια αποδόθηκε ως «χαιρετίσματα»).
Το 1963 ο καλλιτέχνης Harvey Ball επινόησε, δουλεύοντας πάνω σε μια καμπάνια μιας ασφαλιστικής εταιρείας, τη χαρακτηριστική κίτρινη φατσούλα που χαμογελά, δηλαδή το πρώτο “smiley face” ή πιο απλά “smiley”. Σκοπός του ήταν να τονώσει το ηθικό των εργαζόμενων της εταιρείας, κάτι που με δεδομένη τη διαχρονική του επιτυχία, δεν δυσκολεύτηκε και ιδιαίτερα να καταφέρει. Τα πρώτα πραγματικά emoticons όμως δημιουργήθηκαν πολλά χρόνια αργότερα: στις 19 Σεπτεμβρίου του 1982 o Scott Fahlman, ερευνητής επιστήμονας του πανεπιστημίου Carnegie Mellon, πρότεινε με έγγραφό του τη χρήση των emoticons 🙂 και :-(. Από τότε κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι, τα δύο συμβολάκια του Fahlman αυξήθηκαν σε τραγικό βαθμό, πολλά εξ’ αυτών απέκτησαν και ουκ ολίγες παραλλαγές (ένα παράδειγμα είναι το 🙂 το οποίο το συναντάμε και ως :), :-] και :] ενώ μετεξελίχθηκε και στο 😀 που με τη σειρά του έγινε =D) και κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα.
Το Facebook ήταν εκείνο που έβαλε για τα καλά την εικόνα στο chatting και το messaging. Πόσα κλειστά μάτια και πόσα χαμογελάκια να ‘χουν συνοδέψει τις ατάκες μας…; Άπειρα.
Emoticons ιντερνάσιοναλ ^_^
Τα emoticons με τα χρόνια δεν εμπλουτίστηκαν απλά αλλά έγιναν κομμάτι της σύγχρονης ποπ κουλτούρας. Η απήχηση που είχαν στη νεολαία, τα κατέστησε άμεσα δημοφιλή στις τάξεις της, την ώρα που η χρήση τους είχε αρχίσει να διαδίδεται ευρέως στο διαδίκτυο. Τα emoticons συνδέθηκαν άρρηκτα με την περίφημη l33tsp34ak (ή leetspeak, από το “elite” και το “speak”, ήτοι η διάλεκτος των «εκλεκτών», των μυημένων στα μυστικά του ίντερνετ και των διαδικτυακών παιχνιδιών), συμπληρώνοντάς τη. Φυσικά emoticons δεν είναι μόνο τα όσα μπορούμε να γράψουμε οι ίδιοι πατώντας δυο-τρία κουμπιά στο πληκτρολόγιό μας. Υπάρχουν πολλά άλλα, σχήματα, σχεδιάκια, που μπορούμε απλά να εισάγουμε σε κάποιο κείμενο ή μήνυμα. Σύμφωνα με τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό Unicode Consortium, περισσότερα από 63 emoticons περιλαμβάνονται στο πρωτόκολλο Unicode (αναγνωρίζονται δηλαδή από ηλεκτρονικές συσκευές, ανεξαρτήτως λειτουργικού, προγραμμάτων, πλατφόρμας και αρχιτεκτονικής) καθιστώντας τα έτσι επίσημα αναγνωρισμένα σε όλο τον κόσμο.
Εννοείται πως τα δημοφιλέστερα emoticons είναι εκείνα που οι περισσότεροι μπορούμε να γράψουμε κι οι ίδιοι στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή, του tablet ή του κινητού μας. Εν τάχει οι «φίρμες»:
Χαρά: 🙂 🙂 :] :^) =) =] 8) :o) ^_^
Γέλιο: 😀 😀 =D 8D x-D xD =3 :-))
Λύπη: 🙁 🙁 :/ :-c :-< :[ :-[
Κλάμα: :’( :’-(
Γλώσσα έξω: 😛 :p 😛 :-p :b :-b
Έκπληξη o.0 8-0 0.0 o_0 0_0 😮 😮
Φιλί: :* :^* ( ‘}{‘ ) x xxx
Κλείσιμο ματιού: 😉 😉 ;] ;-] ;D
Emoji κανείς; Επιστήμη τα ‘χουν κάνει οι άτιμοι, όχι αστεία.
Από τα emoticons στα emoji :D
Από τα όσα έχετε διαβάσει ως τώρα, θα έχετε καταλάβει λογικά πως τα emoticons είναι δυτικής προελεύσεως. «Και οι Ιάπωνες;», θα αναρωτηθεί κανείς. Σιγά που οι uber-geek Γιαπωνέζοι δεν θα είχαν τη δικιά τους ιστορία με τη διαφορά πως όπως και με καθετί γιαπωνέζικο, άργησε να βρει τον δρόμο για τον υπόλοιπο πλανήτη. Η ιαπωνική μόδα λέγεται emoji και ουσιαστικά αποτελεί συνδυασμό των λέξεων «εικόνα» και «χαρακτήρας» (e + moji αντίστοιχα). Μην περιμένετε τίποτα Κάντζι και άλλα τέτοια απωανατολίτικα. Για σχεδιάκια πρόκειται, πολύ πιο λεπτομερή και πολύχρωμα σε σχέση με τα σχετικά απλοϊκά emoticons, κάτι απόλυτα λογικό αν αναλογιστούμε πως δημιουργήθηκαν το 1998 (κατά κάποιους το 1999) από τον Shigetaka Kurita, ερευνητή της NTT DoCoMo ο οποίος δούλευε πάνω στο i-mode, την ιντερνετική πλατφόρμα της εταιρείας που τότε διένυε τα πρώτα της βήματα, προκειμένου να διευκολυνθούν έτσι οι χρήστες στη μεταξύ τους επικοινωνία. Στην πορεία βέβαια αποτέλεσαν και USP για το προϊόν της DoCoMo, έστω κι αν μετέπειτα υιοθετήθηκαν από πληθώρα εταιρειών, υπηρεσιών και προϊόντων, παίρνοντας έτσι τη θέση τους –και- στην ιαπωνική ποπ κουλτούρα.
Τα emoji πάντως έγιναν πολύ πιο γρήγορα παγκοσμίως αποδεκτά απ’ ότι τα emoticons. Το σύστημα Unicode, που λέγαμε πιο πάνω, περιλαμβάνει στην έκδοση 6.0 περί τους 722 χαρακτήρες ενώ στην έκδοση 7.0 θα προστεθούν άλλα 250 συν-πλην. Τα emoji στοχεύουν καθαρά στη διευκόλυνση της διαδικτυακής επικοινωνίας. Ούτε συναισθήματα, ούτε τίποτα. Σύμφωνοι, απεικονίζουν και τέτοια αλλά κατά βάση, δουλειά τους είναι να γλιτώνουν τους χρήστες από την άσκοπη πληκτρολόγηση λέξεων και προτάσεων. Ξεκινούν δε από τα απολύτως βασικά (ξέρετε, χαμογελάκια, προσωπάκια, ήλιοι, αστέρια και τα ρέστα) και φτάνουν σε κάτι απίθανες δημιουργίες του τύπου ένα μάτσο χαρτονομίσματα με φτερά, ένα μουστάκι ή ένα σπίτι με κήπο. Τελευταία ολοένα και περισσότερα από δαύτα περιλαμβάνονται σε δημοφιλείς πλατφόρμες chatting και messaging. Σημειώστε ότι «αυτοκολλητάκια» σαν κι αυτά που έχουν το Viber και το Facebook, μολονότι βασίζονται στην ίδια λογική με τα emoji, εντούτοις είναι απλά «απομιμήσεις» τους.
Πέραν της «χαριτωμενιάς» του όλου πράγματος, όσοι τα χρησιμοποιούν αναγνωρίζουν τη λειτουργικότητά τους. Για να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται, σε έρευνα που διεξήχθη πέρυσι στις ΗΠΑ, το 74% των ερωτηθέντων απάντησε πως χρησιμοποιεί τα emoji. Για τη δε Κίνα, το ποσοστό αυτό ανήλθε την ίδια χρονιά στο 82%. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι τα emoji είναι τα σύγχρονα ιερογλυφικά με τη διαφορά ότι ταιριάζουν πολύ περισσότερο στο lifestyle του σύγχρονου ανθρώπου: με τη ζωή του τελευταίου να εξελίσσεται πλέον σε ταχύτατους ρυθμούς, ήταν επιβεβλημένο να βρει τον τρόπο να γράφει όσο γρήγορα μιλάει. Ε, να ‘ναι καλά οι Ιάπωνες, τα κατάφερε.
