Το Red Hook Criterium είναι ένας ολοένα και πιο δημοφιλής αγώνας ποδηλάτων πίστας στον δρόμο που ξεκίνησε από την ομώνυμη περιοχή στο Brooklyn της Νέας Υόρκης και πλέον πραγματοποιείται επίσης στη Βαρκελώνη και το Μιλάνο. Πριν λίγο καιρό και για τρίτη συνεχόμενη χρονιά η ομάδα του 48×17 ταξίδεψε μαζί με φίλους στο Μιλάνο για να συναγωνιστεί μερικούς από τους καλύτερους ποδηλάτες fixed gear στον κόσμο.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Το Red Hook Criterium ξεκίνησε το 2008 ως ένα πάρτι που διοργάνωσαν οι φίλοι του 23χρονου τότε David Trimble για τα γενέθλιά του και πήρε τη μορφή ενός όχι απλώς ανεπίσημου αλλά στην ουσία παράνομου αγώνα ποδηλάτων πίστας σε άσφαλτο, που δεν είχε φυσικά άδεια από κανέναν επίσημο φορέα και ξεκίνησε στις 12 τα μεσάνυχτα! Με την καθοδήγηση του Trimble, μεγαλωμένου στην Αλάσκα σε οικογένεια με μεγάλη παράδοση στο framebuilding, το event αυτό έμελλε να εξελιχθεί σε ένα από τα σημαντικότερα και πιο αυθεντικά event της παγκόσμιας fixed gear κοινότητας. Πλέον κάθε RHC είναι ένα σημαντικό γεγονός που απασχολεί τα media και προσελκύει ποδηλάτες από διάφορες χώρες. Στην Μπόβισα του Μιλάνο όπου γίνεται ο αγώνας, συναντήσαμε φέτος ποδηλάτες από Αυστρία, Ολλανδία, Ελβετία, Ισπανία, Ρωσία, Ταυλάνδη, Ινδονησία και φυσικά Αμερική, τη χώρα που γέννησε το Red Hook στην ομώνυμη βιομηχανική περιοχή της Νέας Υόρκης.
Στα RHC δεν βρίσκει κανείς «φιξάκια» και πολύχρωμα ποδήλατα με riser bars. Βρίσκει όμως αυστηρά και μόνο track bikes, race wheelsets, λύκρες και κουμπωτά παπούτσια. Κι αν νομίζετε ότι αυτή η εικόνα δεν θυμίζει αστική ποδηλασία είστε γελασμένοι. Το 80% των αθλητών που θα τρέξουν προέρχονται από το «δρόμο» και λίγο έχουν να κάνουν με τα πρωταθλήματα ποδηλασίας της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας. Παρ όλα αυτά το επίπεδο πια είναι αρκετά υψηλό και όποιος δεν είναι προετοιμασμένος θα βρεθεί με την γλώσσα στην άσφαλτο από τον πρώτο γύρο.
Ο αγώνας εξελίσσεται συνήθως σε 20 γύρους του 1,5 χλμ περίπου σε format σιρκουί, αποκλείονται δηλαδή διαδοχικά οι τελευταίοι όταν το πρώτο γκρουπ «κλείσει» γύρο. Η ταχύτητα φτάνει τα 55 χλμ την ώρα και μην ξεχνάτε ότι μιλάμε για ποδήλατα με σταθερό γρανάζι και χωρίς φρένα. Η επιδεξιότητα του αναβάτη στο να αυξομειώσει ταχύτητα και να ελιχθεί στις στροφές – μερικές από αυτές απότομα 180 U-turn – κάνει τη διαφορά μαζί με την φυσική κατάσταση και τη μυική δύναμη. Με λίγα λόγια πρέπει να έχεις τα χιλιόμετρα ως αστικός μπόμπερ, τα πόδια σου να δουλεύουν σαν πιστόνια, και το μυαλό σου σαν ξυράφι.
Οι περισσότεροι από την ομάδα του 48×17 βρέθηκαν στο ίδιο γκρουπ προκριματικών και έτσι ήταν πιο εύκολο να δοκιμάσουμε μια ομαδική στρατηγική με σκοπό να περάσουμε κάποιον στον τελικό. Ο Θέμης ήταν αυτός που βρήκε την ευκαιρία να βγει μπροστά και με φρεσκάδα και δύναμη κατάφερε να προκριθεί. Στον τελικό καθένας έπαιρνε θέση κατάταξης ανάλογα με τον χρόνο που είχε κάνει στα προκριματικά. Με την εκκίνηση ο ρυθμός του αγώνα ήταν καταιγιστικός με το πρώτο γκρουπ να πουσάρει από την αρχή. Ο Θέμης κατάφερε να μπει στο τρίτο γκρουπ και περνώντας από την στροφή που στεκόμασταν τον βλέπουμε να δίνει μάχη με τους υπόλοιπους, γέρνοντας από την εξωτερική και περνώντας ορθοπέταλο στις ευθείες. 30 γύρους μετά ήταν ακόμα εκεί με δύναμη και το σφύριγμα του τερματισμού μας βρήκε όλους αγκαλιά μες το κρύο να πανηγυρίζουμε. Ο τερματισμός βρήκε πρώτο τον Edu Grosu από την Ρουμανία. Νικήτρια ομάδα σε όλα τα series η MASH από το San Francisco.
Το επίπεδο στο Red Hook Crit έχει ανέβει σημαντικά τα τελευταία 2 χρόνια, απόδειξη ότι η πρώτη δεκάδα είναι όλοι επαγγελματίες ποδηλάτες δρόμου ενώ η απήχηση που έχει ως αγώνας παγκοσμίως είναι τεράστια. Ενδιαφέρον από mainstream ποδηλατικά media, εταιρίες μεγαθήρια (Cinelli, San Marco, Giro κτλ) αλλά και την ίδια την UCI (Παγκόσμια Ομοσπονδία Ποδηλασίας) υπάρχει πια τεράστιο.
Με όλη αυτή την δημοσιότητα γεννάται εύλογα το ερώτημα αν έχει αλλάξει η ατμόσφαιρα και ο πυρήνας του RHC σε σχέση με την αρχική του φόρμα ως μιας underground ποδηλατικής συνάντησης μεταξύ γνωστών και φίλων. Σίγουρα δεν είναι το ίδιο και πολλές συζητήσεις γίνονται για το πως θα κρατηθεί «αληθινό» και «πιστό» στις ρίζες του οι οποίες είναι αναμφισβήτητα στο δρόμο. Όσο όμως και ν’ ανεβαίνει το επίπεδο, όσες κάμερες και άδειες απ’ το δήμο κι αν υπάρξουν, ο αγώνας παραμένει για αυτούς που ξέρουν να σκιντάρουν στις απότομες στροφές και αυτό σίγουρα δεν μαθαίνεται στα προπονητήρια αλλά μονάχα στο δρόμο.
*Ο Άγις Κολύβας είναι ιδιοκτήτης του καταστήματος fixed gear 48×17 Cycles (Βεΐκου 2, Κουκάκι, 2109225488, 48×17.com).
