Σε άλλες εποχές στην Ιερά Οδό και στη Θηβών μεσουρανούσαν πολλά και γνωστά λαϊκά στέκια – η Ψάθα, ο Βρανάς, το Ηλιοβασίλεμα, ο Κήπος του Αλλάχ, το Σου-μού, η Λουζιντάνεια.
Στα μέρη αυτά δούλεψαν μεγάλοι καλλιτέχνες, ο Ζαμπέτας, ο Παγιουμτζής, ο Ζαγοραίος, ο Χαλκιάς, οι Πολυκανδριώτηδες, η Μαρίκα Νίνου, η Ρίτα Αμπατζή και άλλοι πολλοί.
Η εποχή αυτή έχει παρέλθει για τα καλά, τα στέκια αυτά έσβησαν, οι μουσικές όμως επιβιώνουν και τις ακούμε ξανά και ξανά.
Στο Σίτι
Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Ερμηνεία: Δημήτρης Ευσταθίου
Μουσική: Θεόδωρος Δερβενιώτης
Το τραγούδι αυτό αναφέρεται στις «αταξίες» μιας κυρίας που «δεν εκράτησε τη θέση της» και «δεν έδειξε χαρακτήρα».
Στο Αιγάλεω το Σίτυ
Ξημερώματα την Τρίτη
«εθεάθης» μ’ έναν τύπο
σ’ ένα ξενυχτάδικο.
Με την πράξη σου ετούτη
Μ’ έκανες φωτιά-μπαρούτι
Κι έγινε, που λεν, «το σώσε»
μες στο Μπαρουτάδικο.
Άντρα εκατό καράτια,
πως τον έκανες κομμάτια,
που κι εντάξει σου φερόμουν
κι όλα σου τα χάρισα!
Τώρα για τα «περαιτέρω»
είναι «αλλουνού καπέλο»,
εγώ πήρα το δικό μου
κι όμορφα καθάρισα.
Στο Αιγάλεω το Σίτι
«περιτράνως απεδείχθη»
πως δεν είσαι εσύ για σπίτι.
Μαρίκα Νίνου
Θρυλική λαϊκή τραγουδίστρια που τραγούδισε τις μεγάλες επιτυχίες του Τσιτσάνη. Πέθανε στα 35 και ενέπνευσε την ταινία το Ρεμπέτικο.
http://youtu.be/EGOMdSMzlmI?list=PL9ED19CAE6D64AC14
Στίχοι: Νίκος Φατσέας
Μουσική: Νίκος Γούναρης, Κουρνάζος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρίκα Νίνου
[απόσπασμα]
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ,
μα πως θες να στο πω
μ’ ένα γέλιο μ’ ένα δάκρυ μ’ ένα βλέμμα.
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ,
μα πως θες να στο πω,
να πιστέψεις πως αυτό δεν είναι ψέμα.
Πάμε στα μπουζούκια σε μια γειτονιά
να στο τραγουδήσω με διπλοπενιά
μ’ ένα ζεϊμπεκάκι τσίφτικο κυρά μου
να σου πω το ντέρτι που ‘χω στη καρδιά μου.
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ,
μα με τι να στο πω
με της άνοιξης πουλιά να στο μηνύσω.
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ,
μα πως θες να στο πω
να πιστέψεις, να με νιώσεις,
να σε πείσω.
Γιώργος Ζαμπέτας
Αξίζει να διαβάσετε τη βιογραφία του της Ιωάννας Κλειάσιου «Γιώργος Ζαμπέτας Βίος & Πολιτεία» εκδόσεις Ντέφι γραμμένη σε πρώτο πρόσωπο, ο λόγος του σε παρασύρει σε ένα ιστορικό ντελίριο.
Κλάψτε μάγκες μου απόψε (Πλημμέλημα)
[απόσπασμα]
Αυτή η ιστορία συνέβη σε ένα κουτούκι στο Αιγάλεω.
Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου 1960. Μου φέρνει τους στίχους.
Αυτούς.
Κλάψτε μάγκες μου απόψε,
βγήκε μια διαταγή…
Να μας κλείσουν το κουτούκι
να μας σπάσουν το μπουζούκι
τι τη θέμε τη ζωή.
Μας πήγανε πλημμέλημα
επί διαταράξει και όμως τα
μητρώα μας τα βρήκανε εντάξει.
Και όμως τα μητρώα μας τα
βρήκανε εντάξει, μας πήγανε
πλημμέλημα επί διαταράξει.
Πρώτη φορά μου τραγούδησα και πρώτη
φορά κατάλαβα ότι ο τραγουδιστής κάνει μια
δύσκολη δουλειά.
Μ’ έπιασαν ιδιαιτέρως
μ’ έκαναν προσεχτικό.
Μου απαγόρευσαν να κλαίω
και τον πόνο μου να λέω
στο μπουζούκι το γλυκό.
