Οι Liebe και η στροφή στο italodisco

Η εναλλακτική ιντελιγκέντσια στην αρχή τους υποδέχτηκε ως το electro side project του Γιώργου Μπέγκα, μπροστάρη των indie-pop αντιηρώων της Θεσσαλονίκης Five Star Hotel (με το αξεπέραστο “Underground” να εξακολουθεί να θεωρείται αρκετά πια χρόνια μετά την κυκλοφορία του ως το καλύτερο indie pop single ανά την επικράτεια, στους αιώνες των αιώνων, αμήν). Έλα μου όμως που με την ηλεκτρονική μαεστρία του Δήμου Ζαχαριάδη οι Liebe από το πουθενά και χωρίς κανένα απολύτως “δόντι”, κατάφεραν να μπουν στο πιο-heavy-δε-γίνεται rotation κάθε fm ή web σταθμού με mainstream προδιαγραφές, και όλο αυτό μόνο και μόνο γιατί χωρίς το παραμικρό κόμπλεξ γράφουν και παίζουν “μουσική για τις μάζες”, που έλεγαν κάποτε και οι Depeche Mode. Για να φτάσουν σήμερα, στροφάροντας περισσότερο προς italo disco μεριά, να κυκλοφορούν το Airport που ακόμη και οι υποψιασμένοι μπλακμεταλάδες υποδέχτηκαν ως τον καλύτερο τους δίσκο.

Ποιος είναι ο πρώτος δίσκος που αγόρασες; Πότε; Πού βρήκες τα λεφτά; 

Δήμος Ζαχαριάδης: Ήταν το πρώτο άλμπουμ των Men Without Hats κάπου στις αρχές των 80s που είχα ζητήσει να μου το κάνει δώρο ο πατέρας μου.

Γιώργος Μπέγκας:  Το Αrena των Duran Duran, το 1990, με χρήματα του μπαμπά.

Ποιος είναι ο τελευταίος;

Δ.Ζ.: Hot chip – In Our Heads

Γ.Μ.: Το ομώνυμο των Melody’s Echo Chamber.

Ποιοι είναι οι 3 δίσκοι που έχεις στη δισκοθήκη σου αλλά ντρέπεσαι γι’αυτό; Και ποιοι οι 3 που δεν έχεις και ντρέπεσαι ακόμη περισσότερο γι’ αυτό;

Δ.Ζ.: Δεν ντρέπομαι καθόλου για δίσκους των Boney M, Santa Esmeralda, Ace of Βase. Αν ντρέπομαι για κάτι είναι που δεν έχω στη δισκοθήκη μου δίσκους των Michael Jackson, Pink Floyd και Lou Reed.

Γ.Μ.: Ψιλοντρέπομαι για Kostas Haritodiplomenos – 10000 Days 10000 Nights, Jason Donovan – Ten Good Reasons, Twisted sister – Love Is for Suckers.

Ποιους δίσκους έχεις δανειστεί από φίλους σου και δεν τους επέστρεψες ποτέ;

Δ.Ζ.: To Brick by brick του Ίγκι Ποπ και ένα best του Τζέημς Μπράουν.

Γ.Μ.: Συνήθως πάντα δάνειζα εγώ δίσκους και δεν τους ξαναέβλεπα ποτέ.

Ποια είναι η καλύτερη συναυλία που έχεις δει στη ζωή σου μέχρι σήμερα;

Δ.Ζ.: Οι Stereo MCs είναι ό,τι καλύτερο έχω δει τα τελευταία χρόνια.

Γ.Μ.: Νομίζω των The Divine Comedy.

Ποιο είναι το πρώτο τραγούδι που σου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτεσαι sex, drugs και rock ‘n’ roll (το καθένα από αυτά ξεχωριστά)?

Δ.Ζ.: Για σεξ κάτι από Stray Cats, ίσως το “I won’t stand in your way”, το “Eternal wheel” των Ozric Tentacles σίγουρα επιδρά μουσικά σαν ναρκωτικό ενώ το απόλυτο rock & roll για εμένα έρχεται μέσα από το “Ghost rider” του Marc Almond μαζί με τον Jim Foetus.

Γ.Μ.: Sex: Smoke City – “Underwater Love”. Drugs: Midnight Juggernauts – “Ballad of the War Machine”. Rock ‘n’ Roll: τα άπαντα του Elvis.

Είναι πρωί Κυριακής. Το κεφάλι σου κοντεύει να σπάσει από τον πονοκέφαλο και το στομάχι σου είναι σαν πλυντήριο στη λειτουργία του στυψίματος. Δυσκολεύεσαι να θυμηθείς όλα όσα συνέβησαν το προηγούμενο βράδυ. Τι μουσική θα βάλεις να παίζει για να έρθεις στα ίσια σου;

Δ.Ζ.: Ηρεμώ με Delirium.

Γ.Μ.: Όλη τη δισκογραφία των High Llamas.

Είσαι backstage, έτοιμος να ανέβεις στη σκηνή για μία συναυλία. Ξαφνικά σε ενημερώνουν ότι στο venue έχει έρθει ο Ντέιβιντ Μπόουι. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που περνάει από το μυαλό σου;

Δ.Ζ.: Λες να ανέβει στην σκηνή;

Γ.Μ.: Τεράστια χαρά που θα τραγουδήσω μπροστά του.

Μιας και τον έφερε η κουβέντα: Ντέιβιντ Μπόουι ή Ίγκι Ποπ;

Δ.Ζ.: Μάλλον ο Μπόουι γιατί μου αρέσει και σαν ηθοποιός .

Γ.Μ.: Ο πρώτος, ασυζητητί.

Πόσες φορές στη ζωή σου μέχρι σήμερα έχεις μετανιώσει που παίζεις μουσική και δεν ζεις μία “κανονική” ζωή;

Δ.Ζ.: Μετανιώνω όταν παίζω μπροστά σε κόσμο που δεν νοιάζεται για την μουσική.

Γ.Μ.: Όπως λέει και το τραγούδι: “sing along with the common people”…

Βάλε τον εαυτό σου στη θέση του Ρομπ Γκόρντον στο High Fidelity. Το έτερόν σου ήμισυ σε έχει μόλις αφήσει σύξυλο, της σέρνεις τον εξάψαλμο από το παράθυρο και όταν το κλείνεις, βάζεις τέρμα τη μουσική. Ποιο τραγούδι ακούγεται;

Δ.Ζ.:Marvin Gaye – “Lets get it on”

Γ.Μ.: Inspiral Carpets – “Commersial Reign”

Τι μουσική άκουγες την τελευταία φορά που σου έκαναν παρατήρηση οι γείτονες για να χαμηλώσεις την ένταση;

Δ.Ζ.: Σίγουρα κάτι ηλεκτρονικό, αλλά δε θυμάμαι τι.

Γ.Μ.: New Order – “Round and Round”.

Κρατάς στα χέρια σου το τιμόνι ενός Delorean. Ποιες τρεις από τις παρακάτω χωροχρονικές περιόδους θα ήθελες να επισκεφτείς και γιατί; 1) To 1962 στην Ύδρα, με τον Λέοναρντ Κοέν. 2) Το 1968 στην Καλιφόρνια, με τον Nηλ Γιανγκ. 3) To 1960 στην Ινδία με τους Beatles. 4) Το 1973 στη Νέα Υόρκη με τους New York Dolls. 5) Το 1977 στο Λονδίνο με τον Τζο Στράμερ. 5) Το 1979 στο Μάντσεστερ με τους Joy Division. 6) Το 1987 στη Θεσσαλονίκη με τον Γιάννη Αγγελάκα. 7) Το 1990 στο Σιάτλ με τον Kερτ Κομπέην. Το 1993 στο Περιστέρι με τους Στέρεο Νόβα.

Δ.Ζ.: Νομίζω ότι θα ταξίδευα στο 1960 με τους θρυλικούς Beatles.

Γ.Μ.: Φύγαμε για Μάντσεστερ με Ίαν Κέρτις.

Ποια μπάντα θα ήθελες να παίξει live στην κηδεία σου;

Δ.Ζ.: Οι Simple minds γιατί δεν τους  έχω δει ποτέ live.

Γ.Μ.: Super Furry Animals.

Με ποιον από τη «μεγάλη μπάντα του ουρανού» θα έκανες κολλητή παρέα;

Δ,Ζ,: Με τον Φρέντι Μέρκιουρι.

Γ.Μ.: Με τον Μάικλ Τζάκσον.

Είναι τέλικα ο Μόρισεϊ ο Μεγαλοδύναμος;

Δ.Ζ.: Όχι φυσικά. Ο Μόρισεϊ είναι o last of the famous international playboys…

Γ.Μ.: Λατρεμένος, αλλά όχι και Μεγαλοδύναμος.

Το Airport των Liebe κυκλοφορεί από τη νεοσύστατη Hawaii Records.