Ασκαρδαμυκτί πάει να πει κοιτάζω κάτι χωρίς να ανοιγοκλείνω τα μάτια. Άρα κάτι που να είναι ικανό να παγιδεύσει την προσοχή μου τόσο ώστε να μη θέλω να χάσω την οπτική επαφή. Μπορεί όμως να σημαίνει και κάτι διαφορετικό, όπως την ευκαιρία για δημιουργία που προσφέρει ένας νέος χώρος λίγο πιο πάνω από την πλατεία Εξαρχείων.
Στην οδό Δεληγιάννη σε ένα υπέροχο οίκημα στεγάζεται τον τελευταίο μήνα ένα διαφορετικό είδος τέχνης. Ένας πολυχώρος που παντρεύει τη θεωρία με την πράξη, τη φαντασία με την πραγματικότητα ή σε απλά ελληνικά ένα εργαστήρι ελευθέρων σπουδών. Η Δέσποινα Μαλλή, η Νάγια Κουτσομπίνα, ο Γιώργος Μαλλής και ο Γιώργος Μπασιάς ένωσαν τις αγαπημένες τους ασχολίες, συνδυάζοντας την τέχνη με την τεχνική και αποδεικνύοντας πως τα πάντα είναι εφικτά «αρκεί να υπάρχει το μεράκι και η υπομονή», όπως λέει και ο κ. Μαλλής.
Μπαίνοντας στο Ασκαρδαμυκτί, η πρώτη εικόνα που θα συναντήσει κάποιος είναι ένα ζευγάρι ιπτάμενα πόδια. Ό,τι δηλαδή έχει απομείνει από μία κούκλα που είχε φτιάξει η Δέσποινα για την παράσταση που συμμετείχε με την Ομάδα 33, Έξοδος Κινδύνου. Αυτό μπορεί να «προϊδεάσει» για όσα ετοιμάζει η ίδια στον πρώτο όροφο. Κατασκευές μαριονέτας, κουκλοθέατρο και πολλά χρώματα, δίνουν μορφή στη φαντασία μικρών και μεγάλων. «Κάθε κούκλα έχει μία δικιά της ιστορία. Αν πρόκειται να παίξει σε μία παράσταση, θα έχει τους δικούς της σκοπούς. Θα πρέπει να κινείται με συγκεκριμένους τρόπους, να περπατάει, να ανοιγοκλείνει τα βλέφαρά της και το στόμα της. Μετά το τέλος του σεμιναρίου, ο καθένας θα μπορεί να επιλέξει πώς θα είναι η δική του κούκλα». Αν και το κουκλοθέατρο είναι αδικημένο και θεωρείται τρόπος ψυχαγωγίας κυρίως του «μικρού» κοινού, η πραγματικότητα δείχνει να διαφοροποιείται, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια.
«Το κουκλοθέατρο απευθύνεται και σε ενήλικες καθώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε διάφορες θεατρικές παραστάσεις. Όσον αφορά στη διασκέδαση των παιδιών, σίγουρα υπήρχε μία περίοδος που οι γονείς λόγω έλλειψης χρόνου δεν προλάβαιναν να ασχοληθούν όπως θα ήθελαν με τα παιδιά τους. Μου δίνεται όμως πλέον η εντύπωση ότι ο γονέας επιλέγει το παιδικό θέατρο και το κουκλοθέατρο. Όταν γίνονται ωραία πράγματα, ο κόσμος θα τα στηρίξει».
Ακολουθώντας τον ένα χώρο μετά τον άλλο, βλέπω ότι δίπλα από το χρωματιστό και γεμάτο φαντασία δωμάτιο της Δέσποινας, βρίσκεται η μουσική γωνιά του Γιώργου Μπασιά. Οργανοποιία, έγχορδα κρεμασμένα στον τοίχο, ξύλο και χορδές στους πάγκους που περιμένουν να τους γίνει η κατάλληλη επεξεργασία και να περάσουν στα χέρια των επίδοξων μουσικών. Πέρα από τα κλασικότερα έγχορδα, ο Γιώργος πρόκειται να διδάξει την κατασκευή λαϊκής κιθάρας, εκείνης που χρησιμοποιούταν κατά βάση στην ρεμπέτικη δισκογραφία. «Αν δεν έχεις εμπειρία από όργανα, μοιάζει με μία κλασική κιθάρα. Η διαφορά της είναι στην κατασκευή, στο ηχόχρωμα, στις χορδές που χρησιμοποιούνται».
Η Νάγια είναι σχεδιάστρια κοσμημάτων και έχει μάλιστα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στη Biennale νέων καλλιτεχνών. Στα σεμινάρια χειροποίητου κοσμήματος παραδίδει τις βασικές αρχές της αργυροχρυσοχοΐας καθώς και πώς θα καταφέρουμε να δώσουμε σχήμα στα φαινομενικά άκαμπτα υλικά. Από τα «κρυφά» bonus του σεμιναρίου είναι και η χρήση εναλλακτικών πρώτων υλών καθώς και ο βαθμός ειδίκευσης που δίνεται στο τέλος. «Το ζητούμενο είναι ο κάθε συμμετέχων να φτιάξει τη δική του “παλέτα” κοσμημάτων με το δικό του χαρακτήρα και το πρώτο σετ κοσμημάτων. Εν ολίγοις θα φεύγει ολοκληρωμένος σχεδιαστής», εξηγεί η Δέσποινα.
Για το τέλος, έμεινε η αίθουσα του ισογείου που αυτές τις ημέρες είναι και η πιο ενεργή. Ο κ. Γιώργος Μαλλής κάνει ένα από τα επαγγέλματα που βρίσκονται υπό εξαφάνιση, εκείνο του υποδηματοποιού. Μέσα σε τρία σεμινάρια οι συμμετέχοντες θα μπορέσουν να αποκτήσουν ένα χειροποίητο ζευγάρι εσπαντρίγιες ή πέδιλα, που θα έχουν φτιάξει ολομόναχοι (σχεδόν, γιατί οι οδηγίες του κ. Μαλλή θα είναι κάτι παραπάνω από πολύτιμες στη διάρκεια των τριών, τρίωρων συναντήσεων). «Η κατασκευή ενός παπουτσιού ίσως να ακούγεται περίεργη, ιδιαίτερα όταν έχουμε συνηθίσει στην έντονη βιομηχανοποίησή του. Στην πραγματικότητα όμως είναι εξίσου ανθεκτικά. Μπορεί να μην έχει τη “γυαλάδα” της βιτρίνας, αλλά δεν μπορεί να συγκριθεί, είναι το δικό σου δημιούργημα». Σε αυτό δεν χωρά αμφιβολία καθώς πέρα από την τεχνική, η ευκαιρία να φτιάξεις το «ζευγάρι των ονείρων σου» είναι μοναδική και, όπως επιβεβαιώνει και ο κ. Μαλλής, «το συναίσθημα να γυρνάς από τη δουλειά σου και αντί να κάθεσαι μπροστά από μία οθόνη να καταπιάνεσαι με κάτι που είχες αφήσει, είναι εκπληκτικό». Αρκεί να υπάρχει επιμονή, διάθεση και φαντασία. «Τα υλικά είναι πανεύκολα. Για την εσπαντρίγια αρκεί ένα απλό σκοινί σε πλεξούδα όπου διαμορφώνει τη βάση και μετά προστίθεται οποιοδήποτε υλικό επιθυμεί κάποιος, πανί, ύφασμα, τζιν, ρούχα που μπορεί να μη φορά πια».
Πολλές δραστηριότητες με βασική προϋπόθεση την όρεξη και τη φαντασία, γιατί τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνουν οι ειδικοί. Από τον Σεπτέμβριο θα ξεκινήσουν τα μόνιμα τμήματα ενώ τώρα βρίσκονται σε εξέλιξη τα σεμινάρια θεατρικής μαριονέτας, πέδιλου και εσπαντρίγιας, περιμένοντας τις συμμετοχές των ενδιαφερόμενων. Όλες τις πληροφορίες μπορείτε να τις βρείτε εδώ και στη σελίδα στο Facebook.
