Η μεγάλη περιπέτεια των Keep Shelly In Athens

Το στικεράκι στο εξώφυλλο του ντεμπούτο σας έχει ένα τσιτάτο του Pitchfork: “A tension between the beautiful and the berserk”. Σας ικανοποιεί αυτός ο προσδιορισμός; Σε ποιον δεν αρέσουν τα ωραία λόγια; Πάντως το Pitchfork συγκεκριμένα, πρόσφατα μας ψιλοέθαψε, βαθμολόγησε το At Home με 6. Όλα είναι μέσα στο παιχνίδι, μέσα στην περιπέτεια τελος πάντων που ζούμε με τους Keep Shelly In Athens. Σημασία έχει να ξέρεις γιατί το κάνεις όλο αυτό, δεν έχει σημασία τι θα πει ο ένας, τι θα πει ο άλλος. Πρέπει να θυμάσαι από που ξεκίνησες, ποιος είσαι και για ποιο λόγο κάνεις αυτό που κάνεις. Πρέπει να γράφεις μουσική που πρώτα απ’ όλους αρέσει σε σένα, να θες να την ακούς στο σπίτι σου.

Πες ότι κάποιος δεν έχει ακούσει μέχρι σήμερα Keep Shelly In Athens. Πως θα του περιέγραφες με λίγες λέξεις αυτή τη μπάντα, για την οποία έχουν γράψει από τον Guardian μέχρι το Pitchfork; Θα έλεγα dream pop. Αλλά στο ντεμπούτο μας μπορείς να ακούσεις πολύ περισσότερα πράγματα από όσα υπονοούν αυτές οι λέξεις.

Το backlash που πήγε να δημιουργηθεί, τουλάχιστον στους κύκλους όσων τα βράδια κυκλοφορούν από Σύνταγμα μέχρι Πειραιώς, μετά τον καταιγισμό των αρχικών διθυραμβικών δημοσιευμάτων για τη μπάντα, σας τρόμαξε καθόλου; Κάθε αρχή και δύσκολη. Κάθε σχέση θέλει χτίσιμο, αγάπη, φροντίδα, προσοχή. Είναι λογικό όταν κάτι είναι άγνωστο να είσαι καχύποπτος μαζί του. Δεν ξέρεις ακόμα με τι έχεις να κάνεις, και ίσως το γεγονός ότι πρώτα ξεκίνησε απ’ έξω όλο αυτό και μετά έφτασε στην Ελλάδα, να δημιούργησε αμφιβολίες σε κάποιους. Γιατί δε συμβαίνουν κάθε μέρα τέτοια πράγματα, κακά τα ψέματα.

Σημασία έχει να ξέρεις γιατί το κάνεις όλο αυτό, δεν έχει σημασία τι θα πει ο ένας, τι θα πει ο άλλος.

Πόσο συχνά σκέφτεσαι σήμερα το Coachella; Ήταν μαγικά. Όπως και να το δει κανείς, είναι πολύ μεγάλη υπόθεση να είσαι μέρος μία τέτοιας διοργάνωσης, όταν δεν έχεις βγάλει ακόμα το ντεμπούτο σου.

Τι  rider είχατε για το Coachella; Έλα πες την αλήθεια, τι είχατε ζητήσει; Ό,τι ζητάει κάθε μπάντα..

Πόσα ναρκωτικά δηλαδή; Όλα! Ό,τι έχουν εκεί στην Αμερική! Πλάκα κάνω ε; Είμαστε καθαρά παιδιά. Μας λες και straightedge.

Θα προτιμούσες να παίξετε ξανά στο Coachella ή στο Primavera χωρίς να πληρωθείτε ή στο Rockwave για ένα μεγάλο ποσό; Δε μπορώ να έχω και τα δύο; Είναι πολύ σπουδαίο πράγμα να παίζεις τη μουσική σου, οπουδήποτε είναι αυτό. Για εμάς όμως δεν είναι χόμπι όλο αυτό. Δεν κάνουμε κάτι άλλο στη ζωή μας. Δεν ασχολούμαστε με τη μουσική για πλάκα. Είναι η ζωή μας ολόκληρη. Οπότε, ξέρεις, περιμένεις κάποια στιγμή και μία ανταμοιβή. Αλλά μέχρι εκεί. Δεν είναι  αυτοσκοπός. Σημασία έχει να να έχεις την ευκαιρία να παίξεις τη μουσική σου. Και όταν σου δίνεται να την αρπάζεις.

Εσύ που είσαι και η frontwoman, είχες καμιά ανήθικη πρόταση εκεί στο εξωτερικό μετά από καμία συναυλία; Μόνο προτάσεις γάμου!

Δεν κάνουμε κάτι άλλο στη ζωή μας. Δεν ασχολούμαστε με τη μουσική για πλάκα. Είναι η ζωή μας ολόκληρη.

Πες μου μερικά περίεργα παραλειπόμενα από τις περιοδείες στην Αμερική. Μπα, τίποτα σπουδαίο. Τις προηγούμενες φορές ήμασταν πολύ συγκεντρωμένοι και αγχωμένοι. Νομίζω ότι τώρα, που είναι η τρίτη φορά που θα πάμε, θα το απολαύσουμε, θα το ζήσουμε πιο έντονα. Δεν είναι εύκολο πάντως να μπαίνεις μέσα σε ένα βαν και να παίζεις κάθε μέρα σε διαφορετική πόλη. Δεν είναι διακοπές.

Σιγά το βασανιστήριο… Εντάξει, δεν είναι κάτεργα. Αλλά ξέρεις κάτι; Μερικές φορές μπορεί και να είναι. Είναι σκληρή δουλειά. Όταν παίζεις εννιά και δέκα μέρες συνεχόμενα και πηγαίνεις πάνω κάτω, γιατί δεν σου έχουν προγραμματίσει καλά τη περιοδεία σου, όπως έγινε πέρυσι με εμάς στην Ευρώπη, είναι κουραστικό. Δε γκρινιάζω όμως. Γιατί το βράδυ ανεξάρτητα με το τι έχει συμβεί όλη την ημέρα, θα βγεις επάνω στη σκηνή και θα το ευχαριστηθείς πολύ. Είναι ο λόγος που το κάνεις αυτό. Επικοινωνείς τη μουσική σου με τον κόσμο.

http://youtu.be/oNC9miSM0l0

Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι από το At Home; Θα έλεγα το “Room 14”. Νομίζω ότι είναι το πιο προσωπικό τραγούδι του άλμπουμ.

Γιατί, τι έγινε σε εκείνο το δωμάτιο; Το 14 είναι απλώς ο τυχερός μου αριθμός. Αλλά έμαθα πρόσφατα ότι οι Αμερικάνοι έχουν μια ιδιαίτερη προκατάληψη με το 13. Οπότε στα ξενοδοχεία παραλείπουν το δωμάτιο 13. Ή κάτι τέτοιο.

Εσύ έχεις κανένα γούρι; Το δαχτυλίδι μου. Δεν το βγάζω ποτέ.
* Το At Last των Keep Shelly In Athens κυκλοφορεί από το αμερικάνικο label Cascine.