Σύμφωνα με ένα άρθροστο περιοδικό Epilepsia, οι δίαιτες πλούσιες σε πρωτεΐνες και λιπαρά και χαμηλής περιεκτικότητας σε υδατάνθρακες ήταν γνωστές από το 500 π.χ. γιατί τις χρησιμοποιούσαν ως θεραπεία για την επιληψία και εξακολουθούν μέχρι και σήμερα να συστήνονται. Η δίαιτα Atkins εφευρέθηκε το 1972, ως αποτέλεσμα της έρευνας με στόχο να βοηθήσει τα υπέρβαρα άτομα με υπέρταση. Πριν από την Atkins, οι γιατροί έδιναν στους υπέρβαρους ασθενείς τους διατροφικά σχήματα πολύ χαμηλά σε θερμίδες, με αποτέλεσμα να λιμοκτονούν. Έτσι όταν ανακάλυψαν ότι μια διατροφή υψηλή σε πρωτεΐνες και χαμηλή σε υδατάνθρακες είχε το ίδιο αποτέλεσμα, αλλά χωρίς να νιώθουν πείνα, την εφάρμοσαν αμέσως.
Ωστόσο σήμερα οι ειδικοί δεν προβληματίζονται τόσο, για το εάν όλες αυτές οι δίαιτες καταφέρνουν εντέλει να μειώσουν το σωματικό βάρος. Αλλά ανησυχούν ότι συμβάλουν στην εμφάνιση καρδιαγγειακών παθήσεων, διάφορων μορφών καρκίνου, στη μείωση της οστικής πυκνότητας και ότι επιδεινώνουν τα προβλήματα στους νεφρούς. Επίσης ένα άλλο πρόβλημα στις πρωτεϊνικές δίαιτες είναι ότι δεν έχουν μακροπρόθεσμα αποτελέσματα. Μελέτες έχουν δείξει ότι η γρήγορη απώλεια βάρος συνήθως οδηγεί σε μια επαναπρόσληψη των κιλών που χάθηκαν. Και αυτό συμβαίνει γιατί οι δίαιτες χαμηλών υδατανθράκων απαγορεύουν την κατανάλωση πολλών τροφίμων, με αποτέλεσμα να δημιουργείται το στερητικό σύνδρομο. Έτσι μετά την ολοκλήρωση τους οι περισσότεροι έχουν την επιθυμία να φάνε σε διπλάσια ποσότητα ό,τι τους απαγορεύτηκε.
Διαβάστε την συνέχεια του άρθρου στο Jenny.gr, κάνοντας κλικ εδώ.
