Η Συλλογική Πορεία Αγάπης μάς καλεί στο χριστουγεννιάτικο μπαζάρ της

Τι θα δούμε εκεί

Οι οργανωτές του μπαζάρ μάς υπόσχονται ότι θα βρούμε εκεί, μέσα σε μια ωραία, γιορτινή ατμόσφαιρα, όμορφα δώρα, χειροποίητα κοσμήματα, καλλιτεχνικές κατασκευές σαπουνιών με χρώματα κι αρώματα και σε πρωτότυπα σχήματα, κεριά, καθώς και μια μεγάλη ποικιλία από γλυκά, χειροποίητα σοκολατάκια, σπιτικές μαρμελάδες, κουραμπιέδες, μελομακάρονα και γλυκά του κουταλιού, αγνό μέλι, ψωμί ζυμωτό, ελιές, τσάτνεϋ, πατέ και πολλά άλλα, φτιαγμένα από τους εθελοντές της Συλλογικής Πορείας Αγάπης.

Τι ενισχύουμε συμμετέχοντας στο μπαζάρ της Συλλογικής Πορείας Αγάπης

Πρώτα απ’ όλα το «μπακάλικο» της Πορείας Αγάπης, που προσφέρει τρόφιμα εδώ και οχτώ χρόνια, κάθε 45 ημέρες, σε 250 οικογένειες που έχουν ανάγκη, με 880 μέλη περίπου. Ήδη έχουν πραγματοποιηθεί 9500 παραδόσεις τροφίμων αυτά τα χρόνια.  Η ιδέα έχει μεταφερθεί και στη Θεσσαλονίκη, στην Εύβοια και στη Σόφια. (Το 61ο  «μπακάλικο» θα συγκεντρώνει τρόφιμα στον ίδιο χώρο, την Τρίτη 13 Δεκεμβρίου το απόγευμα από τις 5 έως τις 8). Ακόμα, το πρόγραμμα «Μανδύας» που έχει προσφέρει από το 1999 ως τώρα πάνω από εκατό χιλιάδες κιλά μεταχειρισμένων ρούχων, λευκών ειδών, παπουτσιών και παιχνιδιών. Την καθημερινή σίτιση 205 άπορων και ηλικιωμένων ατόμων, στην πόλη Ουγκαρτσίν της Κεντρικής Βουλγαρίας και τέλος την οδοντιατρική περίθαλψη και ιατρική βοήθεια που παρέχεται σε πολλές περιπτώσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Οι άνθρωποι της Πορείας Αγάπης μας λένε:

Βρισκόμαστε πολλές φορές μπροστά στα προβλήματα των ανθρώπων που πάμε να βοηθήσουμε. Κάποιοι «ανοίγονται» και μας τα εμπιστεύονται. Και δεν είναι μόνο η φτώχεια και η ανεργία. Πολύ συχνά, η μοναξιά και η αρρώστια, συνοδεύουν τη φτώχεια. Κάποιοι απ’ αυτούς μάς διδάσκουν με τον τρόπο που διαχειρίζονται τον πόνο τους. Ποιος άραγε βοηθάει τον άλλον; Μια κοινή πορεία είναι απέναντι στον συνολικό, στον συλλογικό πόνο. Και μια τεράστια ευκαιρία να δούμε και να ζήσουμε αυτό το θαύμα που ξετυλίγεται μπροστά μας: να μαλακώνει ο πόνος και πολλές φορές να γίνεται χαρά!

Και συμπληρώνουν:

Αν, όποτε χρειαζόμαστε βοήθεια την ζητάμε κι αν όποτε χρειάζονται τη βοήθειά μας την προσφέρουμε, μέσα από αυτό το μοίρασμα τα βάρη λιγοστεύουν και οι χαρές πολλαπλασιάζονται. Αυτός μπορεί να είναι ένας δρόμος μέσα από τον οποίο η φτώχεια και ο πόνος κάποια στιγμή γίνονται μακρινή ανάμνηση ενός παρελθόντος που πέρασε, αφού μας έδωσε την ευκαιρία να μάθουμε κάποια πράγματα, μας έφερε πιο κοντά, μάς έδειξε τι μπορούμε και τι αξίζουμε, πώς μπορούμε να συνεργαστούμε και να δημιουργήσουμε.