Δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσε να με τρομοκρατήσει τόσο όσο οι αλλαγές. Έρχεται η στιγμή όμως που είναι αναγκαίες. Ακόμα και η αλλαγή απ’ τον ένα δίσκο στον άλλο μπορεί να αλλάξει όλο το τοπίο. Μέσα στον πανικό του ξεκινήματος της σεζόν και πάλι η μουσική θα βάλει τα πράγματα σε τάξη. Ξεκίνημα εβδομάδας σημαίνει αποχή απο οτιδήποτε έχει να κάνει με κοινωνικοποίηση εκτός σπιτιού. Κι ενώ βρίσκομαι στην διαδικασία επιλογής δίσκου για να καλύψω άλλο ένα «γεύμα σε γάμο», νιώθω ήδη συντετριμμένος ακούγοντας τον Γάλλο Chapielier Fou με το νέο ep που περιέχει ένα καινούριο κομμάτι και μια πλούσια σειρά remixes από μετρ του είδους (Dimlite, The Third Eye Foundation, James Pants κ.α). Η συνταγή γνωστή. Βιολιά, μεταλόφωνα και γλυκιές συνθέσεις. Μόνο που αυτή την φορά τα electronics είναι σκληρά και μπορούν να σε φτάσουν ψηλά, ακούγοντάς τα σε ένα καλό ηχοσύστημα.
Εν αναμονή μερικών γκαραντί νέων δίσκων μέχρι το τέλος του μήνα από ονόματα όπως: Flying Lotus, Aphex Twin, Caribou, Monopoly και SBTRKT, ανοίγω το θέμα Felizol καθότι ευχαριστήθηκα πάρα πολύ το LP Πάρνηθα όλο το καλοκαίρι. Μέσα απο την σουρεάλ εξιστόριση της καθημερινότητας μιας οικογένειας στον Βόρειο Πόλο και το πικρό συμπέρασμα ενός μεταφορικού πάρτυ που κανείς δεν χορεύει γιατί πάσχει απο ντισκοπάθεια, ο Γιάννης Βεσλεμές aka Felizol κατάφερε να κάνει έναν υπέροχο δίσκο βασισμένο στα σκοτεινά electronics, την γενικότερη έννοια της disco και τον house ήχο. Με παραγωγή που άνετα πιάνει αυτές αντίστοιχων δίσκων του εξωτερικού και την απαιτούμενη λάμψη ιδεών που συνδυάζουν όργανα όπως οι κιθάρες, το πιάνο, τα 80s synths και τις καλά δομημένες μπότες που ο ίδιος κατέχει 100%. Εδώ η μελαγχολία διαδέχεται την χαρά σε κάθε σχεδόν κομμάτι αφού και ο στίχος αλλά και η χροιά του felizol είναι έτσι απο το πρώτο κιόλλας que. Το νου σας διότι η νέα κυκλοφορία των Felizol and The Boy με τίτλο Like Cannibal Father Like Cannibal Son που περιέχει παλιότερα καβατζωμένα tracks τους στην Optimo Records κρύβει διαμάντια, όπως το «Tina Weymouth» που ακούω ασταμάτητα από το 2011.
