Στην αρχή ήταν το ΟkCupid (εντάξει υπήρξαν και άλλα πριν από αυτό, αλλά το συγκεκριμένο εμφανίστηκε στον ηλεκτρονικό πλανήτη ως το πιο πλήρες). Ένα παγκόσμιο site γνωριμιών που στην πορεία έγινε και app και προσφέρει τη δυνατότητα να δημιουργήσει ο καθένας ένα ολοκληρωμένο προφίλ εκεί, διαθέτοντας ένα ατελείωτο ερωτηματολόγιο που καταπιάνεται με τα πάντα. Από το αν κάνετε ναρκωτικά -και τι ναρκωτικά κάνετε- και αν σας αρέσει να σας δένουν στο σεξ, μέχρι το αν σας ενοχλούν τα ρατσιστικά ανέκδοτα, αν ο ήλιος είναι μεγαλύτερος από το φεγγάρι ή αν η κακή ορθογραφία είναι λόγος απόρριψης κάποιου. Α, ναι, δείχνει και την χιλιομετρική απόσταση ανάμεσα στους χρήστες. Με λίγα λόγια, κανονικό φακέλωμα. Όσα δεν ήξερε η CIA για εσάς μέχρι τώρα, κάτι μου λέει ότι θα τα μάθει, εφόσον πάρετε την απόφαση να συμπληρώσετε ολόκληρο το ερωτηματολόγιο (έχετε βεβαίως την επιλογή να μην το κάνετε και να απαντήσετε σε λίγες, ανάλαφρες ερωτήσεις μόνο, ως συμβουλή το λέω). Παρ’ ότι μέσω όλων αυτών των απαντήσεων υπολογίζονται οι πιθανότητες ταιριάσματος, στην ουσία λίγη σημασία έχει αυτό, αφού οι περισσότεροι κοιτούν κατά πόσο τους αρέσει κάποιος, κρίνοντας σχεδόν αποκλειστικά από την εμφάνισή του.
Μετά ήρθε το Tinder που, σε αντίθεση με το OkCupid, διατίθεται μόνο ως app και δεν προσφέρει τη δυνατότητα ενός πλήρους προφίλ αλλά ζητάει από τους χρήστες του να κάνουν register μέσω του facebook account τους. Τα στοιχεία που εμφανίζονται στο προφίλ που θα δημιουργήσουν είναι οι φωτογραφίες που οι ίδιοι θα επιλέξουν να φαίνονται μέσα από το FB τους, η ηλικία τους, το μικρό τους -μόνο- όνομα, οι κοινοί φίλοι και τα κοινά interests στο FB καθώς και η χιλιομετρική απόσταση, ανάμεσα σε αυτούς και σε όποιον χαζεύει το προφίλ τους (δηλαδή αν έχετε κοινούς γνωστούς, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα μπορείτε εύκολα να βρείτε και το προφίλ του στο FB). Ο λόγος που λειτουργεί έτσι είναι επειδή οι δημιουργοί του δεν στοχεύουν, όπως λένε, να αποκτήσουν μία βάση δεδομένων με ψεύτικα προφίλ, αλλά να φέρουν πιο κοντά ανθρώπους που έχουν πραγματικά προφίλ στο FB. Βεβαίως όλοι γνωρίζουμε ότι αν δεν θέλουμε να δώσουμε το πραγματικό μας προφίλ, φτιάχνουμε ένα νέο και συνδεόμαστε με αυτό, αλλά ας πούμε ότι σε κάποιο βαθμό, η πρόθεσή τους έχει πιάσει τόπο μιας και λίγοι είναι αυτοί που το κάνουν στο συγκεκριμένο app.
Το Tinder λοιπόν, λειτουργεί περίπου όπως το Grindr, η πρώτη αντίστοιχη εφαρμογή που εδώ και πολλά χρόνια δημιουργήθηκε και χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από την παγκόσμια gay κοινότητα. Στο εξωτερικό, το Tinder, κάνει εδώ και πολύ καιρό θραύση. Ο χρήστης βλέπει ποιο από τα πρόσωπα που τον ενδιαφέρουν βρίσκεται κοντά του (έχει τύχει να βρίσκονται χρήστες στα απέναντι διαμερίσματα), στέλνει ένα μήνυμα και κλείνουν επί τόπου ραντεβού. Στην Ελλάδα πάλι, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά, μιας και δεν υπάρχει πολύ μεγάλη απελευθέρωση και οι γυναίκες χρειάζονται λίγο παραπάνω χρόνο και διαφορετικές συνθήκες για να εκδηλωθούν και να βρεθούν με κάποιον. Παρά τις όποιες δυσκινησίες σε σχέση με την απ’ ευθείας γνωριμία, τους τελευταίους μήνες η εφαρμογή έχει αρχίσει να εγκαθίσταται σε πάρα πολλά smartphones και tablets. Οι περισσότεροι το έχουν δει σαν παιχνίδι στο οποίο βαθμολογούν προφίλ και σχολιάζουν με τους φίλους τους. Δεν είναι λίγες οι φορές δηλαδή που έχω βρεθεί σε αντροπαρέες ή κοριτσοπαρέες που έχουν την εφαρμογή ανοιχτή και κουτσομπολεύουν όποιο προφίλ βλέπουν εκείνη την ώρα. Επίσης δεν είναι λίγοι οι σύντροφοι γνωστών μου, που έχω δει να διατηρούν προφίλ εκεί. Αν όντως το βλέπουν απλώς ως παιχνίδι βαθμολόγησης ή ως ακόμη ένα social network και όχι ως διευκόλυνση ενδεχόμενης απιστίας, αυτό το γνωρίζουν μόνο οι ίδιοι (ενδεχομένως και κάποιες άλλες παρουσίες που έχουν επίσης προφίλ στο Tinder).
Πώς γίνεται όμως ένα match/ταίριασμα στο Tinder; Όταν κάποιος χρήστης πατήσει like σε κάποιον, αυτό δεν θα γίνει γνωστό στον άλλο παρά μόνο αν κάνει και ο ίδιος like στο προφίλ του απέναντι (άρα η φάση στήνεται λίγο εκ του ασφαλούς, αφού δεν πρόκειται να γίνουν γνωστές οι προθέσεις σας αν δεν έχει γίνει ήδη match). Αν αυτό συμβεί, τότε η εφαρμογή στέλνει μία ειδοποίηση και στους δύο ότι το χαρμόσυνο γεγονός επιτεύχθηκε, αυτομάτως ξεκλειδώνεται το instant messaging και από εκεί και πέρα τα δύο μέλη μπορούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους.
Και τα δύο αυτά ηλεκτρονικά μέσα γνωριμιών, το Tinder και το OkCupid, τα γνώρισα πριν από τρεις μήνες που έπεσε στο τραπέζι η συζήτηση για το συγκεκριμένο ρεπορτάζ. Σε αντίθεση με άλλα άρθρα που είχα διαβάσει για το θέμα και όλα σταματούσαν στο σημείο με τις αστείες συνομιλίες ή σε συνεντεύξεις με μερικές κοπέλες, σκέφτηκα να το πάω παραπέρα και να γνωρίσω η ίδια από κοντά κάποιους από τους χρήστες. Η επιλογή ήταν τυχαία, αρκεί να υπήρχαν κάποιες διαφοροποιήσεις. Δεσμευμένος, παντρεμένος, ελεύθερος που ψάχνει σχέση, ελεύθερος που θέλει μόνο σεξ, ελεύθερος που γενικά ψάχνει αλλά δεν ξέρει τι, 20something, 30something κτλ.
Οι δικές μου αναζητήσεις παρουσιάζονταν πάντα λίγο διαφορετικές, ανάλογα με την περίσταση. Μάλιστα, στο OkCupid δημιούργησα δύο λογαριασμούς με διαφορετικά ονόματα και στο ένα είχα μόνο φωτογραφίες προσώπου και μία σώματος λίγο kinky (αρχικώς, μετά κατέβηκε), έλεγα ανοιχτά ποια είμαι και το επάγγελμά μου, τις μουσικές μου προτιμήσεις κτλ. και σε κάποιους που μου φαίνονταν πιο σοβαροί ή πιο ενδιαφέροντες έδινα το πραγματικό μου προφίλ στο FB, ενώ στον άλλο λογαριασμό στο OkCupid είχα μόνο μία φωτογραφία σώματος με εσώρουχα, χωρίς πρόσωπο και χωρίς λεπτομέρειες.
Mην ξεχνάτε ότι -προς το παρόν τουλάχιστον- τα συγκεκριμένα apps προσφέρονται περισσότερο ως ένα παιχνίδι φλερτ και περιστασιακής ευχαρίστησης παρά ως ένα σκαλί προς τον βίο τον ανθόσπαρτο. Αν μπορείτε να το αντιμετωπίσετε έτσι, then go for it!
Η πρώτη (φυσικά) διαφοροποίηση στο μέγεθος της ανταπόκρισης ήταν μεγάλη. Στο «σοβαρό» προφίλ δεχόμουν έναν ικανοποιητικό αριθμό μηνυμάτων ενώ στο δεύτερο δεν προλάβαινα να ανοίγω μηνύματα. Στο Tinder συνδέθηκα με το πραγματικό μου προφίλ στο FB. Στην μετέπειτα προσέγγιση, σε όλα τα προφίλ, δεν υπήρξε άλλη διαφορά, αφού πάνω-κάτω όλοι ένα πράγμα προσπαθούσαν να πετύχουν (νομίζω ξέρουμε όλοι σε τι αναφέρομαι). Μετά από αρκετά ραντεβού και συνομιλίες, έβγαλα και αρκετά -προσωπικά- συμπεράσματα. Ενδεικτικά θα αναφέρω μερικά από αυτά.
Το κλισέ «είμαι δεσμευμένος που ψάχνω μία εύκολη ξεπέτα», παίζει πάρα πολύ. Ακόμη και αυτοί που αρχικώς δήλωναν ελεύθεροι, στην πορεία ξεφούρνιζαν το παραμύθι της ήδη υπάρχουσας σχέσης ή απλώς εξαφανίζονταν, γι’ αυτό, οι κοπέλες που ψάχνουν κάτι πιο σοβαρό, καλό θα είναι να περιμένουν πολύ καιρό μέχρι να περάσουν στο επόμενο βήμα ή απλώς να μην ψαχτούν εκεί. Μεγάλο ποσοστό αντρών από όσους μίλησα ή γνώρισα, θεωρούν ότι οι γυναίκες που ψάχνουν κάποιον εκεί μέσα, είναι ανάξιες για σοβαρή σχέση. Οι περισσότεροι το δήλωσαν ξεκάθαρα στις συζητήσεις μας, κάποιοι το ανέφεραν απ’ έξω-απ’ έξω όσο περνούσε ο καιρός. Μία ακόμη κλισεδιά που δεν λέει να φθίνει. Δύο μέτρα και δύο σταθμά; Oh yes. Ενώ οι άντρες έχουν την πολυτέλεια να συλλέγουν εμπειρίες και να υπερηφανεύονται γι’ αυτές, οι γυναίκες που δεν φοβούνται να ανακαλύψουν τη σεξουαλικότητά τους, συνήθως αντιμετωπίζονται διαφορετικά. Ελάχιστοι είναι αυτοί που δέχονται ότι το να συλλέγεις εμπειρίες δεν σε κατηγοριοποιεί αυτόματα στη λίστα της παίκτριας που είναι ανάξια σχέσης. Αλλά αυτά είναι άλλα θέματα που αν ποτέ λυθούν, θα αλλάξουν και όλες οι ισορροπίες ανάμεσα στα δύο φύλα. Δύσκολο πράγμα η αλλαγή ισορροπίας.
Όλοι ανεξαιρέτως (ξανατονίζω ότι αναφέρομαι στην προσωπική μου τρίμηνη εμπειρία), στην αρχή ήταν πάρα πολύ πιεστικοί και διαθέσιμοι καθημερινά για ατελείωτες ώρες chatting. Έδειχναν αμέριστο ενδιαφέρον για τις ασχολίες, την καθημερινότητα και τα προβλήματά μου και έλεγαν συνεχώς τα πιο κολακευτικά λόγια. Ακόμη και αν τόνιζα ότι είμαι στο γραφείο και έχω πολλή δουλειά, κάτι θα έβρισκαν να πουν για να μου τραβήξουν την προσοχή. Από τη στιγμή που είτε η κατάσταση πήγε σε επόμενο στάδιο γιατί κάποιος μου άρεσε αρκετά (σύμφωνα με το προφίλ που μου είχε αρχικώς παρουσιάσει για κάποιο διάστημα, το οποίο σε κάποια μάλιστα περίπτωση αποδείχθηκε εν τέλει αναληθές) είτε τους πλάσαρα ότι ήθελα να το πάω πάρα πολύ αργά, ως δια μαγείας εξαφανίστηκαν. Κάποιοι εμφανίστηκαν πάλι, μόνο εφόσον ξαναβρέθηκαν σε οίστρο ή γιατί υπέθεσαν ότι μπορεί να έχω αλλάξει γνώμη μετά από λίγο καιρό.
Η αλήθεια είναι ότι όλο αυτό δεν διαφέρει πολύ από το παιχνίδι γνωριμιών που ξεκινά face to face σε δημόσιο χώρο, απλώς ο συγκεκριμένος τρόπος προσέγγισης έχει μερικά προτερήματα για όσους θέλουν να εξαφανιστούν εύκολα, αφού εξαρχής είναι μικρότερες οι πιθανότητες να έχετε καθημερινή επαφή με τον άλλο μιας και δεν συχνάζετε στους ίδιους χώρους και είναι και πολύ πιο εύκολο να διαγράψει εντελώς το προφίλ του και να μην τον ξαναδείτε για καιρό. Προτερήματα για τους παίκτες, ελαττώματα για τους αναζητητές του άλλου τους μισού. Όπως και να έχει, επειδή το παιχνίδι της γνωριμίας και των σχέσεων έχει πολλές πίστες, όπου και όποτε και αν το κάνετε, καλό θα είναι να θέτετε εξαρχής τους δικούς σας όρους, γνωρίζοντας ακόμη και τα κρυφά γράμματα. Αν θέλετε να ανακαλύψετε και μόνοι σας τον θαυμαστό κόσμο του Tinder -που χάρη στον περιορισμό δημιουργίας προφίλ μόνο μέσω FB έχει περισσότερη διαφάνεια- αλλά και των άλλων sites γνωριμιών, τολμήστε το, απλώς προσέξτε μερικές βασικές λεπτομέρειες. Σε κάθε περίπτωση, μην ξεχνάτε ότι -προς το παρόν τουλάχιστον- τα συγκεκριμένα apps προσφέρονται περισσότερο ως ένα παιχνίδι φλερτ και περιστασιακής ευχαρίστησης παρά ως ένα σκαλί προς τον βίο τον ανθόσπαρτο. Αν μπορείτε να το αντιμετωπίσετε έτσι, then go for it!
Διαβάστε επίσης το αποκλειστικό ρεπορτάζ της Popaganda στα club ανταλλαγής συντρόφων της Αθήνας.
Στην επόμενη σελίδα: Tinder Dos & Don’ts
