Ακόμη κι αν δεν έχεις κολλήσει άσχημα με τους ταξιδιάρικους εμβατηριακούς ήχους του "Walking With A Ghost", είσαι ευπρόσδεκτος στο φανταστικό τους σύμπαν.
Λίγο πριν οι Prodigy ανάψουν το φυτίλι του Firestarter στη Μαλακάσα, η Έφη Παπαζαχαρίου ενώνει με νοσταλγία το σκοινί από εκείνη την πρώτη ημέρα στη Δραπετσώνα μέχρι σήμερα.
Λίγο πριν την εμφάνισή του στο Ejekt, ο λατρεμένος από το ελληνικό κοινό Αυστριακός παραγωγός, μιλά στην Popaganda για το νέο του δίσκο, για την αξία των καλών πάρτι αλλά και για τον...Ιμμάνουελ Καντ.
Αυτός θα είναι και o τίτλος του βιβλίου του (αν γράψει ποτέ). Για την ώρα έχει καινούριο δίσκο, καλοκαιρινές συναυλίες με τους b-movies κι αρκετά να συζητήσει με τον Παναγιώτη Μένεγο.
"Robbie Rocked", με αυτό το συμπέρασμα έφυγε από τη Μαλακάσα ο Γιώργος Βουδικλάρης. Μάρτυς του οι 68 φωτογραφίες από το μεγάλο πάρτυ του περασμένου Σαββάτου.
Προκαταβολικά αποκηρυγμένο από τους dance πιουρίστες, ήδη αγαπητό στους pop αισθηματίες, το In Colour ντεμπούτο του εγκεφάλου των xx είναι ένας ύμνος στη rave nostalgia κι ένα από τα άλμπουμ του 2015. Γράφει ο Παναγιώτης Μένεγος.
Ένα mixtape που ξεκινά από τα αυστηρά beats του Andy Stott, σκοτεινιάζει με Burial, πριν σερφάρει τελικά στους ουρανούς με τη σύμπραξη Fuck Buttons κι Andrew Weatherall. Από τον Χρήστο Αγγελόπουλο.
Δέκα μέρες μετά το Plissken 2015, ο Παναγιώτης Μπάρλας, κάνει μία φιλότιμη προσπάθεια να ταξινομήσει ένα χάος συνειρμών, γεννημένο από μπύρες, μπόρες, μπελάδες και μπερδέματα.
Αν σας αρέσει ο library ήχος και ο σκασμός μουσικών οργάνων που μπορεί να κάνει τρελό τον ηχολήπτη που μιξάρει έναν δίσκο με άπειρα κανάλια και ιδέες, τότε θα τους λατρέψετε.
BAND TO WATCH: Τα τέσσερα Παιδιά του Σπηλαίου ετοιμάζονται για την παρουσίαση του ντεμπούτο άλμπουμ τους στην Inner Ear και απαντoύν στο αιώνιο δίλημμα Beatles ή Rolling Stones.
Ξεκίνησε από το μεράκι τεσσάρων φίλων, εξελίχθηκε σε δισκογραφικό label και το Σάββατο 13/6 διοργανώνεται για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά σε μια αυλή στη Δροσιά.
Ο Παναγιώτης Μπάρλας με αφορμή τις οριακές συναυλίες των Shellac και των Savages γράφει για εκείνους τους περίεργους τύπους που επιμένουν να σιγοτρώνε τους τεράστιους ξύλινους όγκους των mainstream σαλονιών.