Υπάρχουν τα τυπικά μαγαζιά του κέντρου της Αθήνας, υπάρχει και το Blue Fox στη Νεάπολη των Εξαρχειων. Πηγαίνεις στην οδό Ασκληπιού για ένα χαλαρό ποτό και καταλήγεις να χορεύεις με αρκετούς, μυημένους λη μη, rock ‘n’ roll, swing, jive βουτώντας στο χωροχρόνο. Ήχοι και αισθητική που αναβιώνουν μία εποχή, εκείνη των ‘40s και ‘50s, που αρκετοί θα χαρακτήριζαν ρετρό, ενώ ακόμη περισσότεροι θα την κατέτασσαν στη σφαίρα του «κλασικού».
Κάπως έτσι, υπό τους ήχους του Elvis, μεσάτα φορέματα και κομψές φούστες «κόβουν» στροφές στις πίστες και επανέρχονται στη μόδα, προκαλώντας «ανασκαφές» στις ντουλάπες μαμάδων, γιαγιάδων, θείων. Ρούχα που φορούσαν πριν μισό περίπου αιώνα αλλά παραμένουν διαχρονικά, σαν εκείνο που σχεδίασε για τη φίλη του Audrey Hepburn στο Breakfast At Tiffany’s το 1961 ο Hubert de Givenchy και έμεινε στην ιστορία ως το «μικρό μαύρο φόρεμα» (που κάθε κυρία θα έπρεπε να έχει στην ντουλάπα της).
Επιστρέφοντας όμως στη δικιά μας δεκαετία, ας μεταφερθούμε από την 5th Avenue της Νέας Υόρκης –όπου βρισκόταν το Tiffany’s- στην οδό Ερεχθείου στην Αθήνα. Εκεί, σε ένα διαμέρισμα του 1ου ορόφου, στο νούμερο 28, δύο κοπέλες, η Ντόρα και η Χρύσα διαμορφώνουν την δική τους «vintage» κουλτούρα. Οι δύο φίλες, με καταγωγή από την Ικαρία, βρίσκονται πίσω από τη Lazy D.
Το ατελιέ τους είναι γεμάτο χρώματα, έχει παντού λουλούδια, και φυσικά δεσπόζουν τα φορέματα και οι φούστες που σχεδιάζουν. Και πανταχού παρών είναι ο Elvis, από τις μεταξοτυπίες της Ντόρας μέχρι μινιατούρες – δώρα φιλων. Η αισθητική του χώρου, από τα στοιχεία της διακόσμησης μέχρι τις κούπες του καφέ και τη μουσική που ακούγεται από τα ηχεία δε θυμίζει σε τίποτα το σήμερα. Είναι σαν μπήκες στη είσοδο το 2014 και να βγήκες στο σαλονάκι τους μερικές δεκαετίες πριν. «Η ενασχόληση ξεκίνησε σαν χόμπι πριν τρία χρόνια. Ουσιαστικά μάθαμε μόνες μας να ράβουμε και σε κάποια φάση που απολυθήκαμε και οι δύο από τις δουλειές μας, κάναμε τη Lazy D. Ήταν μία μοναδική ευκαιρία να ασχοληθούμε με κάτι που πραγματικά μας άρεσε και άρεσε τελικά και στον κόσμο».
Πού ξεκινάει και πού τελειώνει το “vintage”; Μπορεί να οριοθετηθεί κάπως χρονικά ή είναι οτιδήποτε δεν ανήκει, ας πούμε, στην τρέχουσα δεκαετία; «Τα ρούχα μας δεν είναι vintage, ούτε και τα πατρόν είναι του “τότε”. Τα έχουμε προσαρμόσει στον σύγχρονο σωματότυπο και επιδιώκουμε κυρίως να είναι φορέματα θηλυκά και χαρούμενα, αναδεικνύοντας σημεία που τόσο καιρό κρύβονταν». Κάπως έτσι, με υφάσματα εγχώρια αλλά και από την Αμερική, την Ιαπωνία και τη Χαβάη δημιουργούνται φορέματα που φτάνουν μέχρι το γόνατο, δένουν πίσω από το λαιμό, σχηματίζουν καρδιά στην πλάτη σε πολλά διαφορετικά σχέδια που φτάνουν να γίνονται ονειρεμένα. Τα φορέματα αυτά, βέβαια, δεν είναι βγαλμένα μόνο από την Αμερική του «τότε». «Μερικά από τα ρούχα που φτιάχνουμε, θα μπορούσαμε να τα βρούμε και στο χωριό μας στην Ικαρία και οπουδήποτε. Η διαφορά υπήρχε στο πνεύμα της εποχής περισσότερο», προσθέτουν τα κορίτσια.
Εξάλλου, το vintage look που –όπως περιγράφεται από τις Lazy D – έχει «την απαραίτητη φρεσκάδα, χωρίς υπερβολές», είναι για πολλούς σημείο των καιρών, επιταγή της μόδας. Ή μήπως όχι; «Σίγουρα η τρέλα με το vintage είναι μόδα που θα παρέλθει. Λίγα όμως κομμάτια είναι εκείνα που θεωρούνται πλέον κλασικά. Μπορούν να φορεθούν ανά πάσα δεκαετία». Το δικαίωμα στο vintage βέβαια δεν δίνεται μόνο στις γυναίκες. Μπορεί το 90% των ρούχων που είναι κρεμασμένα στο ατελιέ να είναι γυναικεία, οι Lazy D όμως σχεδιάζουν και ανδρικά γιλέκα και εμπριμέ μεσάτα πουκάμισα για τις καλοκαιρινές σας εμφανίσεις.
Στις επιρροές τους, δε θα βρεις τα pin-up girls. Τα ρούχα που σχεδιάζουν είναι για όλες τις γυναίκες, άνετα και σε καμία περίπτωση υπερβολικά ή επιτηδευμένα προκλητικά. Το πιο όμορφο όμως είναι ότι ξεφεύγουν όντως από τα τυποποιημένα και μπορείς μαζι τους να διαλέξεις τα πάντα, σιγουρεύοντας ότι έχεις το ένα και μοναδικό κομμάτι που φτιάχτηκε ειδικά για σένα: ύφασμα, σχέδιο ακόμη και τα κουμπιά. Άλλωστε, εκτός από κάποια κομμάτια τους που υπάρχουν στο etsy, ο καλύτερος τρόπος να βρεις όλα όσα έχουν και να ανταλλάξετε ιδέες, είναι από κοντά. Φτάνοντας στην είσοδο της πολυκατοικίας που στεγάζεται το ιδίαίτερο ατελιέ τους το 2014, ανεβαίνοντας στον πρώτο και βγαίνοντας στο πολύχρωμο σαλονάκι του νοσταλγικού παρελθόντος.
