Εάν επισκεφτείς το νούμερο 206 της Λεωφόρου Μεσογείων, θα βρεις μπροστά σου το Καφενείο Τζαμάικα που διανύει την τρίτη μόλις εβδομάδα λειτουργίας του.
Από τις 10 το πρωί μέχρι το βράδυ, στο φιλόξενο μαγαζί του Χολαργού μπορείς να απολαύσεις καφέ, πρωινό, γεύσεις που κρύβουν μέσα τους τη Μεσόγειο, αλλά και τα ένα προς ένα μελετημένα κοκτέιλ του καταλόγου. Η μουσική, έχει κεντρικό ρόλο, καθώς πέρα από τους ήχους σε ταξιδεύουν μέχρι την Ισπανία και την Κούβα, κάθε βδομάδα διοργανώνεται live ρεμπέτικη βραδιά.
Η σημερινή όψη του χώρου, δεν θυμίζει σε τίποτα εκείνη των προκατόχων του – μέχρι να ξεκινήσουν οι εργασίες για τη διαμόρφωση του χώρου, πίσω από τους τοίχους του Τζαμάικα υπήρχε ακόμη κρυμμένη η κουζίνα των KFC γεμάτη στίκερ με οδηγίες προς τους εργαζόμενους. Η ιστορία του έχει τις ρίζες της στο μακρινό παρελθόν, όπως αρχίζει να μου διηγείται ο Παναγιώτης Στέλλας – ένας εκ των ιδιοκτητών – καθώς πίνουμε τον καφέ μας στον κήπο που μυρίζει φθινόπωρο. «Στην οδό Μιλτιάδου στο κέντρο, υπάρχει το Γρανάδα, ένα από τα άλλα μαγαζιά μας, το οποίο είχα εμπνευστεί σε ένα roadtrip που είχα κάνει στην Ανδαλουσία πριν από 15 χρόνια», μου εξηγεί ο Παναγιώτης.
Κάπως έτσι και ο παππούς του ο Σέντζας, θυμάται να κάθεται στα μικρά καφενεδάκια της Πάρου, στα οποία αντίστοιχα οι ντόπιοι έπιναν, έτρωγαν και συζητούσαν. «Τόσο το roadtrip όσο οι αναμνήσεις από τον παππού, μου έδωσε έμπνευση για να δημιουργήσω το Γρανάδα. Επειδή ο κόσμος το αγκάλιασε, αποφασίσαμε να ανεβάσουμε το concept στο Χολαργό, μαζί με τον Γιάννη Στέλλα, τον Γιώργο Σαμέ Μανιατόπουλο, τον Στράτο Δούκα και τον Δημήτρη Αρσενίδη. Θέλησα να δώσω στο νέο μαγαζί ένα ευρύτερο του Γρανάδα όνομα. Ο παππούς της μαμάς μου λοιπόν, μαζί με τη γυναίκα του, είχαν δημιουργήσει στου Φιλοπάππου (στη Γαργαρέτα), ένα κρασάδικο – καρβουνάδικο, το οποίο στην πορεία μετέτρεψαν σε ταβερνάκι και το ονόμασαν Τζαμάικα. Στο μαγαζί υπήρχαν βαρέλια και πουλούσαν χύμα κρασί».
Τα βαρέλια χωρίζονταν από τα κάρβουνα με τα λευκά σεμεδάκια της γιαγιάς, που ήταν τα προικιά της από τα Κύθηρα, όπως με πληροφορεί ο Παναγιώτης. Και αν είσαι αρκετά παρατηρητικός, στρέφοντας το βλέμμα σου στην οροφή του Τζαμάικα, θα δεις τα σεμεδάκια να τη στολίζουν.
«Ο παππούς έδωσε την ονομασία στο ταβερνάκι από το Jamaica Inn του Hitchcock, που ήταν η αγαπημένη του ταινία. Πριν από κάποιο διάστημα, πήγα στο Όασις – ένα από τα πιο παλιά θερινά του Παγκρατίου – όπου έπαιζε την ταινία αυτή. Στο μηχάνημα προβολής βρισκόταν ένας φοβερός τύπος και του ζήτησα να μου δώσει την αφίσα την ταινίας». Έτσι και έγινε, με την αφίσα σήμερα να βρίσκεται στον τοίχο του Τζαμάικα και να αποτελεί το γούρι του χώρου.
Το πρωί, η μπροστινή πλευρά του μαγαζιού όπου βρίσκεται η μπάρα, λειτουργεί ως espresso bar και μπακάλικο. Ντελικατέσεν προϊόντα – από αλλαντικά και τυριά, μέχρι φάβα και τραχανά – συνθέτουν το ξεχωριστό πρωινό μενού. «Έχουμε ακόμη bocadillos που είναι τα ισπανικά open sandwiches, γεμισμένα με διάφορα αλλαντικά και τυριά. Αυγά ποσέ, αλμυρά cannoli γεμιστά με τυρί, churros και μπρουσκέτες, είναι μόνο μερικές ακόμη από τις επιλογές».
«Καθώς μπαίνεις προς τα μέσα, υπάρχει το “σπιτάκι” που χτίσαμε στην κουζίνα, το οποίο παραπέμπει στην ταβέρνα του παππού. Σε αυτό, βρίσκεται το kitchen bar, όπου ο πελάτης παραγγέλνει απευθείας το φαγητό του στο μάγειρα και ο μάγειρας το σερβίρει – σε όσους προλάβουν να διεκδικήσουν μια θέση εκεί».
Τα προϊόντα στα πιάτα του μενού, έχουν ονομασία προέλευσης, είτε είναι ελληνικά είτε ισπανικά είτε από αλλού. Μπορεί η Ισπανία να είναι αισθητά παρούσα, όμως στόχος του Τζαμάικα, είναι να υπάρχει μεσογειακή διάθεση και ισορροπία. Ανάμεσα στις οριοθετημένες επιλογές τις οποίες έχει επιμεληθεί ο σεφ Δημήτρης Αρσενίδης (που έχει επιμεληθεί το μενού του Γρανάδα), βρίσκεται η μπουράτα – ένα τυρί όμοιο της μοτσαρέλα – που συνοδεύεται από ποικιλία γλυκών και ξιδάτων πιπεριών και πέστο ρόκας. «Ό,τι υλικό χρησιμοποιούμε είναι χειροποίητο, όπως η μαγιονέζα και οι διάφορες κρέμες μας. Τα υλικά μας είναι γεμάτα βιώματα της Μεσογείου».
Το καρπάτσιο παντζαριού, έρχεται να δώσει μια νέα πνοή στην εικόνα του καρπάτσιο που είχαμε μέχρι σήμερα, ενώ τα τορτιγίτας γαρίδας, ρουφάνε το ζωμό της, συνθέτοντας τις πιο λαχταριστές τηγανίτες. Τα χτένια με τη ρεβυθάδα Κρήτης, έχουν μέσα τους όλες τις μυρωδιές των Κυκλάδων και τα αχνιστά μύδια παραλλάσσονται, μαγειρεμένα σε μηλίτη, μαζί με χαμόν σεράνο. Το ψητό χταπόδι με γλυκοπατάτα, σάλτσα ρομέσκο από φιστίκι Αιγίνης και πράσινες ελιές, λιώνει στον ουρανίσκο, όπως και ο τραχανάς aglio e olio με γαρίδες, αγκινάρα και ξινομυζήθρα.
Ένα από τα αγαπημένα πιάτα του Παναγιώτη, είναι το κανελόνι με μανιτάρι σε μορφή κιμά, μπεσαμέλ τραχανά και μανιτάρια shimenji. Τα στριφτάρια με γκουαντσιάλε και πεκορίνο Αμφιλοχίας, θυμίζουν την καρμπονάρα, καθώς το γκουαντσιάλε είναι το κλασικό αλλαντικό που χρησιμοποιείται στη συνταγή της. Για όσους και όσες αγαπούν το κρέας, τα albondigas από λουκάνικο τσορίθο και μοσχαρίσιο κιμά, μαζί με παρμεζάνα και σάλτσα ντομάτας, αποτελούν την ιδανική επιλογή.
Τα γλυκά του Τζαμάικα, σου υπόσχονται την καλύτερη χώνεψη, με το τσουρέκι ψημένο σε κρέμα καταλάνα να πρωταγωνιστεί ως η ισπανική εκδοχή της κρεμ μπρουλέ. Τα churros με σάλτσα μαύρης σοκολάτας και η γλυκιά version του cannoli με σοκολάτα γάλακτος, ολοκληρώνουν τις γλυκές απολαύσεις.
Ακόμη και στα ποτά του μαγαζιού, τα παραδοσιακά προιόντα είναι παντού. Οι – αυστηρά – δώδεκα επιλογές του καταλόγου, σε περιμένουν να τις εξερευνήσεις. Το cocktail ‘Vintage’ έχει στη βάση του το παλαιωμένο τσίπουρο, ενώ το ‘Oaxaca’s Worm’, το ‘Sarakiniko’ και το ‘Fresh’, τιμούν τη μαστίχα. «Πρόσφατα κυκλοφόρησε και το Tanqueray Sevilla -ωραία σύμπτωση- καθώς ονομαστικά και γευστικά ταιριάζει με την κατεύθυνση του μαγαζιού», μου λέει ο Πάνος ολοκληρώνοντας και από το μενού μέχρι το νέο gin, την ιστορία και την ατμόσφαιρα του μαγαζιού, όλα δείχνουν πως αυτό το χειμώνα οι δρόμοι οδηγούν στη Τζαμάικα του Χολαργού.