Πρόκειται αναμφισβήτητα για έναν από τους πιο παραγωγικούς μουσικούς των τελευταίων 10 ετών. Ο τριαντάρης Ty Segall έχει ήδη 11 albums στο ενεργητικό του από το 2008 και το ομώνυμο ντεμπούτο του. Πιστός μεν στο garage ευαγγέλιο, με διάθεση διεύρυνσης του ήχου δε. Όπως φαίνεται και στην τελευταία του φετινή δουλειά, Freedom’s Goblin μαζί με την Freedom Band, σε παραγωγή του Steve Albini. Μάλιστα στον μεγαλύτερο, σε διάρκεια, δίσκο του μέχρι σήμερα, τον ακούμε να διασκευάζει επιτυχώς μέχρι και Hot Chocolate (“Every 1’s A Winner”).
Ο Segall επιστρέφει στην Αθήνα μαζί με τη Freedom Band για μία εμφάνιση στο Gagarin 205 το Σάββατο 16 Ιουνίου, με τις μνήμες να είναι ακόμη νωπές από το τελευταίο του σαρωτικό gig στα μέρη μας πριν ακριβώς τέσσερα χρόνια. Έως τότε, τον αφήνουμε να συστηθεί με δικά του λόγια, σταχυολογώντας τα καλύτερα αποσπάσματα από τις ουκ ολίγες συνεντεύξεις που έχει δώσει μέχρι σήμερα.
https://www.youtube.com/watch?v=pTTc5AQzbKQ
Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον προαστίων όπου τα ζητήματα της μεσαίας τάξης ήταν παρόμοια με αυτά για τα οποία τραγουδούσε ο Ray Davies. –The Guardian, Ιανουάριος 2017
Πάντα αγαπούσα την ποπ μουσική. Η Madonna ήταν η αγαπημένη μου όταν ήμουν παιδί. […] Αγαπώ πολύ τον πρώτο δίσκο της. Το “Burning Up” είναι φοβερό. Ολόκληρος ο δίσκος είναι φοβερός. Μου αρέσει η Madonna και η πρώτη δεκαετία της. –Stereogum, Ιανουάριος 2018
Στα 11-12 άκουγα Sabbath, Zeppelin, AC/DC. Μετά έπιασα τους Big Brother and the Holding Company και τον Alice Cooper. Μετά ξεκίνησα τα «Μου αρέσουν οι AC/DC μόνο με τον Bon Scott, μόνο οι δίσκοι των Sabbath με τον Ozzy» και άρχισε η «απόσταξη». Μετά πήγα στους Ramones, Buzzcocks, Black Flag κι από εκεί στους Minor Threat, Bad Brains και το hardcore της Ουάσινγκτον. Μετά Rudimentary, Crass κι όλα αυτά. Ήμουν ο κλασικός στενόμυαλος punk πιτσιρικάς για κάποια χρόνια. Στα 17-18 άρχισα να εκτιμώ πραγματικά τα πάντα γι’ αυτό που είναι και συνειδητοποίησα ότι η στενόμυαλη ιδέα του punk attitude ήταν επιβλαβής για την ίδια τη φιλοσοφία του punk. Οπότε τώρα θεωρώ τον εαυτό μου φαν των πάντων. –Stereogum, Ιανουάριος 2018
Οι Boney M τα σπάνε! –Rolling Stone, Ιανουάριος 2018
Η γενικότερη ιδέα με την πολιτική στη μουσική μου είναι το να είμαι λίγο πιο ανατρεπτικός. –Billboard, Ιανουάριος 2018
Έχω την εξής νοοτροπία: «’Εχουμε μια 4κάναλη κονσόλα, ας φτιάξουμε ένα δίσκο». Αφού κάνεις κάποιες πωλήσεις σκέφτεσαι «Ωραία, μπορώ να ξοδέψω 1500 δολάρια και να κάνω τον επόμενο δίσκο σε 8κάναλη κονσόλα». Μετά πουλάς λίγο παραπάνω και λες «Γαμώτο, μπορώ να μπω στο στούντιο για τέσσερις ημέρες και να χρησιμοποιήσω 16κάναλη κονσόλα». Έτσι λειτουργεί πλέον, αν είσαι τυχερός. Οι δίσκοι σε 4κάναλη κονσόλα είναι από τους αγαπημένους μου και θα ήμουν απόλυτα χαρούμενος αν μέναμε σε αυτό τον κόσμο για πάντα. –Pitchfork, Αύγουστος 2014
Δεν φτιάχνω τρελή prog ή ορχηστρική μουσική ή κάτι σαν αυτό που κάνει ο Aphex Twin. Καταλαβαίνω ότι κάτι τέτοιο θέλει πολύ χρόνο. Αλλά το ροκ εν ρολ; Δεν είναι τόσο φοβερό. Αυτή είναι η γνώμη μου. –The Guardian, Ιανουάριος 2017
Το γράψιμο του Sleeper ήταν μία εντελώς διαφορετική εμπειρία από το Manipulator, τα όνειρα έπαιξαν μεγάλο ρόλο. Στο Manipulator, δεν υπήρχαν αυτά τα όνειρα. Είναι περίεργο γιατί ή δεν θυμάμαι τα όνειρά μου καθόλου ή τα θυμάμαι υπερβολικά παραστατικά. Εδώ ήταν μία περίπτωση όπου δεν τα θυμόμουν καθόλου κι ήταν ενδιαφέρον. –Nerdist, Σεπτέμβριος 2014
https://www.youtube.com/watch?v=wTvBkGJY6-M
Για μένα, χειραγωγός (Manipulator) είναι οποιοσδήποτε μπορεί να συγκρατήσει κάτι πάνω από το κεφάλι του, που χειρίζεται τις πληροφορίες έτσι ώστε να εξυπηρετεί τις ανάγκες του. Έχω την ιδέα του χειραγωγού και ως κάποιου πολύ χαρισματικού, με τον οποίο μπορείς να συσχετιστείς απόλυτα. Αυτό το άτομο εξακολουθεί να έχει ανθρωπιά όπως όλοι. Θα μπορούσε να είναι ακόμη κι ένας ροκ σταρ. –Pitchfork, Αύγουστος 2014
Ο Steve Albini είναι μάστερ. Μοιραζόμασταν τις απόψεις μας για το πως να φτιάξουμε ένα δίσκο (Freedom’s Goblin). Είχε τόση πλάκα. Θέλει απλά να σε βοηθήσει να φτιάξεις αυτό που θες, δεν υπάρχει εγωισμός. Δεν χώνεται μέσα στην κατάσταση με κάποιον τρελό τρόπο, απλά θέλει να καταφέρει αυτό που θες. Αυτό που κάναμε πιστεύω ότι είναι ένα από τα καλύτερα πράγματα που μπορείς να κάνεις: απλά μία μπάντα σε ένα δωμάτιο που παίζει πολύ δυνατή μουσική. –The Guardian, Ιανουάριος 2017
Δεν μπορώ να ακούω τη μουσική μου συνέχεια. Οι παλιότεροι δίσκοι μπορεί να γίνουν πολύ ενοχλητικοί για μένα. –Pitchfork, Αύγουστος 2014
Οι Stones, οι Beatles, το έκαναν. Νομίζω πως αν θες να το κάνεις, το κάνεις όποιοι κι αν είναι οι κανόνες. Στα 60s και τα 70s οι μπάντες έβγαζαν πολλή μουσική. Τα 90s ήταν περίεργη περίοδος γιατί βγήκαν οι τελευταίες μπάντες της εποχής των μεγάλων labels. Μου φαίνεται κουλ ότι μπορεί ο καθένας να ανεβάζει τη μουσική του στο Sound Cloud ή οπουδήποτε. Αλλά είμαι σίγουρος ότι το ίντερνετ έχει να κάνει με τον καταναλωτισμό και με το μικρό εύρος προσοχής. –Esquire, Μάρτιος 2017
Με το Spotify κι όλες αυτές τις streaming υπηρεσίες δεν πληρώνεσαι. Πρέπει να είσαι η Madonna ή κάτι τέτοιο για να έχεις ουσιαστικά έσοδα. Το Youtube είναι πιο συμφέρον. Το ίδιο ισχύει και για το Apple Music. Δεν έχω πρόβλημα με όλα αυτά, αρκεί να πλήρωναν καλύτερα. Αλλά διαλύουν τους καλλιτέχνες. Δεν θέλω να είμαι μέρος αυτού. Προσωπικά, θα προτιμούσα η μουσική μου να είναι δωρεάν παρά να με διαλύσει το Spotify. –Esquire, Μάρτιος 2017
Βλέπω τα πράγματα από την εντελώς υπαρξιακή σκοπιά όπου κανείς δεν είναι ξεχωριστός. Κανείς δεν αξίζει περισσότερα από κάποιον άλλο. Γι’ αυτό το λόγο, φέρεσαι σε όλους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το ίδιο ισχύει και με τις μουσικές ιδέες. Οι ιδέες μου δεν είναι καλύτερες από αυτές κάποιου άλλου. Εάν πίστευα το αντίθετο θα ήμουν μαλάκας. –Rolling Stone, Ιανουάριος 2018
