Την τελευταία φορά που οι Black Lips έπαιξαν στην Αθήνα, πέρασαν τη νύχτα στο αστυνομικό τμήμα. Φέτος;

“Bad kids, all my friends are bad kids, kids like you and me” δήλωναν προ δεκαετίας με περίσσια αυτοαναφορικότητα οι Black Lips, τα «κακά παιδιά από την Ατλάντα», ενισχύοντας τον μύθο που έχουν χτίσει τα τελευταία είκοσι σχεδόν χρόνια από τότε που σχηματίστηκαν. Η αφήγηση που τους συνόδεψε, όσο περνούσαν τα χρόνια, ήταν εκείνη της garage μπάντας με punk καταβολές που τα κάνει όλα γης μαδιάμ στα live της, «κρατώντας το (όσο το το δυνατόν) αληθινό». Συνδέθηκαν με την hipster σοφιστεία των late 00s, προσδιορίστηκαν δημοσιογραφικά με νεολογισμούς όπως “flower punk”, υπέγραψαν στη Vice Records, λάνσαραν δικό τους fashion brand με jackets, κάλεσαν μία ωραία πρωία το 2011 τον «πολύ» Mark Ronson να κάνει παραγωγή στο album τους, ενώ μία ακόμη πιο πρόσφατη πρωία, φώναξαν τον Sean Ono Lennon για να αναλάβει την αντίστοιχη θέση στον τελευταίο δίσκο τους Satan’s Graffitti or God’s Art?.

Με το τελευταίο στις αποσκευές τους ξαναεπισκέπτονται την Αθήνα για μία καυτή κυριολεκτικά βραδιά στις 24 Αυγούστου στο Gagarin 205, με το δικό μας φασαριόζικο τρίο των A Victim of Society που θέτουν υποψηφιότητα για την πιο ζόρικη εγχώρια κυκλοφορία της χρονιάς (Freaktown) να τους στρώνουν το κόκκινο χαλί. Για να σας προετοιμάσουμε και να προετοιμαστούμε, μιλήσαμε με τον μπασίστα της μπάντας, Jared Swilley για να επιβεβαιώσουμε ότι κρατάνε ακόμα το αλήτικο πνεύμα. 

Πώς προέκυψε ο τίτλος του τελευταίου σας album Satan’s Graffitti or God’s Art; Το είδα γραμμένο σε μια εκκλησία κοντά στο σπίτι μου και υπέθεσα ότι ακούγεται αστείο. Απλά ακουγόταν cool. Αλλά είναι ανοιχτό σε ερμηνείες, ως κάτι πολύ υποκειμενικό. Ίσως αρέσει, ίσως όχι.

Πώς ήταν η συνεργασία με τον Sean Ono Lennon; Ήταν φανταστική, μία από τις καλύτερες εμπειρίες μου στο στούντιο. Ξέρει τόσα πολλά από μουσική!

Φαντάζομαι, θα γνωρίσατε και τη Yoko Ono. Πώς ήταν; Avant garde! Είναι ένα icon, γεμίζει με έμπνευση το χώρο όταν βρίσκεται γύρω σου, εκπέμπει πολύ καλή ενέργεια.

Και να υποθέσω ότι το cover του “It won’t be long” των Beatles προέκυψε επειδή αυτοί οι δύο βρίσκονταν στο στούντιο… Στην πραγματικότητα, ο Sean πρότεινε να το κάνουμε. Αγαπώ τους Beatles οπότε είπα ναι, εννοείται πως θα το κάνουμε.

Εν έτει 2017, πιστεύεις ότι το punk attitude έχει πεθάνει ή είναι κάτι που μπορεί να επιβιώσει; Ναι, πιστεύω ότι είναι τρόπον τινά νεκρό.

Εσύ νιώθεις καθόλου punk; Στις ΗΠΑ σίγουρα όχι, το πνεύμα του έχει πεθάνει.

Στην εποχή της έκρηξης της τεχνολογίας και της διάχυσης της μουσικής πληροφορίας σε τόσα κανάλια (Facebook, Spotify, κλπ.) πιστεύεις ότι η έννοια του rock star υπάρχει ακόμα; Είναι δύσκολο να απαντήσω, έχω χάσει λίγο επαφή, γιατί δεν είμαι πλήρως ενημερωμένος, αλλά σίγουρα, ποτέ δεν θα υπάρξουν αληθινοί rock stars ξανά, γιατί πλέον, μοιράζεσαι απλά την δική σου εμπειρία. Στην εποχή του Elvis ή των Beatles όλοι άκουγαν τον ίδιο ραδιοφωνικό σταθμό, τώρα επιλέγεις και ακούς ό,τι θες, είναι πολύ διαφορετικό.

o Jared Swilley

Οι Black Lips παίζουν σε μέρη δύσβατα για αμερικανικές μπάντες όπως Ιράκ, Αίγυπτο, κλπ. Πώς είναι να είσαι αμερικανική μπάντα και να δίνεις συναυλίες σε αυτά τα, ευαίσθητα γεωπολιτικά, μέρη; Μας αρέσει πολύ να ταξιδεύουμε και το να είσαι μέλος μιας μπάντας είναι ένας πολύ cool τρόπος να ταξιδεύεις, να συναντάς ανθρώπους και να παίζεις live, είναι καλύτερο από το να είσαι τουρίστας. Δεν ξέρω, νιώθω ότι είμαστε απλά τυχεροί. Μέχρι τώρα, όλοι στην Ανατολή είναι πολύ ευπρόσδεκτοι μαζί μας.

Πώς σου φάνηκε η πολυσυζητημένη απόφαση των Radiohead να παίξουν στο Τελ Αβίβ; Το βρήκα εξαιρετικά cool! Ειδικά το γεγονός ότι ενώ όλοι είχαν αντιδράσει με την απόφαση τους αυτοί είπαν όχι, θα παίξουμε.

https://youtu.be/-ZscgSDYDHM

Και τι σημαίνει τελικά για σένα να παίζεις live; Είναι αυτό που κάνω μια ζωή, επομένως είναι σχεδόν οργασμικό.

Υπάρχει κάτι ακραίο που θα ήθελες να κάνεις on stage αλλά δεν το έχεις επιχειρήσει ποτέ ή φοβήθηκες να το κάνεις; Δεν φοβάμαι τίποτα. Έχουμε κάνει τόσα, δεν με απασχολεί πλέον να κάνω κάτι extreme πάνω στη σκηνή. Απλά θέλω να δώσω ένα καλό show και να κάνω τους ανθρώπους χαρούμενους.

Παρ’ όλα αυτά, ποιό είναι το πιο extreme πράγμα που θυμάσαι να έχεις κάνει σε live σας; Δεν ξέρω, μάλλον το ότι έχω τσακωθεί πάνω στη σκηνή.

https://youtu.be/tEczKyI8yXk

Από τη μία, κρατάτε το κάπως αλήτικο attitude των κακών παιδιών, από την άλλη είστε αρκετά εντός μόδας, ο Mark Ronson ανέλαβε την παραγωγή στο δίσκο σας Arabia Mountain (2011), τρέχεις ένα brand ρούχων…Θα δεχόσουν τον χαρακτηρισμό hipster; Στην πραγματικότητα, αυτή ήταν η γενιά μας. Αλλά τώρα, είμαι πολύ μεγάλος για να είμαι hipster.

Πώς εξισορροπείς αυτό που θες να κάνεις με την αποδοχή του από τον κόσμο; Η επιτυχία είναι κάτι που έχεις υπ’ όψη όταν φτιάχνεις μουσική; Το σκέφτομαι λίγο. Αλλά πιστεύω ότι αν θέλαμε να γίνουμε μεγαλύτερη μπάντα και προσπαθούσαμε να φανούμε πιο εμπορικοί, θα το κάναμε. Αλλά κάναμε τα πράγματα όπως τα θέλαμε. Δεν πιστεύω ότι θα γίνουμε μπάντα με μεγαλύτερο εκτόπισμα από αυτό που έχουμεε τώρα.

Έχετε κάνει ποτέ κάτι με γνώμονα την εμπορικότητα που ύστερα μετανιώσατε; Βασικά, δεν μετανιώνω για τίποτα. Είμαι χαρούμενος για το επίπεδο στο οποίο έχουμε φτάσει. Όπως είπα πριν, αν θέλαμε να γίνουμε μεγαλύτερη μπάντα, θα αναγκαζόμασταν να κάνουμε πράγματα τα οποία δεν θα ήθελα.

Πώς λειτουργεί αυτό μέσα στη Vice Records, είστε ελεύθεροι ως προς το δημιουργικό κομμάτι; Έχουμε μεγάλη ελευθερία κινήσεων.

https://youtu.be/k79FsrT7Fnw

Ποιά είναι η γνώμη σου για το DIY κίνημα γενικότερα; Το αγαπώ! Πιστεύω ότι πάντα πρέπει τα πράγματα να είναι DIY, μου αρέσει η ιδέα του να τα κάνεις όλα μόνος σου. Έτσι ξεκινήσαμε άλλωστε.

Και πώς σχολιάζεις το γεγονός του κλεισίματος του Death By Audio από τη Vice Media (σ.σ. DIY χώρος στο Μπρούκλυν που ξεκίνησε το 2002 ως ετικέτα με πετάλια για κιθάρες, λειτούργησε από το 2007 ως live venue της underground σκηνής κι έκλεισε το 2012, όταν η Vice νοίκιασε το κτίριο και τους ανάγκασε να το εγκαταλείψουν, τουλάχιστον σύμφωνα με αυτό το ντοκιμαντέρ); Είναι πολύ μπερδεμένο, δεν είναι ότι ο χώρος έκλεισε από τo Vice. Η κατάσταση στη Νέα Υόρκη είναι τρελή, δεν μπορείς να έχεις έναν DIY χώρο τόσο απλά κι εύκολα. Γι’ αυτό δεν ζω στη Νέα Υόρκη.

Έχετε επισκεφτεί πολλές φορές την Αθήνα, υπάρχει κάτι που θυμάσαι έντονα; Θυμάμαι ότι ένα βράδυ μας είχαν πάει στο αστυνομικό τμήμα και δεν ήξερα γιατί. Περπατούσαμε έξω μετά το live και υπήρχαν αστυνομικοί και απλά μας πήγαν στο τμήμα για ώρες και μας ανέκριναν. Νομίζω υπήρχε κάποια πολιτική αναταραχή εκείνη την περίοδο ή κάτι τέτοιο. Ήταν περίεργο. Αλλά τα show ήταν φοβερά, θυμάμαι ότι έχουμε παίξει στο Gagarin 205, είναι ένα πολύ ωραίο venue. Γενικά από την Αθήνα, θυμάμαι απλά να βγαίνω με τους φίλους μου και να περνάω καλά. Στην πραγματικότητα, έχω περάσει περισσότερο καιρό στη Θεσσαλονίκη, έχω φίλους εκεί. Μου αρέσει εκεί ιδιαίτερα το καλοκαίρι.