Ο ήλιος στο Κουκάκι είναι ζεστός και ο καιρός δεν θυμίζει σε τίποτα Γενάρη. Κατεβαίνοντας από το ταξί, συναντώ τη Νεφέλη Λυσιμάχου, ιδιοκτήτρια του Another Nail Studio και τη γνωστή για την ακτιβιστική της δράση στην LGBTQ+ κοινότητα Βανέσσα Βενέτη, που εργάζεται στον χώρο ως τεχνίτρια. Έχουν και οι δυο τους ένα διάπλατο χαμόγελο σκιαγραφημένο στο πρόσωπό τους, που με προϊδεάζει για την απολαυστική συζήτηση που θα ακολουθήσει. Παίρνουμε στο χέρι έναν καφέ και καθόμαστε έξω από το μαγαζί, αφήνοντας τον ήλιο να μας αγκαλιάσει.
Η Νεφέλη μιλάει για τον χώρο που δημιούργησε με αγάπη και φροντίδα, κάνοντάς με απευθείας να νιώσω πως αυτό είναι το κέντρο αισθητικής στο οποίο ανήκω. Βασική φιλοσοφία του μαγαζιού είναι ο σεβασμός στη διαφορετικότητα, στην αυτοδιάθεση και στα γούστα του κάθε ατόμου.
Δεξιά, η Νεφέλη Λυσιμάχου και αριστερά η Βανέσσα Βενέτη
Πόσες φορές έχεις πάει να κάνεις πεντικιούρ και το προσωπικό του μαγαζιού σε στραβοκοιτάζει επειδή αποφάσισες να αφήσεις αξύριστα τα πόδια σου; Πόσες φορές κάποια τεχνίτρια επέμεινε να βάλεις φλούο πορτοκαλί βερνίκι στα νύχια σου επειδή «είναι της μόδας», όσο κι αν το αποστρέφεσαι; Πώς έχεις νιώσει ως άντρας έχοντας θελήσει να κάνεις αποτρίχωση ή μανικιούρ σε κάποιον χώρο αισθητικής;
Όπως μου εξηγεί η Νεφέλη, «Πηγαίνοντας να φτιάξω τα νύχια μου, δεν ένιωθα άνετα κυριολεκτικά πουθενά. Σκέφτηκα λοιπόν πως θα ήθελα να δημιουργήσω κάτι πολύ διαφορετικό από τα κέντρα αισθητικής που έχουμε συνηθίσει. Έναν χώρο ο οποίος θα είναι friendly προς όλα τα άτομα. Στο Another, δεν θέλω κανένας άνθρωπος να νιώθει αμηχανία ή να κρίνεται για τις επιλογές του».
Μέχρι να δημιουργήσει το Another, εργαζόταν ως τεχνολόγος τροφίμων. Επί τρία χρόνια, πραγματοποιούσε έρευνα σε ένα Πανεπιστήμιο, όπου έζησε όλη την τοξικότητα συσσωρευμένη, ενώ δέχτηκε ακόμη και gaslighting από καθηγητές της.
«Αποφάσισα να ανοίξω το μαγαζί στο Κουκάκι, που είναι η γειτονιά μου. Ξεκίνησα με το κομμάτι του branding, συνεργαζόμενη με τη Μαρινίκη που έχει το Nephew Design Studio, ένα νέο studio το οποίο εξειδικεύεται στο branding, στο illustration και στο design ιστοσελίδων. Βρήκαμε αρχικά τα χρώματα, αποφασίσαμε το στυλ του χώρου να είναι αρκετά bauhaus και έπειτα η Μαρινίκη με έφερε σε επαφή με το Studio Materiality, το οποίο ανέλαβε εξολοκλήρου το interior design. Χρειάστηκαν περίπου έξι μήνες για να τελειοποιηθεί ο χώρος.
Μελλοντικά, θέλω να τοποθετήσω μία ράμπα στην είσοδο για να διευκολύνω την προσβασιμότητα όλων των ανθρώπων. Επίσης, θέλω να φτιάξω έναν κατάλογο braille για τυφλά άτομα, στον οποίο θα γίνεται μία περιγραφή χρωμάτων ή σχεδίων για τα νύχια».
Στο Another, κάθε μανικιούρ και πεντικιούρ διαρκεί περίπου μία ώρα. Η Βανέσσα, η Αντωνιάνα και η Νεκταρία που εργάζονται στο χώρο, αφιερώνουν τον απαραίτητο χρόνο με γνώμονα τη σωστή και λεπτομερή δουλειά. «Το “πρέπει να είσαι ωραία για να βγεις έξω” δεν υφίσταται σ’ εμάς. Επίσης, κάθε φορά ρωτάω όποιον άνθρωπο βρεθεί στον χώρο μας εάν ένιωσε άβολα με κάτι και παίρνω feedback – όπως αντίστοιχα feedback παίρνω και από τα κορίτσια που εργάζονται».
Σχετικά με τα βερνίκια που χρησιμοποιούνται, η Νεφέλη έχει φροντίσει να επιλέξει τις καλύτερες εταιρίες. «Δουλεύουμε με βερνίκια O.P.I., ενώ συνεργαζόμαστε με την ελληνική εταιρεία GEL.IT.UP, η οποία διαθέτει gender neutral σειρά χρωμάτων και είναι η μόνη εταιρεία που κάνει ανακύκλωση. Δίνοντάς μάλιστα πίσω υλικά (είτε της εταιρείας, είτε άλλων brands) για ανακύκλωση, προσφέρει 20% έκπτωση στην αγορά βερνικιών. Επίσης, παρέχει τα βερνίκια της μόνο σε πτυχιούχους τεχνίτριες και τεχνίτες. Είναι πολύ σημαντικός αυτός ο ηθικός κώδικας. Έχουμε ακόμη και vegan βερνίκια της εταιρείας Laloo».
Στον χώρο που βρίσκεται σήμερα το Another στεγαζόταν παλιά το ιστορικό Strass Bar, το οποίο από τη δεκαετία του ‘80 μέχρι και τα early 00s, ήταν trans bar. «Χαίρομαι που στηρίζεται και συνεχίζεται μια μορφή παράδοσης στο safe space, εδώ και 40 σχεδόν χρόνια», μου αναφέρει συγκινημένη η Νεφέλη.
Η προσοχή μου στρέφεται στη Βανέσσα, η οποία μου εξηγεί πως συνηθίζεται να μην υπάρχει καλή μεταχείριση από τους ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων προς τις τεχνίτριες, με αποτέλεσμα να αναπτύσσεται δυσπιστία. «Γνωρίζοντας τη Νεφέλη, συνάντησα έναν τελείως διαφορετικό κόσμο. Εδώ μέσα είμαστε όλα ίσα. Πριν από τη φυλομετάβαση στην οποία υποβλήθηκα, είχα αλλάξει πολλές δουλειές. Είχα εργαστεί σε πολυεθνικές ως πωλητής, στη συνέχεια άνοιξα διάφορες επιχειρήσεις στα Γιάννενα απ’ όπου και κατάγομαι».
«Το transition φυσικά, δεν είναι μια ευθεία γραμμή. Έτσι, από μικρή είχα το μικρόβιο της περιποίησης νυχιών. Ξεκινώντας το transition, άρχισα να φτιάχνω σιγά σιγά τα νύχια στις φίλες μου. Αν και έστελνα πολλά βιογραφικά, η ανεύρεση ενός safe space για ένα trans άτομο, δεν ήταν εύκολη, με αποτέλεσμα για μεγάλο διάστημα να μη βρίσκω δουλειά – ως τεχνίτρια αλλά και γενικότερα. Ακόμη και από μαγαζιά της κοινότητας δεν έπαιρνα απάντηση. Στην πορεία βρέθηκα στο BEqueer, το οποίο πλέον είναι οικογένεια. Εργάζομαι εκεί παράλληλα με το Another, επί τρία χρόνια».
Διεκδικώντας την επιμέλεια της κόρης της, την οποία έχει να δει εδώ και τέσσερα χρόνια, η Βανέσσα μου μιλάει για την περίοδο κατά την οποία δεχόταν πίεση από την πρώην σύζυγο και μητέρα του παιδιού, για τις επιλογές που έχει κάνει στη ζωή της. «Μία φίλη μου, στην προσπάθειά της να με βοηθήσει να νιώσω καλύτερα και να στήσω τη ζωή μου από την αρχή, μου έδωσε τα χρήματα για να πάω στη σχολή, να καλλιεργήσω το ταλέντο που είχα και να γίνω τεχνίτρια νυχιών».
«Είμαι πλέον 46 ετών. Δεν έχω βρεθεί σε πιο ασφαλές εργασιακό πλαίσιο από το Another (και το BEqueer φυσικά). Το μόνο κριτήριο είναι η δουλειά μου και τίποτα περισσότερο. Δεν πρέπει να απασχολεί κανέναν το αν είμαι τρανς ή να θεωρεί κάποιος πως επειδή είμαι τρανς, μου δίνει μια “ευκαιρία” προσφέροντάς μου εργασία. Στους δύο μήνες που είναι ανοιχτό το μαγαζί, δεν έχει υπάρξει μία μέρα που να πω “ποιος πάει τώρα για δουλειά”. Για να φανταστείς πόσο φροντιστική είναι η Νεφέλη, στο First Aid Kit, έχει φροντίσει να υπάρχουν οι ορμόνες που παίρνω».
Στο διάστημα των τριών ωρών που συζητάμε με τα κορίτσια, τα νύχια μου έχουν βαφτεί σε nude απόχρωση με πολύχρωμα dots, από τα χέρια της Βανέσσας. Τις χαιρετώ, δίνοντας την υπόσχεση πως θα επιστρέψω σύντομα σε αυτόν τον όμορφο και ασφαλή χώρο στο Κουκάκι.
