Το χαρακτηριστικό φλοράλ τεντόπανο της Πειραϊκής - Πατραϊκής έγινε τσάντα καλοκαιρινή

Το χαρακτηριστικό φλοράλ τεντόπανο της Πειραϊκής – Πατραϊκής έγινε τσάντα καλοκαιρινή

Ο κύριος Κούρτογλου με τον γιο του, κατασκευάζουν στου Ψυρρή τις πιο οικονομικές και ανθεκτικές καλοκαιρινές τσάντες που παραλίγο να «καταπλήξουν όλο τον κόσμο».

Φωτογραφίες: Ασπασία Κουλύρα

Ο Χρήστος Κούρτογλου είναι ιδιοκτήτης του τεντοποιείου «Μπαρμπαλιάς» που έλκει την επωνυμία του από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη της επιχείρησης, που στην αρχή διατηρούσε παλαιοπωλείο και έπειτα κατά την δεκαετία του ’50 την μετέτρεψε σε βιοτεχνία τέντας καθώς η ανάπτυξη του κλεινού άστεως δημιούργησε και την ανάγκη για λίγη σκιά στα ανατολικά μπαλκόνια. Πέρα από το γεγονός ότι πρόκειται για μια από τις ελάχιστες βιοτεχνίες στην πολυσύχναστη οδό Ερμού, έχει και μια ακόμα ιδιαιτερότητα. Ο Χρήστος εκτός από τέντες είχε την ιδέα να αξιοποιήσει τα ρετάλια που περίσσευαν από τα τόπια φτιάχνοντας σούπερ ανθεκτικές και αδιάβροχες τσάντες.

Οι τσάντες αυτές, που είναι ιδανικές για την παραλία τώρα που καλοκαίριασε, φέρουν πάνω τους το χαρακτηριστικό σχέδιο της Πειραϊκής Πατραϊκής (δηλαδή τα πορτοκαλί λουλουδάκια με τα πράσινα φύλλα), καραβάκια και ναυτικά σχέδια, ρίγες, τριαντάφυλλα και άλλα λουλούδια και είναι απίστευτα οικονομικές.

Ο Χρήστος μας εξηγεί πως του ήρθε η ιδέα να ασχοληθεί με τις τσάντες και αναπολεί μαζί μας την Ερμού των 50’s όπως την θυμάται από τις διηγήσεις του πατέρα του από τον οποίον έμαθε και την τέχνη, καθώς ο τελευταίος εργάστηκε πρώτα ως υπάλληλος στο κατάστημα του Μπαρμπαλιά και έπειτα ανέλαβε την επιχείρηση που τώρα συνεχίζει ο Χρήστος.

Το χαρακτηριστικό σχέδιο της Πειραϊκής Πατραϊκής που κόσμησε πολλές πολυκατοικίες από το ’50 και ύστερα

«Άλλη ήταν η Ερμού παλιά και άλλη τώρα. Είχε περισσότερους κατοίκους, τώρα πια δεν έχει κόσμο, μόνο 5 -6 παλιοί κάτοικοι είναι ακόμα εδώ. Σβήνει ο δρόμος. Αυτό έγινε γιατί το εμπορικό κέντρο μετατοπίστηκε από εδώ στις συνοικίες. Όταν μπορείς να βρεις στην γειτονιά σου ό,τι θες, δεν έχεις λόγο να κατέβεις στο κέντρο. Πριν ο δρόμος είχε τρία κουρεία, τώρα αν θες να κουρευτείς δεν βρίσκεις σε όλη την Ερμού.

Την επιχείρηση την αναλάβαμε εμείς πριν 20 χρόνια. Στην αρχή εργάστηκε εδώ ο μπαμπάς μου ως υπάλληλος του Μπαρμπαλιά, που είχε παλαιοπωλείο και μετά το ’50 άρχισε να ασχολείται με την τέντα. Πριν δεν υπήρχαν και πολυκατοικίες για να υπάρχει και τέντα. Με την ανάπλαση της πόλης ξεκίνησε και η τέχνη μας. Παλιά κατά μήκος όλης της Ερμού υπήρχαν πολλά τεντοποιεία. Ο Βελέντζος με τον Πιέρο, ο Δριβάγκος, ο Εβραίος ο Χαϊμ, ο Κάρδος, τετντοποιείες που κλείσανε, όπως έκλεισε και ο Λαδέζος, το μεγάλο εργοστάσιο τέντας.

Παλαιότερα φτιάχναμε και σκηνές, μουσαμάδες για φορτηγά όμως πια θέλουν άλλες μηχανές αυτά, μεγαλύτερες. Η τέντα πάει ανάλογα το μέτρο, σε μπαλκόνι ας πούμε είναι γύρω στα 60 ευρώ το τρέχον μέτρο, μαζί με το μηχανισμό.

Οι τσάντες ήταν μια ιδέα που είχα για να αξιοποιήσω τα πολλά ρετάλια που μας μένουν από τα τόπια. Είναι αδιάβροχες, πάρα πολύ ανθεκτικές και είναι ιδανικές για ψώνια ή για τη θάλασσα. Οι μεγάλες έχουν 10 ευρώ και οι μικρές 8. Ούτε την αξία του πανιού δηλαδή. Οι τουρίστες αγοράζουν τις τσάντες μας και οι Αμερικάνοι ειδικά τις αγαπάνε πάρα πολύ. Κάποτε μάλιστα ένας Αμερικάνος τουρίστας είχε προτείνει στον πατέρα μου να πάει στην Αμερική και να ανοίξουν μαζί κατάστημα και να «καταπλήξουν όλο τον κόσμο», όπως του είχε πει χαρακτηριστικά. Ίσως και να έπρεπε να είχε δεχτεί.»