Τρία χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο Κυριάκος Μπαλάσκας, μοναδικός στην Ελλάδα watercolor tattoo artist και συνδιοργανωτής του Athens Tattoo Convention την τελευταία επταετία, αποφάσισε να ανοίξει το δικό του στούντιο, το Darkside Tattoo Society. Περνώντας το κατώφλι της «σκοτεινής πλευράς» για να τον συναντήσω, μπορεί να μην ακουγόταν το σάουντρακ του Star Wars αλλά το album Brothers των Black Keys, όμως οι αμέτρητοι Darth Vader (και μερικοί Stormtroopers, για να μην ξεχνάμε και την «φωτεινή πλευρά») επιβεβαίωσαν την εικασία μου για την ονομασία του μαγαζιού.
«Το έβγαλα έτσι γιατί μου αρέσει πάρα πολύ το Star Wars, όλη αυτή η “κάτω βόλτα” που πήρε η καλή πλευρά προς την κακή, αλλά σε γενικές γραμμές, αρέσει μόνο σε μένα απ’ ό,τι φαίνεται! Οι υπόλοιποι μου λένε “Βγάλ’τα όλα!”» μου λέει ο Κυριάκος Μπαλάσκας. Επόμενη απορία μου: γιατί στο Κολωνάκι; Γιατί, όπως λέει, ήθελε να πάρει αυτό το ρίσκο, μιας και δεν υπήρχε άλλο στούντιο στην περιοχή. Το ρίσκο του βγήκε.
Ο ίδιος ήταν ήδη «ψημένος» στον χώρο, είχε ήδη δουλέψει 9 χρόνια σε μεγάλο studio, οπότε βρέθηκε αντιμέτωπος με το λογικό δίλημμα: είτε θα συνέχιζε σε άλλο studio, είτε θα άνοίγε το δικό του, βγάζοντας από την εξίσωση το ενδεχόμενο να αφιερωθεί ολοκληρωτικά σε tattoo tours – κάτι που μέχρι και σήμερα κάνει περιστασιακά. «Στην αρχή δεν το περίμενα τόσο μεγάλο. Ήθελα ένα στούντιο με δύο-τρία άτομα. Τελικά είμαστε δέκα!».
Oι αμέτρητοι Darth Vader (και μερικοί Stormtroopers, για να μην ξεχνάμε και την «φωτεινή πλευρά») επιβεβαίωσαν την εικασία μου για την ονομασία του μαγαζιού.
«Θεωρώ πως όλα τα επαγγέλματα έτσι ξεκινάνε: υπάρχουν οι γνώστες και μετά αυτό περνάει στον υπόλοιπο κόσμο. Οπότε, θεωρητικά, έτσι ξεκίνησε με το tattoo. Άρχισε από τους γνώστες και μετά ανοίχτηκε για το κοινό. Τώρα το 32% του πληθυσμού έχει tattoo και το 30% θέλει να κάνει. Από υποκουλτούρα, έγινε mainstream. »
Από πότε, όμως, κουβαλάει το «μικρόβιο»; Το πρώτο του tattoo το «χτύπησε» στα δεκαέξι και ήταν ένας μάγος στο πόδι, τον οποίο αργότερα «κάλυψε», αλλά, το μετάνιωσε – όπως μου λέει, θα έπρεπε να τον έχει κρατήσει για ενθύμιο. Με το σχέδιο είχε ήδη σχέση, μιας και ζωγράφιζε από μικρός, αλλά δεν του είχε περάσει ποτέ από το μυαλό να γίνει ο ίδιος tattoo artist. «Ξεκίνησα με φίλους, μου είχε πει ο μετέπειτα δάσκαλός μου να μου μάθει την τέχνη, αλλά έλεγα “Έλα μωρέ, δεν είμαι εγώ για τέτοια”. Μια μέρα ξεφύλλιζα ένα περιοδικό, είδα έναν τύπο που έκανε γραφιστικά που μου άρεσε πάρα πολύ. Και μετά πήγα στον δάσκαλό μου και του είπα “Θέλω να με μάθεις να κάνω τέτοια”». Και κάπως έτσι έπιασε για πρώτη φορά βελόνα το 2006 και δεν την έχει αφήσει έκτοτε.
«Η δική μου δουλειά είναι να πάρω το σχέδιο και να φτιάξω κάτι που θα αρέσει στον πελάτη, αλλά που θα κάνει και εμένα να το “βαρέσω” πιο όμορφα, να νιώθω κι εγώ άνετα»
Ο Κυριάκος Μπαλάσκας ειδικεύεται στην τεχνοτροπία του watercolor και μάλιστα είναι ο μοναδικός τέτοιος artist στην Ελλάδα, φέρνοντας το στυλ στα μέρη μας πριν από περίπου πέντε χρόνια, σε μία εποχή που και στην Ευρώπη δεν είχε καλά-καλά φτάσει ακόμη. Είναι μία τεχνοτροπία που πολλοί επιλέγουν για να αναπτύξουν κάποιο tattoo που έχουν ήδη, ενώ είναι δημοφιλής τόσο σε άντρες, όσο και σε γυναίκες, με τους πρώτους να το προτιμούν συνήθως σε μεγαλύτερης κλίμακας tattoo και οι δεύτερες, σε μικρότερα. Παρατηρώ τα σχέδια στα δικά του χέρια του και μου το επιβεβαιώνει και ο ίδιος: δεν έχει κανένα watercolor tattoo πάνω του γιατί πολύ απλά, δεν υπάρχει άλλος ντόπιος artist να του το κάνει.
Εδώ και τρία χρόνια, το Darkside Tattoo Society «βαράει» επί της οδού Λυκαβηττού στο Κολωνάκι.
Σε κάθε περίπτωση, η δυσκολία στο χτύπημα του tattoo δεν έχει καθόλου να κάνει με την πολυπλοκότητα του σχεδίου καθώς, όπως λέει ο Κυριάκος Μπαλάσκας, η δυσκολία είναι η ίδια τόσο στο να τραβήξει ο artist μία ίσια γραμμή σε ένα γράμμα, όσο και στο να πετύχει μία λεπτομέρεια σε ένα μεγάλο σχέδιο. Το μεγαλύτερο εμπόδιο έχει να κάνει με τους ίδιους τους πελάτες στους οποίους πρέπει πολλές φορές να εξηγήσεις ότι δεν θέλουν να έχουν πάνω τους ένα έτοιμο σχέδιο που βρήκαν στο Google, αλλά έστω με μπούσουλα αυτό, να αφήσουν τον artist να βάλει την δική του πινελιά, ώστε το αποτέλεσμα να είναι μοναδικό. «Η δική μου δουλειά είναι να πάρω το σχέδιο και να φτιάξω κάτι που θα αρέσει στον πελάτη, αλλά που θα κάνει και εμένα να το “βαρέσω” πιο όμορφα, να νιώθω κι εγώ άνετα. Αλλά ένας πελάτης είναι όντως ιδιαίτερος όταν δεν σε ακούει. Εκεί προσπαθείς να του περάσεις γνώσεις οι οποίες θα τον ξεμπλοκάρουν, ώστε να βγει ένα καλύτερο σχέδιο».
Οι κατηγορίες των πελατών δεν έχουν τελειωμό: υπάρχουν «οι παραλιακοί», δηλαδή αυτοί που θα μπουν μέσα στο μαγαζί με κάποια ερώτηση του τύπου: «Πού είναι το βιβλίο με τα τατουάζ για το μπράτσο;». Υπάρχουν οι διαβασμένοι, που έχουν μελετήσει αρκετά αυτό που θέλουν να κάνουν πριν έρθουν. Υπάρχουν και αυτοί που έρχονται με σκοπό να καθοδηγηθούν από τον artist ώστε να αποφασίσουν. Παραδόξως, όπως διαπιστώνει από την εμπειρία του ο εγκέφαλος του Darkside Tattoo Society , η πιο εύκολη κατηγορία είναι αυτή των «παραλιακών», γιατί αφήνουν ελευθερία στον artist να δημιουργήσει κάτι δικό του που θέλει να χτυπήσει και το αποτέλεσμα συνήθως είναι ικανοποιητικότερο και για τους δύο. Και ενώ αρχικά, η τρίτη κατηγορία τον «ενοχλούσε», κάποια στιγμή κατάλαβε ότι, στην τελική, αυτή ακριβώς είναι η δουλειά του, δηλαδή να μάθει στον πελάτη κάτι από την τέχνη του. Προσπαθώντας να θυμηθεί τους πιο ιδαίτερους πελάτες που έχουν περάσει την πόρτα του Darkside, του έρχεται αμέσως στο μυαλό ένας «εμμονικός» τύπος, το σώμα του οποίου κοσμείται από ενενήντα τατουάζ-μάσκες. Αλλά η μάλλον πιο ιδιαίτερη πελάτισσα ήταν μία κυρία 75 χρονών, η οποία δεν είχε άλλο tattoo πάνω της και «χτύπησε» τα μονογράμματα από τα εγγόνια της. «Ήταν τέλειο, είχε μπει μέσα και δεν ήξερε ποιά είναι η διαδικασία. Φαντάσου ότι σταμάτησα το ραντεβού που είχα και την έβαλα μέσα να της το κάνω!».
«Στην αρχή δεν το περίμενα τόσο μεγάλο. Ήθελα ένα στούντιο με δύο-τρία άτομα. Τελικά είμαστε δέκα!».
Kαι πώς βλέπει ο Κυριάκος Μπαλάσκας «εκ των έσω» το “big bang” των τατουάζ που καλά κρατεί εδώ και κάποια χρόνια; «Θεωρώ πως όλα τα επαγγέλματα έτσι ξεκινάνε: υπάρχουν οι γνώστες και μετά αυτό περνάει στον υπόλοιπο κόσμο. Οπότε, θεωρητικά, έτσι ξεκίνησε με το tattoo. Άρχισε από τους γνώστες και μετά ανοίχτηκε για το κοινό. Τώρα το 32% του πληθυσμού έχει tattoo και το 30% θέλει να κάνει. Από υποκουλτούρα, έγινε mainstream. Το ταμπού έχει υποχωρήσει γιατί είναι τόσοι πολλοί που έχουν tattoo που αν κάποιος σου πει κάτι, μετά θα γυρίσει το κεφάλι του και θα αντικρίσει άλλους δέκα γύρω του με tattoo. Έχω φάει bullying για τα tattoo, εννοείται. Αλλά όχι από όταν ξεκίνησα να το κάνω σαν επάγγελμα. Είναι σαν να σε προσβάλει ο άλλος άμα σου πει κάτι».
Κεφάλαιο Athens Tattoo Convention: Το όλο εγχείρημα ξεκίνησε πριν από έντεκα χρόνια με αρκετά διστακτικά βήματα από την ομάδα Red and White που διοργανώνει και το Thessaloniki Tattoo Convention, αλλά και το Athens Tattoo Expo που θα γίνει φέτος για δεύτερη χρονιά. Ο Κυριάκος Μπαλάσκας βρίσκεται στην διοργάνωση τα τελευταία εφτά χρόνια επειδή «τον πίεσε η μάνα του», λέει αστειευόμενος. Το Athens Tattoo Convention έχει πλέον απογειωθεί και φιγουράρει στα τρία-τέσσερα καλύτερα conventions της Ευρώπης. Όπως λέει ο ίδιος είναι σαν ένα mall για tattoo: βλέπεις όλους τους «τατουατζήδες» μπροστά σου με τα σχέδιά τους και διαλέγεις ποιός θα σου κάνει κάτι. «Ο κόσμος που σκάει είναι τρελαμένος, θέλουν όλοι να κάνουν tattoo. Η πλειοψηφία, χτυπάνε πολύ συνειδητά, κάνουν γύρα και βλέπουν τόσες δουλειές. Είναι ευκαιρία να δεις τόσους artists μαζεμένους».
Επί το έργον.
Μπορεί το άγχος των πρώτων διοργανώσεων να μην επέτρεπαν στον ίδιο να το ευχαριστηθεί όπως θα ήθελε, αλλά, πλέον, είναι πολύ πιο εύκολο και είναι φίλος και με τους περισσότερους καλεσμένους artists. Μάλιστα, το έχουν παράδοση μετά από κάθε convention να φεύγουν όλοι μαζί διακοπές για μία εβδομάδα. Κάθε χρόνο γίνεται προσπάθεια να έρθουν οι καλύτεροι παγκοσμίως tattoo artists στην κατηγορία τους. Έτσι και φέτος, θα συναντήσετε στη βόλτα σας μεταξύ πολλών άλλων τον Νikko Hurtado, νούμερο ένα στον κόσμο στο ρεαλιστικό χρώμα, τον Carlos Rojas, κορυφαίος στο ασπρόμαυρο σχέδιο που φιλοτέχνησε και την φετινή αφίσα, τον «τελειωμένο ολντσκουλά» Bill Loika και τους τοπ στο traditional japanese, Three Tides.
«Είναι πραγματικά μια τεράστια γιορτή με επιτυχία ουσιαστικά για εμάς πριν γίνει. Ως artist και μόνο που ξέρω ότι μπορώ να πάω σε ένα μέρος που είναι όλοι αυτοί μαζεμένοι, είμαι σούπερ ενθουσιασμένος. Ως διοργανωτής, η μεγαλύτερη επιτυχία είναι όταν κάθε χρόνο μέσα στο Convention ανεβαίνω σε ένα σημείο και κοιτάζω όλο αυτό το πράγμα από κάτω κι ακόμα και μηδέν cent να είχα στην τσέπη μου, αυτό για μένα είναι επιτυχία».
Και τελικά, τί είναι το tattoo για έναν άνθρωπο που έχει «βουτήξει» στην μαγεία του μελανιού από τα 16 του χρόνια και το έχει ζήσει από όλες τις σκοπιές; «Είναι κάτι παραπάνω από τρόπος ζωής. Δεν μπορώ να φανταστώ κάτι στη ζωή μου που να μην έχει σχέση με μελάνι. Δεν παίζει να το σταματήσω, θα με σκοτώσουν οι πελάτες μου! Όμως κάποια στιγμή θα γίνει λίγο πιο επιλεκτικό για να μπορέσω να ασχοληθώ πιο πολύ με τη ζωγραφική», λέει και η κουβέντα μας ολοκληρώνεται γιατί ήρθε η στιγμή να χτυπήσω το πρώτο μου.
