Ζούμε στην εποχή που κάθε εναλλακτικός μιλλένιαλ κουβαλάει σε κάθε μετακόμιση και το πικάπ του, αφού το βινύλιο επιστρέφει (;), επέστρεψε (;), θα επιστρέψει (;) – σε κάθε περίπτωση είναι εδώ. Είναι η ίδια εποχή που η μουσική έχει πάψει να είναι το κριτήριο με το οποίο επιλέγει κανείς το μπαρ που θα διασκεδάσει ή, τέλος πάντων, τη βάζει σε δεύτερη μοίρα. Μπορεί να φταίει ότι κάθε μεγάλη πόλη έχει ενδεχομένως περισσότερους DJs από όσους μπορεί να αντέξει, όλοι χωράνε στην ευκολία ενός παραγεμισμένου σκληρού δίσκου, ελάχιστοι πια παίζουν με βινύλια. Για λόγους πρακτικούς αλλά και, ας είμαστε ειλικρινείς, τεχνικούς.
Στην Πάτρα, λίγα τετράγωνα μακριά από την Πλατεία Γεωργίου, ένας χώρος αγκαλιάζει την κοινή συνισταμένη των δύο παραπάνω συνθηκών. Αυτό το στρογγυλό αντικείμενο με τη διάμετρο που κυμαίνεται από 18 έως 30 εκατοστά (από 7 έως 12 ίντσες για να είμαστε κι «έγκυροι»), μπαίνει σε τετράγωνες συσκευασίες -ενίοτε σε σχήμα φακέλου-, πονοκεφαλιάζει για την αποθήκευσή του, αλλά χαρίζει αυτό το μοναδικό φετιχιστικό συναίσθημα όταν σκίζεις τη ζελάτινα, το ψηλαφίζεις και το ακούς.
«Πωλούνται δίσκοι βινυλίου», έλεγαν τα παλιά δισκάδικα, το ίδιο μπορεί να ισχυριστεί εδώ και λίγες εβδομάδες το MONO, το αγαπημένο μας μπαρ στην Πάτρα που στο ισόγειό του πια λειτουργεί και δισκοπωλείο. Ξέρετε, εκείνος ο χώρος που πάνε οι άνθρωποι και ξεχνιούνται ψάχνοντας, συνομιλώντας, διαφωνώντας, φεύγοντας μετά από λίγη ή πολλή ώρα έχοντας κάνει την καλύτερη διαθέσιμη ψυχοθεραπεία…
Ανεβαίνοντας αυτή την σκάλα, θα βρεθείτε στο MONO Bar.
Θα σας το υπενθυμίσει και η πινακίδα.
Με μια μεγάλη ξύλινη μπάρα που πρέπει να έχει κάθε σωστό ποτάδικο…
…αλλά κι ένα υπέροχο booth στο οποίοι ο djs παίζουν με βινύλια.
Το MONO (που παίρνει το όνομά του από το «μονοφωνικός») άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του τον Οκτώβριο του 2018. Ήταν μια ιδέα που οι τέσσερις άνθρωποι που βρίσκονται πίσω του αυτό δούλευαν για έναν περίπου χρόνο. Ήθελαν, δηλαδή, να φτιάξουν έναν χώρο που θα περιστρέφεται γύρω από την μουσική (και το βινύλιο) χωρίς όμως να αποκλείει και τον κόσμο που δεν έχει στενή σχέση μαζί της. Αντίθετα, θα στηνόταν έτσι ούτως ώστε να τον προσκαλέσει.
Κάπως έτσι, σε μια πολύ ζωντανή γειτονιά της Πάτρας, ξεκίνησε το MONO Bar, που για να βρεθείτε στην μπάρα του θα πρέπει να ανεβείτε την σκάλα που οδηγεί στον πρώτο όροφο του όμορφου νεοκλασικού κτιρίου. Και δεν μιλάμε για μια συνηθισμένη «φτωχή» μπάρα, αλλά για μια πολύ μεγάλη ξύλινη μπάρα που αμέσως σε βάζει σε κλίμα ποτάδικου. Στη μια άκρη της, κοιτώντας προς τα αριστερά τον hall of fame τοίχο με τα μουσικά καδράκια που θα ήθελες να έχεις στο σαλόνι σου, βρίσκεται το dj booth. Το πιο μεγάλο, άνετο κι εντυπωσιακό dj booth που έχουμε δει σε οποιοδήποτε μπαρ στην Ελλάδα. Πίσω του οι DJs δεν βαριούνται ξεκουράζονται τσεκάροντας το messenger, αλλά μετακινούνται, ψάχνουν τα ράφια, σκύβουν πάνω στην στοίβα με τα 45αρια, ανοίγουν δίσκους, τσεκάρουν πλευρές, το μετανιώνουν, τελικά επιλέγουν, και πάλι από την αρχή. Αν φορούσαν κι άσπρες ρόμπες, θα σου έδιναν την εντύπωση ότι βρίσκονται στο εργαστήριό τους, τηρώντας κανόνες που μόνο αυτοί καταλαβαίνουν – ειδικά όταν παίζουν οι residents (κι εκ των συνιδιοκτητών) Χρήστος Σωτηρόπουλος και Λεωνίδας Γεράνιος.
Υποθέτω ότι έχει γίνει ήδη αντιληπτό ότι οι DJs εδώ παίζουν αποκλειστικά με βινύλιο (εκτός από σπάνιες εξαιρέσεις). Έτσι, κάθε βράδυ της εβδομάδας (όχι όμως και την Κυριακή, οπότε και η βελόνα του MONO ξεκουράζεται) θα ακούσετε την μουσική να παίζει σε 33 1/3 ή 45 στροφές, είτε από τους residents DJs είτε από guests που κατεβαίνουν από την Αθήνα κι άλλα μέρη. Με αυτό τον τρόπο, οι ιδιοκτήτες του MONO θέλουν αφενός να δείξουν την αγάπη τους για το συγκεκριμένο φορμάτ κι αφετέρου, να κάνουν τους θαμώνες του να νιώσουν με έναν πιο ζωντανό και οργανικό τρόπο τον ρόλο του dj. Να απολαύσουν, τελικά, τα δύο πράγματα που οφείλει να έχει κάθε μπαρ που σέβεται τον εαυτό του: καλή μουσική και καλά ποτά.
Πρόσφατα το MONO υποδέχθηκε το μικρό του αδερφάκι, δηλαδή το δισκάδικο που υπάρχει στον ημιώροφο του κτιρίου.
Έναν πολύχρωμο χώρο, αρκετά διαφορετικό από την ξύλινη διακόσμηση που έχει το μπαρ…
Ready for some diggin’?
Όλα αυτά γίνονται από το απόγευμα και μετά, όμως με τον ερχομό του 2020 το ΜΟΝΟ σας καλωσορίζει από το πρωί στον ημιώροφο του νεοκλασικού. Εκεί που γεννήθηκε το νεοσύστατο αδερφάκι του, το MONO Record Store. Με διαφορετική αισθητική, εδώ τον τόνο δίνουν πολύχρωμες 60s – 70s ποπ πινελιές που εξισορροπούν την πιο βαριά διακόσμηση του μπαρ που κυριαρχεί το ξύλο.
Το δισκάδικο του MONO στήθηκε με την λογική του να μην είναι απλά ένα στείρο μαγαζί με δίσκους, αλλά περισσότερο ένα σημείο συνάντησης των μουσικόφιλων, που μπορούν να πάρουν τον καφέ τους στο χέρι και να συναναστραφούν. Στα ράφια του θα βρει κανείς έναν προσεκτικά επιλεγμένο κατάλογο από δίσκους: από κλασικό ροκ μέχρι ποικιλία από jazz/funk/soul δίσκους, αλλά και indie κυκλοφορίες στις οποίες οι άνθρωποι του MONO θέλουν να δώσουν βάση τον επόμενο καιρό.
Την επόμενη φορά που θα βρεθείτε στην Πάτρα, ξέρετε που θα δώσουμε ραντεβού…
