Στο Κολωνάκι, ένα διαμέρισμα του ’50 αναβιώνει την αίγλη της παλιάς Αθήνας

Με διάθεση να δημιουργήσουν έναν χώρο που συμπυκνώνει την αίγλη της παλιάς Αθήνας, οι αρχιτέκτονες Γιάννης Καραχάλιος και Ελισάβετ Πλαΐνη του γραφείου Plaini and Karahalios Architects επανασχεδίασαν ένα κομψό, κλασικό διαμέρισμα στην περιοχή του Κολωνακίου.

Η πολυκατοικία του 1958 είναι σχεδιασμένη από τον Ρέννο Κουτσούρη, έναν αρχιτέκτονα συνδεδεμένο με σημαντικά κτίρια του μοντερνισμού στον μεσοπόλεμο. Η συγκεκριμένη ακολουθεί την ύστερη κατεύθυνσή του, που χαρακτηρίζεται από έναν πιο διακοσμητικό και κλασικίζον ιδίωμα και αντικατοπτρίζει το πνεύμα της εποχής για την αστική πολυκατοικία.

Στο διαμέρισμα αυτό γίνεται εμφανές τόσο στην ιεράρχηση των χώρων όσο και στην επιλογή των υλικών και την επεξεργασία των λεπτομερειών. Οι άνετοι χώροι διημέρευσης και τα υπνοδωμάτια είναι ξεκάθαρα διαχωρισμένα από την κουζίνα. Οι κύριοι χώροι διαθέτουν αξιόλογα δρύινα δάπεδα, διακοσμητικά γύψινα για τις οροφές, συρόμενα ξύλινα κουφώματα και μάρμαρο για το λουτρό. Αντίθετα, οι βοηθητικοί χώροι έχουν κατεύθυνση πιο απλή και τεχνική, με δάπεδα από μωσαϊκό, ενώ είναι εμφανής η απουσία διακοσμητικών λεπτομερειών.

Η νέα αρχιτεκτονική μελέτη προβλέπει την διατήρηση της δομής και του ύφους, ενώ η ουσιαστική επέμβαση αφορά στην εξισορρόπηση της δυναμικής ανάμεσα στους κύριους και τους βοηθητικούς χώρους. Πιο συγκεκριμένα, στην περιοχή διημέρευσης και τα υπνοδωμάτια, τα υπάρχοντα στοιχεία όπως τα δρύινα δάπεδα, οι μεσόπορτες και τα εξωτερικά κουφώματα συντηρούνται.

Για τις μεγαλύτερες ανάγκες αποθήκευσης, προστίθενται δύο νέες κατασκευές. Στο καθιστικό δημιουργείται μια βιβλιοθήκη ενώ στην τραπεζαρία τοποθετείται μια σύνθεση μικτής χρήσης που περιέχει βιτρίνες, μπαρ και έπιπλο γραφείου. Οι ξύλινες κατασκευές γεφυρώνουν οπτικά τα γύψινα της οροφής με τα περίτεχνα εσωτερικά κουφώματα, δημιουργώντας ένα ενιαίο σύνολο που εντοιχίζεται στα δωμάτια.

Κατά ανάλογο τρόπο, το λουτρό, αν και ανακαινίζεται εξ’ ολοκλήρου, διατηρεί την υλική του κατεύθυνση με την επιλογή μεγάλων πλακών από μάρμαρο Νέστου.

Ο υλικός διαχωρισμός που υπήρχε μεταξύ της κουζίνας και των κυρίως δωματίων αμβλύνεται, αντανακλώντας την μετακίνησή της στη σύγχρονη κατοίκηση από δευτερεύοντα χώρο σε βασικό.

Η χρήση πιο πολύτιμων υλικών όπως μάρμαρο Carrara για τους πάγκους και γκρι Δαμάστας για την πλάτη, υποδηλώνει την αναβάθμιση της λειτουργίας.

Η βασική αρχιτεκτονική κατεύθυνση υπήρξε η διατήρηση όλων των αξιολόγων στοιχείων και υλικών, η ενίσχυση της αστικότητας του διαμερίσματος και η εξισορρόπηση του οπτικού αποτελέσματος όλων των χώρων, έτσι ώστε να αντικατοπτρίζεται η αλλαγή της λειτουργικής ιεραρχίας σε σχέση με τη δεκαετία του 1950.

Και είναι με την χρήση του λευκού εξ’ ολοκλήρου στο διαμέρισμα, που κάθε επιμέρους στοιχείο και κατασκευή δεν πραγματώνεται αποσπασματικά αλλά συμμετέχει σε ένα ενιαίο αφήγημα, αυτό της συνύπαρξης της σύγχρονης συνθήκης διαβίωσης με τη μνήμη ενός προϋπάρχοντος κελύφους.

Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για το γραφείο εδώ