Σουβέρ από τσιμέντο

Η Κατερίνα και η Εύη σε προσκαλούν να πάρεις τα πιο αγαπημένα κομμάτια της Αθήνας μαζί σου. Η πόλη απλώνεται μπροστά σου, αποσπασματική, ατελής αλλά και συμπαγής. Τσιμεντένια. Κάθε κομμάτι της είναι ξεχωριστό και όλα μαζί δημιουργούν τη μοναδική της εικόνα, αυτή που συνθέτουν οι δικές σου αναμνήσεις. Περίπατοι στην Ακρόπολη και στο λόφο του Φιλοπάππου, βόλτες στην Πλάκα και στον Εθνικό κήπο, νυχτερινές εξορμήσεις στου Ψυρρή, ζωντανεύουν μπροστά σου κάθε φορά που απολαμβάνεις τον καφέ σου.

Στο τελείωμα μιας Σαββατιάτικης βραδιάς στη τρέχουσα Μπιενάλε της Αθήνας, έμεινα να πίνω μπύρες στον πάγκο με την Κατερίνα Γρηγοροπούλου (IMAGINE THE CITY, Συνοικία Πιττάκη) και την Εύη Σουγκάρα (Lamb and Lamp , εργαστήριο αρχιτεκτονικής Κam των Χανίων) και κουβεντιάσαμε για τον πολυ-δημιουργικό του χαρακτήρα τους, την νέα ομάδα τους, και θέματα λιγάκι πιο προσωπικά.

Φίλες από την αρχιτεκτονική σχολή στο Βόλο, η Εύη και η Κατερίνα μοιράστηκαν τα κλιμακοστάσια και αγάπησαν από κοινού τα καλούπια. Μετά έφυγαν για μεταπτυχιακό στο Λονδίνο. Επέστρεψαν στην Αθήνα και μυήθηκαν στα μαγειρεύματα τσιμέντου. Παράλληλα με τη δουλειά τους σε (αρχιτεκτονικά) γραφεία για άλλους, είναι δύο γυναίκες που πάνω απ’ όλα αγαπούν να λερώνουν τα χέρια τους με διάφορα projects, κι έτσι δημιουργούν πριν από λίγους μήνες το brand name A Future Perfect από την ανάγκη τους για παιχνίδι και έκφραση μέσω των υλικών και των μορφών.Τα Athens fragments σουβέρ είναι τα παιδιά του A Future Perfect και η ιδέα βρίσκεται σε συνεχή εξέλιξη.

Τα μικροπράγματα χτίζουν καινούρια σύμπαντα. Την ασχήµια του τσιμέντου της πόλης μας πολλοί εµίσησαν, γι’ αυτό και οι δύο νεαρές γυναίκες φροντίζουν να αναβαθµίσουν την αισθητική του αξία.

Επίσης, να ξεκαθαρίσουμε κάπου εδώ, ότι α) τα σουβέρ δεν είναι πολυτέλεια είναι αναγκαιότητα. Πρέπει επιτέλους να προστατεύσουμε την αισθητική κληρονομιά των επίπλων μας. Β) Υπάρχουν αντικείμενα που τα χρησιμοποιούμε καθημερινά, και δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε σε αυτά μια συμβολική αξία. Ενα τυπικό τέτοιο παράδειγμα είναι το σουβέρ. Οι δύο τους γίνονται χείμαρρος όταν μιλάνε για το δημιούργημά τους.

Τι σημαίνει το A Future Perfect;

«Με την Εύη προσπαθούσαμε να καταλήξουμε ποιος θα ήταν ο τίτλος της ομάδας μας, κάποια στιγμή ακούστηκε το A Future Perfect, το ψάξαμε λίγο παραπάνω, το βρήκαμε αρκετά χιπστέρικο, κι άνοιξαμε μια σελίδα στο Facebook κάνωντας ένα μικρό τέστ», λέει η Κατερίνα. Άλλωστε το A Future Perfect είναι ένα όνομα που σου μένει εύκολα στη μνήμη κι αν λάβεις υπόψην το συσχετισμό του με τον τετελεσμένο μέλλοντα στη γραμματική των αγγλικών, άρα μάλλον στην περίπτωσή τους είναι διττός.

Πώς συστήθηκε η ομάδα;

«Ελλείψει δυνατότητας να κατασκευάσουμε τα ωραία μπετονένια κτίρια, σπίτια, πήραμε το τσιμέντο στη μικρή κλίμακα που μπορούμε να το διαχειριστούμε και να το αυτοχρηματοδοτήσουμε», σπεύδει να πει η Κατερίνα. «Μας αρέσει η μικρή κλίμακα, όπως και η ιδέα της μεταφοράς από την κλίμακα της πόλης, στην κλίμακα ενός μικρού αντικειμένου”, συμπληρώνει η Εύη. Eφαλτήριο για την ιδέα τους αυτή υπήρξε η έκθεση It’s all, oh so souvenir to me, που προσκαλούσε νέους δημιουργούς να στείλουν τις προτάσεις τους επαναπροσδιορίζοντας την έννοια του ελληνικού σουβενίρ ώστε το concept του να είναι λιγότερο αναπαραστατικό και λαογραφικό. Βέβαια, τα Athens fragments σουβέρ είναι αποτέλεσμα συστηματικής μελέτης του υλικού από τις δύο τους, καθώς επίσης και της ευγενής παροχής συμβουλών από φίλους.

Τι γέννησε την ιδέα;

Τα κορίτσια εξηγούν: «Το εγχείρημα ξεκίνησε έπειτα από μια συζήτηση. Πάνω στην κουβέντα σκεφτήκαμε ότι θα ήταν ενδιαφέρον να μπούμε στη λογική του τουρίστα που επισκέπτεται την Αθήνα, κάνει βόλτες στην Πλάκα μονίμως μ’ ένα χάρτη στο χέρι. Και μετά θέλει να ανακαλέσει τη βόλτα του/της εκεί.» «Έτσι μιλήσαμε με φίλους εικαστικούς και με μηχανικούς που φτιάχνουν καλούπια για ανταλλακτικά, προκειμένου να φτιάξουμε ‘σουπλαδάκια’ από τσιμέντο αποδίδοντας πάνω τους έναν τρισδιάστατο χάρτη του κέντρου της Αθήνας. Με απώτερο σκοπό να αφηγηθούμε κάτι από την πόλη, πολύ παραπάνω από το τσιμέντο, δηλαδή το υλικό που τη χαρακτηρίζει.» «Έπειτα παρουσιάσαμε την ιδέα, η οποία έγινε αποδεκτή με αρκετό ενθουσιασμό».

Το ότι δουλεύουν με αυτό το συγκεκριμένο υλικό υποθετικά κάνει το έργο τους πιο δύσκολο;

«Προσπαθούμε όμως, όσο γίνεται περισσότερο να εισάγουμε στοιχεία τα οποία προσδίδουν στο αντικείμενο μια κάπως πιο ‘ανάλαφρη’ διάθεση», μου ανταπαντά η Κατερίνα. Συζητάμε γενικότερα για το τσιμέντο κι η Κατερίνα μαρτυρά τη συνταγή: φτιάχνουν το μείγμα, το οποίο το καλοκαίρι θέλει μια μέρα σε θερμοκρασία δωματίου για να πήξει, τώρα, λίγο περισσότερο. «Το τσιμέντο έχει παίξει πολύ τα τελευταία χρόνια αλλά είναι δύσκολο να μεταφέρεις αντικείμενα από τσιμέντο λόγω του βάρος τους. Κτηριακά πάει καλύτερα σε μεγάλες εγκαταστάσεις, δεν σπάει εύκολα, γιατί στο κτήριο το βρέχεις, το μοντάρεις,… τα πρώτα κομμάτια σουβέρ που φτιάξαμε…έσπασαν.» «Κάναμε πολλές δοκιμές», συνεχίζει η Έυη, «και καταλήξαμε ότι χρησιμοποιώντας ίνες προπυλενίου, δημιουργείται ένα πλέγμα που κάνει το αντικείμενο ανθεκτικό».

Τι ποσά παίζουν;

«38-39 ευρώ για όλο το σετ που αποτελείται από έξι κομμάτια σουβέρ, μαζί μ’ έναν έντυπο χάρτη της Αθήνας, δώρο σε κάθε αγορά του κόσμου.

Ποιες είναι οι φιλοδοξίες τους;

«Αυτό το διάστημα έχουμε επικεντρωθεί σε προτάσεις για να επικοινωνήσουμε το προιόν και ακόμη, θα συμμετάσχουμε σε κάποια pop-up μαγαζια, στη Νέα Υόρκη και τη Νορβηγία», αναφέρει η Κατερίνα. «Μας ενδιαφέρει όμως πολύ να συνεχιστεί αυτή η ιδέα υπό την μορφή μίας μεγαλύτερης εγκαταστάσης», προσθέτει κι η Εύη. Προς το παρόν βρίσκονται σε ένα δημιουργικό brainstorming, σε συζητήσεις για ενδιαφέρουσες συνεργασίες (π.χ.έχουν σκεφτεί να κάνουν πρόταση για σοκολάτα-με τον χάρτη της Αθήνας σε εργοστάσιο ή εργαστήρια σοκολάτας).

Αλήθεια, πώς βλέπουν την Ελλάδα σήμερα;

Με την επιστροφή τους στην Ελλάδα το 2008 -η οποία συνέπεσε με το πάγωμα της οικοδομικής δραστηριότητας- το πεδίο δράσης έγινε αναγκαστικά πιο ευρύ: «Κάνουμε πολλές δουλείες ταυτόχρονα, αρκετό εθελοντισμό, αλλά καμία απασχόληση δεν παραμένει βιώσιμη παρά μόνο αν μας αρέσει.» Ποια θα είναι, λοιπόν, η δική τους εναλλακτική διανομή; «Νομίζω ότι δεν θα ‘θελα να φύγω από την Αθήνα, δεν γίνεται να σε διώξουν από την πόλη σου όσο κι αν έχει επιβαρυνθεί αυτή η κατάσταση», αρχίζει η Εύη. Η Κατερίνα μου εκμυστηρεύεται κάτι για την Real Estate αισθητική που θέλει ν’ αλλάξει στο μέλλον. «Κάνουμε 42 πράγματα ταυτόχρονα, καθημερινά, αλλά όταν γυρνάς σπίτι και κάνεις τα μείγματα και φτιάχνεις τα καλούπια σου νιώθεις χαρούμενη», καταλήγουν κι οι δύο. Η παιδεία του αρχιτέκτονα υπό εξαιρέσεις συνδυάζει και τη γνώση άλλων τεχνών. Αρχιτέκτων και δομικός χτίστης εδώ, συνεργούν στoν δημιουργικό μετασχηματισμό του τσιμέντου. Το A Future Perfect δίδυμο, περικλείει έναν σπάνιο συνδυασμό που μας εμπνέει, την παιδική αισιοδοξία φιλτραρισμένη από την ενήλικη υπευθυνότητα στο ντιζάιν.

Η δημιουργική φυγή είναι σημαντική, φέρνει ισορροπία , αποσυμπίεση και έχει γεννήσει μεγάλα έργα. Θαυμάζω τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν τη λογική, που διατηρούν τον ενθουσιασμό τους για αυτό που διάβασαν κι ονειρεύτηκαν, που τους αρέσουν τα δύσκολα. Είναι ελπιδοφόρο να βλέπεις νέα πρόσωπα να μην επαναπαύονται με τα χρόνια αλλά να παραμένουν αγύριστα κεφάλια. Είναι καιρός για πληθωρικές προσωπικότητες, που έχουν μάθει να διαχειρίζονται το σημαντικό σκηνικό εκτόπισμα.