Δεν έχει περάσει ημερολογιακά ούτε ένας χρόνος. Από το προηγούμενο In-Edit Festival που μας μάζεψε στο Άστορ για να δούμε ντοκιμαντέρ, μεταξύ άλλων, για την Amy Winehouse και τους Daft Punk. Αυτό το ιδιαίτερο, και πολύ αγαπημένο σε μας στην Popaganda (ολόκληρη στήλη έχουμε κυρίως για musicmentaries), κινηματογραφικό φεστιβαλ που προβάλλει αποκλειστικά μουσικά ντοκιμαντέρ ξεκίνησε από τη Βαρκελώνη και ταξιδεύει σε όλον τον κόσμο με τη μέθοδο του franchise. Στην καταλανική πρωτεύουσα τσίμπησαν την ιδέα και οι έλληνες διοργανωτές του που το έφεραν, αρχικά στη Θεσσαλονίκη και τώρα, για τρίτη φορά στην Αθήνα.
Φέτος, διεξάγεται 20-23/10 και θα είναι αναβαθμισμένο μιας και θα φιλοξενηθεί στην Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, με ίσως το πιο πλούσιο πρόγραμμα της μέχρι τώρα πορείας του και μια νέα ατραξιόν που του δίνει κι άλλη διάσταση: στην ενότητα Doc Alive η Sister Fa αμέσως μετά το Fonko και ο πολυαγαπημένος μας Edwyn Collins όταν τελειώσει το The Possibilities Are Endless θα δώσουν δύο live διευρύνοντας το μενού της διοργάνωσης.
Η οποία -μεταξύ άλλων- θα αναβιώσει τη «Μάχη της Britpop» Blur vs Oasis, θα αποτίσει φόρο τιμής στη Nina Simone, θα βγάλει το καπέλο στον Leonard Cohen. Αλλά ας τα δούμε αναλυτικά;
(Matt Whitecross, 2016, 122’/ Πεμπ. 20/10, 21.00 – Σαββ. 22/10, 22.30)
Με τίτλο δανεισμένο από το τραγούδι που συμπυκνώνει όλο το bravado των (ακόμα τσακωμένων) αδερφών Gallagher σε έναν στίχο “I’m feeling supersonic/just give me gin & tonic”το φιλμ του Whitecross (που έχει γυρίσει ταινίες για τον Ian Dury κι, από σπόντα, τους Stone Roses) είναι ένα από τα πολυδιαφημισμένα music docs του 2016, τσιτώνει τη 90s νοσταλγία στα τέρματα και, κακά τα ψέματα, μοιάζει προάγγελος του πιο σίγουρου reunion όλων των εποχών.
(Sam Wrench, 2015, 93’/ Σαββ. 21/10, 20.15 – Κυρ. 22/10, 20.00)
Μετά από 12 χρόνια δισκογραφικής απουσίας οι Blur επέστρεψαν πέρυσι με το Magic Whip. Εδώ το doc πειργράφει το making of του κι έχει ένα ενδιαφέρον να δούμε πόσο βαθιά μπαίνει στα άδυτα μια μπάντας, της οποίας τα μέλη δεν είχαν και τις καλύτερες σχέσεις για κάποιον καιρό – ο βασικότερος λόγος της δημιουργικής τους αδράνειας. Ενδιαφέρον επίσης που το Σαββατόβραδο στη Στέγη με τα κολλητά docs για Blur και Oasis θα είναι σαν να έχουμε 1995 και περιμένουμε ποιο θα πουλήσει περισσότερα: το “Roll With It” ή το “Country House”;
James Hall, Edward Lovelace, 2014, 84’/ Κυρ. 23/10, 19.45)
O Edwyn Collins υπήρξε στην αυγή της δεκαετίας του ’80 ο frontman των θαυμάσιων Orange Juice, συνιδρυτής της καθοριστικής Postcard Records και poster boy αυτού που ονομάστηκε “the Sound of Young Scotland”. Στα 90s μέσω του MTV έπαιξε στο σαλόνι όλης της υφηλίου με το τεράστιο χιτ “A Girl Like You”. Στην αρχή των 00s υπήρξε βασική επιρροή του Alex Kapranos και των Franz Ferdinand. Και το 2005 υπέστη ένα διπλό επεισόδιο κρανιοεγκεφαλικής αιμορραγίας που τον άφησε σε κώμα για μήνες. Μόλις συνήλθε είπε 4 λέξεις, «οι δυνατότητες είναι απεριόριστες» και, παρά τα προβλήματα κίνησης και ομιλίας που του άφησε η περιπέτεια, κυκλοφόρησε άλλους τρεις εξαιρετικούς δίσκους μέχρι τώρα. Το ντοκιμαντέρ διηγείται αυτή τη μοναδική ιστορία ανθρώπινης θέλησης και δημιουργικής ανάστασης.
Μετά το φιλμ, ο Edwyn Collins θα παίξει live.
(Göran Olsson, Lamin Daniel Jadama, Lars Lovén, 2014, 86’ – Παρ. 21/10, 22.00)
Ένα φιλόδοξο ταξίδι κατά μήκος της Αφρικής αποκαλύπτει τη σύγχρονη μουσική μίας ηπείρου που ξέρει να επιβιώνει: από τα σπασμένα λογισμικά της Νοτίου Αφρικής (στα πλαίσια μίας αφρο-φουτουριστικής σκοπιάς), στις πειραγμένες γκόσπελ μουσικές της Γκάνας, πρόγονο του τρελού χορού kuduro στο γκέτο της Ανγκόλας. Απαρτχάιντ, αποικισμός και πόλεμος, ελπίδα και ειρήνη και μέσα σε όλα αυτά, μουσικές γεμάτες ένταση.
Την προβολή του ντοκιμαντέρ θα ακολουθήσει σύντομο live session από την Sister Fa και τους μουσικούς της, στη σκηνή της Στέγης.
(Alex Crowton, Bobby Dass, 2016, 83’ – Κυρ. 22/10, 18.15)
Ο Mark Linkus ήταν ένας από τους σπουδαιότερους τραγουδοποιούς που ανέδειξε η αμερικάνικη εναλλακτική σκηνή, από τα 90s κι έπειτα. Αλλά, ταυτόχρονα ήταν κι ένας ευαίσθητος άνθρωπος που ενσάρκωνε το κλισέ «αντιμέτωπος με τους δαίμονές του». Κάποτε τα πήγαινε καλά, κάποτε δεν τα κατάφερνε. Και το 2010 αυτοκτόνησε σε ηλικία 47 ετών.
Στο υπόλοιπο πρόγραμμα έχουμε μερικά docs για θρύλους όπως: το Bird On A Wire για τον Leonard Cohen και την περιοδεία του 1972 που τον άλλαξε για πάντα/ το Don’t Look Back για τον, νομπελίστα πια, Bob Dylan – γυρισμένο το 1967 και πολυβραβευμένο έκτοτε/ το Janis: Little Girl Blue με την Cat Power να διαβάζει επιστολές της Janis Jopline/ το The Amazing Nina Simone, ίσως για τη μεγαλύτερη γυναικεία φωνή όλων των εποχών, που σκαλίζει εξωνυχιστικά το αρχείο και φιλοξενεί πάνω από 50 συνεντεύξεις/ το Danny Says: A Documentary on the Life & Times of Danny Fields για τον μάνατζερ που έβγαλε στον αφρό ονόματα όπως οι Doors, οι Stooges και οι Ramones – γεμάτο με ιστορίες από τη χρυσή εποχή της μουσικής βιομηχανίας.
Για τα indie kids υπάρχει το Mistaken For Stangers, που ο μικρός αδερφός του frontman των National, Matt Berninger, καταγράφει το κοινό τους ταξίδι μέχρι να τον διώξουν από μια περιοδεία τους. Ενώ, τέλος, για κάτι διαφορετικό προβάλλεται και το The Music of Strangers: Yo-Yo Ma and the Silk Road Ensemble, μια ιστορία για την Ορχήστρα του Δρόμου του Μεταξιού, του μουσικού συνόλου που ίδρυσε ο μυθικός τσελίστας Yo-Yo Ma.
