Ζει μεταξύ Αθήνας και Λονδίνου. Η δουλειά του περιλαμβάνει τοιχογραφίες, ζωγραφική, γλυπτική, animation και εικονογράφηση. Συνδυάζοντας εικόνες και αναφορές από τις κουλτούρες και τις ιδεολογίες Ανατολής και Δύσης, και χρησιμοποιώντας μια παιδική αισθητική, ο HIN σατιρίζει καυστικά και ασκεί έντονη κριτική στην ανθρώπινη ύπαρξη μέσα σε μία σύγχρονη παγκοσμιοποιημένη κοινωνία. Προκλητικό και γεμάτο χιούμορ, το έργο του εμβαθύνει αναλύοντας τον κόσμο που ζούμε, και με τη Virnana, την ατομική του έκθεση στην γκαλερί Allouche Βenias, κάνει το μεγαλύτερο και πιο φιλόδοξο εγχείρημά του μέχρι σήμερα.
Η οπτική του είναι μοναδική, και τη χρησιμοποιεί για να θίξει τα θέματα της σύγχρονης συμπεριφοράς, ψυχολογίας και πολιτικής, με χιούμορ και ασέβεια. Όλα αυτά είναι πολύ σοβαροί λόγοι για να μιλήσουμε με τον Ασιάτη καλλιτέχνη, που πλέον είναι μόνιμος κάτοικος της Αθήνας.
Πώς ξεκίνησες την πορεία σου ως καλλιτέχνης; Θέλω να μου δώσεις μια χρονολογική σειρά από τη στιγμή που συνειδητοποίησες ότι η τέχνη ήταν η κλίση σου στη ζωή, μέχρι το σημείο που βρίσκεσαι σήμερα.
Ασχολιόμουν πάντα με το σχέδιο, από τότε που ήμουν παιδί, αλλά ο μόνος μου στόχος τότε ήταν να γίνω ο πρώτος Καντονέζος επαγγελματίας ποδοσφαιριστής που θα παίξει στην Premier League στην Αγγλία. Μέχρι που έπαθα ένα ατύχημα στο γόνατο κατά τη διάρκεια ενός αγώνα ράγκμπι όταν ήμουν 17. Το γόνατό μου καταστράφηκε και αυτό ήταν το τέλος αυτού του ονείρου. Ήμουν χαμένος για κάποιο διάστημα. Το ποδόσφαιρο ήταν τα πάντα για μένα. Κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους του γυμνασίου, έπρεπε να επιστρέψουμε τα βιβλία που είχαμε ενοικιάσει πίσω στο σχολείο, αλλιώς θα πρέπει να τα πληρώσουμε. Έχασα ένα από τα πιο ακριβά. Σε μια στιγμή πανικού, το έκλεψα από κάποιον άλλο και όταν επέστρεψα το βιβλίο, ο καθηγητής μου στα οικονομικά μου είπε: “Αυτό δεν είναι το δικό σου βιβλίο. Το βιβλίο σου έχει σχέδια παντού. Αυτό δεν μπορεί να είναι δικό σου”. Ήταν σαν να με χτύπησε κεραυνός. Υποθέτω ότι αυτό ήταν το σημάδι στη ζωή μου για να ξεκινήσει το κεφάλαιο της τέχνης.
Μπορείς να μου περιγράψεις τα κύρια θέματα και τις ιδέες πίσω από το έργο σου;
Βρίσκομαι στην αναζήτηση κάποιας ισορροπίας σε αυτόν τον όμορφα κατακερματισμένο κόσμο. Το εκφράζω μέσα από τη στρεβλή μου λογική και το χιούμορ. Επίσης, υπάρχει η ισορροπία μεταξύ του αθώου εσωτερικού μου παιδιού και της διεστραμμένης ζωής μου ως ενήλικας μου.
Τι σε ώθησε να μετακομίσεις στην Ελλάδα, και πώς αυτό επηρέασε την τέχνη σου; Η ζωή στην Αθήνα μετέβαλε τη δημιουργική διαδικασία και την καλλιτεχνική σου έκφραση;
Ήταν ένα ατύχημα η μετακόμιση μου εδώ, ή ίσως μοίρα. Το σχέδιο μας με την κοπέλα μου ήταν να μετακομίσουμε στην Πορτογαλία. Κάτι συνέβη που προκάλεσε καθυστέρηση και έπρεπε να μετακομίσουμε κάπου για δύο μήνες. Κάναμε και οι δύο μια τυχαία λίστα με πιθανούς προορισμούς. Η Ελλάδα ήταν μία από τις δικές μου επιλογές και συμφωνήσαμε και οι δύο. Για μένα η Αθήνα είναι σαν ένας ποιητής που ντύνεται σαν άστεγος. Μόνο όταν περάσεις κάποιο χρονικό διάστημα μαζί της, τότε αρχίζεις σιγά σιγά να ανακαλύπτεις τη γοητεία της. Αυτή η πόλη εξέλιξε τη δημιουργική μου διαδικασία σε άλλο επίπεδο. Πρώτον, μπορέσαμε να αντέξουμε οικονομικά να αποκτήσουμε ένα τεράστιο στούντιο χωρίς να χρειαστεί να πουλήσω έναν από τους νεφρούς μου. Δεύτερον, είναι το μέγεθος της ζεστασιάς και της υποστήριξης που έχουμε λάβει από τους ανθρώπους. Έχει είναι πολύ ταπεινωτικό.
Ποια είναι η ιδέα πίσω από την έκθεσή σου στη γκαλερί Allouche Benias;
Η έκθεση ονομάζεται “Virnana”. Είναι μια πολύχρωμη, παιχνιδιάρικη εγκατάσταση με πολλά μέσα, που σε ξεναγεί στον κόσμο μέσα από την αδέξια ανθρώπινη προσπάθεια για αναζήτηση της διαφώτιση (Nirvana), εξερευνώντας τα σύγχρονα αινίγματα. Είναι ένα ταξίδι τεσσάρων μερών που εμπνεύστηκε από το τμήμα της κόλασης και του καθαρτηρίου της Θείας Κωμωδίας του Dante Alighieri..
Πώς ανέπτυξες το στιλ και την τεχνική σου ως καλλιτέχνης;
Όταν ανακάλυψα ότι μπορούσα να συνδυάσω το χαοτικό μέρος του εγκεφάλου μου με την ψυχαναγκαστική πλευρά μου σε ένα έργο τέχνης. Άρχισα να εξερευνώ το όριο αυτό.
Είσαι ένας καλλιτέχνης που καταπιάνεται με διαφορετικά μέσα. Ποιο είναι το αγαπημένο σου, αυτό που σε εκφράζει καλύτερα;
Δεν νομίζω ότι έχω αγαπημένο. Όλα εξαρτώνται από αυτό που προσπαθώ να εκφράσω.
Μπορείς να μου περιγράψεις τη διαδικασία δημιουργίας ενός έργου, από την έννοια μέχρι την ολοκλήρωση;
Χάος.
Είναι η τέχνη αρκετά political σήμερα; Σχολιάζει τα κακώς κείμενα στον κόσμο ή ζει μέσα σε μια φούσκα;
Νομίζω ότι όλοι ζούμε μέσα σε μια φούσκα. Είμαστε στη δική μας ατομική ταινία, όπου είμαστε ταυτόχρονα ο σκηνοθέτης και ο πρωταγωνιστής.
Τι ρόλο παίζει η καταγωγή σου στην καλλιτεχνική σου έκφραση;
Η ασιατική μου καταγωγή με έκανε εξαιρετικά σοφό.
Είσαι ένας Ασιάτης που ζει στην Ευρώπη. Ποιες πτυχές του Δυτικού τρόπου ζωής νιώθεις ότι είναι ακόμη συνδεδεμένες με την αποικιοκρατία;
Ίσως το γεγονός ότι αν κάτι είναι σωστό ή λάθος στον κόσμο μας, κρίνεται ακόμη βάσει των Δυτικών ηθικών αξιών.
Βρίσκεις τον Δυτικό πολιτισμό όσο συμπεριληπτικό και προοδευτικό προσπαθούν να τον παρουσιάσουν πολλοί πολιτικοί ή αναγνωρίζεις ένα επίπεδο υποκρισίας σε αυτό;
Πιστεύω ότι η υποκρισία είναι μέρος του ανθρώπινου βιώματος. Όχι μόνο στον Δυτικό πολιτισμό. Εφόσον ντύνομαι αρκετά καλά ώστε να μην δείχνω ότι δεν είμαι πρόσφυγας, τότε είναι αρκετά συμπεριληπτικός.
Ποια είναι η κύρια διαφορά όταν μεγαλώνεις σε ασιατικές κουλτούρες από το να μεγαλώνεις στη Δύση;
Στην Ασία νομίζεις ότι είναι τόσο μεγάλο θέμα να σε χτυπάνε οι γονείς σου.
Πώς βλέπεις την τρέχουσα κατάσταση του καλλιτεχνικού κόσμου, ειδικά σε σχέση με τη σύγχρονη καλλιτεχνική σκηνή στην Ελλάδα; Γιατί τόσοι πολλοί καλλιτέχνες μετακινούνται στην Αθήνα;
Ο καλλιτεχνικός κόσμος είναι παρόμοιος παντού νομίζω. Ο Rothko κάποτε είπε: “Ως καλλιτέχνης πρέπει να είσαι κλέφτης και να κλέβεις μια θέση στον τοίχο ενός πλούσιου ανθρώπου”. Από αυτή την άποψη δεν είναι τόσο διαφορετικά. Πιστεύω ότι η κύρια διαφορά στην Ελλάδα είναι ότι αυτό που οι Έλληνες βλέπουν ως σήψη, οι ξένοι το βλέπουμε ως ευκαιρία. Είναι χώρος για πειραματισμό.
