Ο Πόλυς Δημητριάδης έφερε στο ραντεβού ένα σακίδιο με μερικά από τα αγαπημένα του usb. Γρήγορα κατάλαβα ότι έπρεπε να κάνω υπομονή, να περιμένω να ανοίξει σιγά σιγά, ένα ένα κουτί και να μου παρουσιάσει το καθένα απ’ αυτά με την ίδια προσοχή σα να κρατάει κάτι πολύ εύθραυστο κι αγαπημένο. Σύντομα μπήκα στο κλίμα και σταμάτησα να τραβάω την τσάντα του ανυπόμονα για να δω και τα υπόλοιπα. Άρχισε να μου δείχνει λεπτομέρειες στην τεχνική που συμπλήρωναν άψογα το αισθητικό κομμάτι και λίγη ώρα μετά έψαχνα εμμονικά να βρω το λάθος σε ένα απ΄ αυτά. Τα έχει υπολογίσει όλα. Τόσο που σκέφτομαι ότι η δουλειά του έχει χειρουργική ακρίβεια, ότι ένα χιλιοστό λάθους μπορεί να καταστρέψει δουλειά πολλών ωρών. Λίγο πριν τα σαράντα του ο Πόλυς βρέθηκε από τον κόσμο της γραφιστικής και των εταιριών στον κόσμο του μοντελισμού να συλλέγει μικροπράγματα από παζάρια, απ΄ το internet, από πατάρια και κούτες με ενθύμια με σκοπό να δώσει σε ένα προϊόν ευρείας κατανάλωσης, όπως τα usb, έναν μοναδικό και προσωπικό χαρακτήρα.
Δούλεψα για ένα διάστημα στην Γερμανία, στα κεντρικά του Ikea και όταν τελείωσε η σύμβασή μου και έπρεπε να επιστρέψω ήμουν σε μια κατάσταση εντελώς διχασμένη. Απ’ τη μία ήθελα να μείνω εκεί γιατί εκεί μπορούσα να επιβιώσω οικονομικά και ένιωθα ότι βρίσκομαι σε μια χώρα που τουλάχιστον με σέβεται, που όταν το χιόνι γεμίζει το πεζοδρόμιο έρχεται κάποιος να ανοίξει το δρόμο, δε λένε εντάξει και να γλιστρήσεις τι έγινε; Ούτε τους φαίνεται λογικό να ψάξω να βρω εγώ τον τρόπο για να περάσω τον δρόμο. Από την άλλη ήθελα να γυρίσω στην Ελλάδα γιατί στην Γερμανία έλεγα στους συναδέλφους να πιούμε μια μπύρα μετά τη δουλειά και έβγαζαν την ατζέντα τους για να με βάλουν την επόμενη εβδομάδα. Ήταν τρομερά δύσκολο να κάνω την οποιαδήποτε κοινωνική ζωή. Παρ’ όλα αυτά προσπάθησα να μείνω αλλά δεν τα κατάφερα. Έτσι επέστρεψα στην Αθήνα και άρχισα να στέλνω βιογραφικά και email στα οποία δεν έμπαιναν καν στον κόπο να απαντήσουν. Έρχεται κάποια στιγμή που ξύνεις το κεφάλι σου να βρεις μια ιδέα για να γλιτώσεις την κατάθλιψη. Σε εκείνη την δική μου στιγμή ήρθαν τα χειροποίητα usb. Δεν ήταν τόσο ξεκάρφωτο όσο φαίνονταν. Οι πολλοί κοντινοί μου άνθρωποι ήξεραν τις κλίσεις που είχα από μικρός, αυτά που μου άρεσαν να κάνω, την γλυπτική που είχα διδαχθεί στην Vakalo και όταν τους ανακοίνωσα ότι είχα ήδη φτιάξει μια σειρά από usb και τους τα έδειξα, ενθουσιάστηκαν.
Βρήκα το όνομα, έφτιαξα το λογότυπο και ξεκίνησα να ανεβάζω στο internet τα πρώτα χειροποίητα usb που ήταν από φυσικά υλικά. Από ένα κομμάτι ξύλου που μάζεψα σε μια παραλία ή οτιδήποτε άλλο. Αργότερα άρχισα να δημιουργώ την vintage σειρά με πράγματα συλλεκτικά που έβρισκα είτε στο διαδίκτυο είτε σε παζάρια και στη συνέχεια ήρθαν και τα Lego που έβρισκα κυρίως απ’ το internet. Από πριν ήξερα να τροχίζω να λιμάρω, ασχολιόμουν παράλληλα με τον στατικό και τηλεκατευθυνόμενο μοντελισμό ανεξάρτητα με την δουλειά που έκανα, οπότε ήξερα τεχνικά πως να το πραγματοποιήσω. Άρχισα να ανεβάζω στο e-shop αυτά που έφτιαχνα και επειδή ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να φτιάξεις αργότερα, το ονόμασα Think 4 handmade art και την σειρά των usb, Bat. Η ιδέα για το Bat μου ήρθε από μια παλιά λάμπα πετρελαίου που έχουμε στο εξοχικό. Την έχω καμιά δεκαριά χρόνια πάνω στο τζάκι και πάντα μου άρεσε αυτή η νυχτερίδα που έχει πάνω της, δίπλα από την λέξη Bat. Το έψαξα λίγο και τελικά αυτή η εταιρία ήταν Γερμανική και έκλεισε το 1938. Διάβασα όλη την ιστορία της και κάτι μου έκανε, οπότε είπα αυτό είναι! Bat usb.
Τα πρώτα κομμάτια usb τα ανέβασα τέλος Μαρτίου και μέχρι τώρα έχω φτιάξει πάνω από εκατό. Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να πάει τόσο καλά και κυρίως τόσο γρήγορα. Είναι περίεργο αυτό που γίνεται με το internet πλέον. Αυτό που κάνεις ή που πουλάς, δεν έχει σύνορα. Φαντάσου ότι με βρήκε μια εταιρία σιδηροδρόμων από την Γερμανία και μου ζήτησαν να φτιάξω σαράντα lego usb με το λογότυπο της εταιρίας για να τα κάνουν δώρο στους εργαζόμενους. Είναι κάτι που το ακούς και δεν σου κάνει εντύπωση γιατί έτσι λειτουργεί πλέον ο κόσμος αλλά όταν συμβαίνει σε σένα είναι περίεργο, λες τώρα που με βρήκαν αυτοί; Μέχρι στιγμής έχουν παραγγείλει πολλοί άνθρωποι από την Αμερική και την Ευρώπη.
Σκέφτομαι να πάρω έναν χάρτη και να βάζω μια πινέζα στις χώρες που έχω στείλει usb. Αυτό με γοητεύει πιο πολύ απ’ όλα. Το γεγονός ότι έχω κάτσει σπίτι μου έχω φτιάξει κάτι με τα χέρια μου, το βλέπει κάποιος από το Τέξας και το παραγγέλνει. Και ξαφνικά ένα παλιό κουτάκι της kodak που βρήκα στο Μοναστηράκι είναι στο Τέξας. Αυτός που λαμβάνει το usb όταν το βάζει στο pc του, βρίσκει και μια έκπληξη. Για παράδειγμα βρίσκει έναν κωδικό που σκανάρει με application και του βγάζει έναν χάρτη με το σημείο που έχω προμηθευτεί το υλικό που έχει στα χέρια του πριν το μεταμορφώσω σε usb. Έτσι κάπως παρακολουθώ τα ταξίδια των αντικειμένων στον κόσμο.
https://www.etsy.com/shop/think4handmadeart
https://www.facebook.com/polis.dimitriadis
