Ένας από τους πιο ανήσυχους σκηνοθέτες της γενιάς του, κατά πολλούς, σκηνοθετεί το Καποδίστριας, Μονόδραμα μιας μυστικής ζωής, της Καλιόπης Τσουπάκη, για την Εναλλακτική Σκηνή ΕΛΣ και προσπαθεί να ενώσει τις τελείες στις όποιες απορίες μας.
Ονειρικά στιγμιότυπα από το νέο φιλόδοξο οπερατικό πρότζεκτ της ιέρειας της performance art, για την απόλυτη ντίβα, που ενθουσιάζει αυτές τις μέρες το ελληνικό κοινό.
Μετά την περσινή, μίνι-τριήμερη-εμφάνιση (λόγω covid), η παράσταση του Δημήτρη Γεωργαλά, επανέρχεται στον ίδιο χώρο, για να αναμετρηθεί και πάλι, με ένα κείμενο γεμάτο συμβολισμούς και αρχέγονο πάθος.
Η λύση για την φημολογούμενη έκρηξη στην τιμή του καφέ, μόλις βρέθηκε. Θα το ρίξουμε στην αυλίσια τσουκνίδα. Με τις απαραίτητες φυσικά αλλαγές. Κατάλαβες;
Επική σίγουρα πάντως, ήταν η χτεσινή πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ Βενετίας, όπως και οι αντικρουόμενες, γεμάτες πάθος, πρώτες κριτικές, που μιλούν για το αριστούργημα/απογοήτευση της χρονιάς
O πιανίστας-συνθέτης Γιώργος Πατεράκης και το φωνητικό κουαρτέτο String Theory, 9 και 10 Ιουλίου, στο Βιομηχανικό Πάρκο ΠΛ.ΥΦ.Α στον Βοτανικό, προτείνουν τη δική τους αποκωδικοποίηση.
Δύο δίσκοι της ελληνικής δισκογραφίας που δεν ξεπερνιούνται, μια «διαφορετική» συναυλία στο Ηρώδειο που μας το υπενθυμίζει και μια συζήτηση που μας ξεκαθαρίζει πως αυτά που θυμόμαστε και αγαπάμε είναι τελικά αυτά και τα οποία είμαστε.
Και κάπως έτσι, το νομοσχέδιο Χατζιδάκη για τα εργασιακά δεν αλλάζει μόνο τα δεδομένα της ζωής, αλλά και τη λέξη των ημερών, το «μέσο συναλλαγών» με το οποίο συνδιαλεγόμαστε.
Και προσθέτει το όνομα της, ως νέα συγγραφέας, στη λίστα με τις πρώην δημοσιογράφους που βρίσκουν πια τον εαυτό τους στις σελίδες της (αυτό)μυθοπλασίας.
Είμαι αυτός που είχε μια καταπληκτική ιδέα μέσα στην καραντίνα. Να σώσει το στομάχι του και να βρει τον εαυτό του. Σε περίπτωση που τον έχασε. Και εξηγούμαι.